Ik wil iemand in de aandacht brengen
Omdat ik de laatste dagen veel aan haar denk.
Dit is Roberta, lang geleden.
Mooie foto hé !
Toen ik een aantal jaren geleden even in het ziekenhuis lag, had ik een kamergenote
Een kranige lieve oudere dame...
het klikte goed tussen ons en we werden vrienden.
Roberta was nog net geen 70 jaar toen ik ze ontmoette.
Zij woonde alleen, ik op die moment niet...
We spraken regelmatig af : een cinemake doen, lekker gaan eten achter de hoek, ik liet haar mijn geboortestad zien en zij zou mij die van haar laten zien.
Ze was van Brussel namelijk, al woonde ze daar al lang niet meer.
Maar dat Brusselse kon ze toch niet verstoppen, ze praatte echt Brussels.
Schoon dialect vind ik dat !
Roberta was een schippersdochter.
Ze trouwde en samen met haar man opende ze een garage/bezinestation ergens in het Brusselse.
Dat draaide goed, maar toen sloeg het noodlot toe : haar man kwam om bij een ongeluk...
Roberta werd al jong weduwe , maar ze zette hun zaak voort op haar eentje.
Ik vind dat straf; zeker toen.
Roberta was een lieve vrolijke vrouw die heel erg genoot van de dingen die we samen deden.
Ik ook trouwens.
Ze verwende me graag met kleine verrassingen en attenties...
Ik haar ook trouwens.
Ze hield van winkelen, rookte graag een sigaretje, in haar koffie kon je een lepeltje rechtzetten - zo straf ! , ze ging graag maar weinig op reis, was een grote fan van China en ze hield van actiefilms...
Maar ze had niet veel mensen rondom zich...
Een paar jaar geleden zou ik met haar rond deze tijd naar een kerstconcert gaan in de kathedraal.
Maar dat is niet meer gelukt...
Ze was onwel geworden en na een korte tijd in het ziekenhuis overleed ze daar.
Op haar begrafenis waren 5 mensen en dat zal ik nooit vergeten....
Ik moet telkens denken aan dat liedje van Freek De Jonge als ik aan haar denk .
Hij zingt : ' dood ben ik pas, als jij me bent vergeten '.
En daarom wil ik ze ook hier effe in de aandacht brengen.
Zodat veel mensen eventjes aan haar denken.
Ik zal die lieve goede vriendin van me nooit vergeten.
nah!
Wat een prachtig verhaal en wat fijn dat jij haar heb mogen kennen en dat nog steeds koestert...!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Karin
Ai me, je bezorgt me een krop in m'n keel... 5 mensen, wat goed dat jij daar 1 van was... Vergeet haar maar niet...
BeantwoordenVerwijderenWat ontroerend.....kippevelmoment ....
BeantwoordenVerwijderenliefs
Marjo
jammer maar dat gebeurd soms dat ingoede mensen bijna niet vergezeld worden op hun ' laatste' reis .tof voor Roberta dat jij er toch aanwezig was en vooral dat ze nog niet vergeten is , dikke knuffel en door dit bericht staan we allen es stil bij Roberta
BeantwoordenVerwijderenmooi verhaal! Ik heb zeker ook even aan dit prachtige mens gedacht. Wat een nostalgische foto zeg. Heerlijk.
BeantwoordenVerwijderenMooi, ik had haar graag ontmoet!
BeantwoordenVerwijderenXO
Wat een mooi verhaal en wat fijn dat ze nog die tijd met jou heeft kunnen delen. Zo jammer dat op begrafenissen van ouderen soms weinig mensen staan terwijl ze zoveel in hun leven hebben gedaan. Gelukkig staan er dan nog toch 5 mensen die van haar hebben gehouden
BeantwoordenVerwijderenDat klinkt als een geweldige vrouw.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn om te lezen dat je Roberta's herinnering levend houd. Gelukkig zijn er mensen als jou die anderen in ere kunnen houden.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi berichtje!
BeantwoordenVerwijderen