Kalmthout: Hamamelis en andere vroege lentebloeiers in het Arboretum

Exact een jaar geleden was het zeer mooi in het arboretum van Kalmthout. We kwamen nog maar net uit de winter, maar de natuur trakteerde er ons al op een hoop fijne bloempjes. Ik weet dat nog zo goed omdat ik dit blogartikel toen al schreef. 

Omdat ik vaak mijn blogartikelen pas laat verschijnen als hetgeen waar ik over schrijf al voorbij is, dacht ik bij mezelf: laat ik het ineens flink later doen en het publiceren op een moment dat het terug relevant is om het te doen verschijnen. (oeps, ingewikkelde zin: kunde nog volgen? Zo nee: lees hem nog eens ... .) 

Bijkomende bonus: op die manier herinner ik mezelf er aan dat het de moeite is om op de huidige moment van het jaar een frisse neus te halen in het arboretum. 

Mét fototoestel want er is al zoveel moois te zien.

Op deze moment van het jaar is het nog te vroeg voor de overrompeling aan zoete roze bloesems die binnen enkele maanden de natuur uitbundig in een suikerspin zullen veranderen. 

Maar er zijn wel al volop wat subtielere bloesems aanwezig: die van de Hamamelis, alias toverhazelaar, bijvoorbeeld.

In het Arboretum heeft men daar - niet zo verbazend - een hele collectie van. De kleuren van de bloemen variëren van zachtgeel over oker naar oranje en roestbruin en zijn bijzonder lekker ruikend.

En er zijn nog vroeger bloeiers op post: de Helleborus bijvoorbeeld. Ook die is er te zien in verschillende variaties. 

Ik vind zelf de dubbelbloemige het mooist.

En natuurlijk zijn er al volop in het winters zonnetje zwelgende witte en paarse krokussen, zijn er zelfs al vroege narcisjes, maar ook al wat bosanemoontjes,  madeliefjes, maagdenpalm, longkruid en  nog veel meer. 

De sneeuwklokjes zijn zelfs al op hun laatste benen bezig het beste van zichzelf te geven.  

Een ontdekking voor mij zijn de cyclamen: ik ken die vooral van in potjes uit de supermarkt maar die blijken het ook bijzonder goed te doen onder bomen, lange nachten en koude trotserend. 

Die ga ik ook eens proberen in mijn tuintje!

Ook de allereerste roze bloesems van 2022 zijn al te spotten, meer bepaald op de winterbloeiende" Prunus Mume cultivars". "Prunus Mume" heet ook "Japanse abrikoos", maar komt eigenlijk oorspronkelijk in het wild uit China. 🤷🏻

Er zijn ook bijzonder veel knoppen of nieuwe planten die voorzichtig maar doortastend hun kopje door de natte grond boren, weelderig groen belovend de komende maanden.

Doordat er nog maar weinig bladeren aan de bomen staan, is het dé moment om de vaak ingewikkelde structuur van de bomen te bewonderen. 

Vaak blijkt dat bijzonder ingewikkeld te zijn. 

En ik zag er zelfs eentje in camouflagekleuren!

Bon, voor iedereen die na de lange wintermaanden snakt naar een vleugje lente: trein eens richting Arboretum. Een frisse neus en de vroege bloempjes zijn een heuse opkikker voor je humeur. Ik ga dat alvast zelf ook nog eens doen!

Hier vind je meer info over de hamamelissen en ineens ook over het arboretum.

Meer blogartikelen met parken in de hoofdrol ... .