Op wat ik het mooiste pleintje van Antwerpen vind, staat een bijzondere bibliotheek: de erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience. Deze bibliotheek zal ik eerlijk gezegd niet zo vlug bezoeken om van 'de inhoud van zijn inhoud'- zijnde de boeken en tijdschriften - te raadplegen.
Ik lees graag, maar de lectuur in de boeken die je daar kan lezen (maar niet uitlenen) behoort niet echt tot mijn interessegebied.
Toch ben ik altijd al benieuwd geweest naar wat er zich achter de gevels van de bibliotheek bevindt. En eindelijk heb ik die nieuwsgierigheid deels kunnen bevredigen want sinds kort is de mooiste en oudste zaal van de bibliotheek open voor de individuele bezoeker: de Nottebohmzaal.
Het had wat voeten in de aarde vooraleer ik er geraakte: ik wilde niet in het weekend en de keren dat ik mijn bezoekje plande, ging het vooral omwille van de weersomstandigheden - dan weer regen, dan weer sneeuw - op het laatste nippertje niet door. Maar vorige week kwam het er dan toch van.
De Nottebohmzaal is momenteel 1 van de 13 locaties voor de kunstwerken die tentoongesteld zijn in het kader van Finis Terrae. Maar de eerlijkheid gebied me toe te geven dat ik deze keer eigenlijk amper een blik op de tentoongestelde kunstwerken heb geworpen. Ik gebruikte deze tentoonstelling wel om een glimp te kunnen opvangen van 2 verborgen plekjes in de stad die in normale omstandigheden niet toegankelijk zijn.
Eens binnen op de eerste verdieping stap je een andere wereld in. Ik waande me in een combinatie van de bibliotheek van Zweinstein - mijn oren spitsten zich voor al dan niet vermeende geluiden die uit de boeken kwamen - en het Kerkhof der Vergeten Boeken in Barcelona.
Het licht in de ruimte is zeer beperkt en werpt een warme gloed op de achter metalen tralies opgeborgen stokoude boeken met verweerde bruinlederen ruggen.
De parket kraakt er zoals alleen oude authentieke parket kan kraken. Maar verder was de stilte er zeer sereen, getuigend van veel respect voor de wijsheid die er de ruimte vult.
Aan de andere kant van de ruimte staan 2 oude globes in een etalagekast schoon te wezen. En de nissen tussen de boeken zijn opgevuld met borstbeelden van ooit belangrijke witte mannen.
De ruimte werd nu gebruikt als tentoonstellingsruimte en ik weet niet hoe ze er uit ziet zonder de werken die er tentoongesteld stonden. Maar in de traphal hing een foto van de zaal en die toonde ook nog prachtige leestafels met stoelen vol krullen en aangepaste lichtarmaturen die de zaal een nog glorieuzer en mysterieuzer aanzien geven.
In het kader van diezelfde tentoonstelling is het ook tot 26 februari mogelijk om de tuin van de kathedraal te bezoeken.
Ik wist geeneens dat de kathedraal een tuin had!
Om te binnen te kunnen moet je op de Groenplaats zijn, aan een poortje in de steeg naast de parapluwinkel. Om het half uur gaat de deur open en leidt een medewerker je via een gang en een trap naar een klein tuintje.
Maar de eerlijkheid gebiedt me toe te geven dat het tuintje niet veel voorstelt: wat struikgewas, een madonnabeeld, wat winters gras en een enorm rotsvormig kunstwerk van koperplaten. Dat is het.
Het geeft wel een zicht op de kathedraal vanuit een hoek waarop je ze normaal niet ziet, en dat is natuurlijk wel eens plezant om te zien. En op zich vond ik het ook plezant om te ontdekken dat dat tuintje bestaat. Het doet me mijmeren over waar er nog verborgen plekjes zouden kunnen zijn in de stad.
Als uitsmijter nog wat foto's van 'ons madam' by night...
Wil je deze verborgen plekjes ook eens bezoeken? Met een museumpas (#nosponsor) zijn alle 13 locaties van Finis Terrae gratis te bezoeken, anders moet je voor een deel ervan een ticket kopen. De tentoonstelling loopt nog tot 26 februari.
De Nottebohmzaal gaat na 26 februari een paar maanden weer toe, maar tussen 20 april 2023 tot en met 9 september 2023 is ze opnieuw open.
Meer Antwerpen via deze tag ...
Wat een prachtige foto's
BeantwoordenVerwijderen