detail uit een werk van Fred Bervoets |
En ook dit jaar onderbreek ik mijn blogvakantie om die reden nog een keertje, maar deze keer hangen zijn werken in galerie de zwarte panter.
detail uit een werk van Fred Bervoets |
Ik dacht, ik onderbreek mijn zomerpauze effe voor deze tentoonstelling zodat jullie ook nog kunnen gaan kijken in het geval mijn blogartikel jullie daartoe aanzet. Want de tentoonstelling Ray Man en mode loopt nog tot 13 augustus in het modemuseum van Antwerpen en ik plan mijn vakantieblogpauze tot ver voorbij deze datum.
Van de verschillende kastelen die we in Sintra bezochten, is dit Penapaleis het meest in het oog springend exemplaar. En ik ben er nog altijd niet uit wat ik van dit bouwwerk vind.
Ge zoudt het misschien niet verwachten als je hier al een tijdje mee leest. Want dan wéét je dat ik vaak naar Parijs ga en daar altijd een aantal musea bezoek. Maar er zijn nog altijd musea in de lichtstad die ik nog nooit bezocht (heb).
Op wat ik het mooiste pleintje van Antwerpen vind, staat een bijzondere bibliotheek: de erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience. Deze bibliotheek zal ik eerlijk gezegd niet zo vlug bezoeken om van 'de inhoud van zijn inhoud'- zijnde de boeken en tijdschriften - te raadplegen.
Ik startte het nieuwe jaar - in een wat gedeprimeerde toestand - in de Franse lichtstad. En dat bleek net wat ik nodig had om een frisse wind doorheen mijn gemoed te kunnen laten waaien.
Als ik op mijn eentje naar Parijs trek, schrijf ik op instagram en facebook elke dag een verslagje met wat foto's. En ik heb die van afgelopen reisje hier gebundeld in dit blogartikel.
Dat wil overigens niet zeggen dat ik er dan verder niks meer over zal vertellen. Zoals gewoonlijk ben ik met een lading foto's thuisgekomen en volgt er later over een aantal van de dingen een uitgebreid verslag. Alvast mijn excuses in het geval ik je er mee verveel. Voor de anderen: bij deze al een voorproefje ;) !
Ik luister wel eens naar een podcast en als Parijsfan was ik natuurlijk ook uitgekomen op de reeks 'de ziel van Parijs' , gemaakt samen met de schrijver van het gelijknamige boek, Dirk Velghe.
Eerlijk is eerlijk: uit mezelf zou ik niet naar deze tentoonstelling zijn gegaan: er zijn zoveel musea en zoveel mooie dingen te zien en dus moet ik kiezen ik wat wel en wat niet ga bekijken.
Vivian Maier heeft me door haar levensloop en haar manier van fotograferen altijd gefascineerd. Het is zo'n wonderlijk verhaal: een op het eerste zicht wat onbeduidende nanny maakt heel haar leven lang foto's, doet zelfs de moeite niet om ze af te drukken en na haar overlijden vindt iemand de filmrolletjes, besluit ze af te drukken en ontdekt het uitzonderlijke talent van een total onbekende en reeds overleden fotografe.