Parijs: Musée du Quai Branly: de tuin + "Black Indians"

Er was zoveel te zien in Musée du Quai Branly, dat ik het fotoverslag van mijn bezoekje in 2 heb gedeeld. In deel 1  vertelde ik over de tijdelijke tentoonstelling 'Kimono' en de vaste collectie.
Vandaag krijgen de tuin en het gebouw samen met de tijdelijke tentoonstelling Black Indians een plekje op mijn blog.

Trigger Warning: racisme, wreedheid, expliciet taalgebruik en beelden

Het museum du Quai Branly is een vrij recent museum in een recent gebouw. Het gebouw staat in een tuin aan de oever van de Seine, en die tuin is afgeschermd van het drukke verkeer ernaast door een dikke glazen wand. 

Eens je de deur doorgaat, kom je in een rustige oase terecht. 

Het gebouw lijkt wel een blokkendoos met  doorgangen, gekleurde vlakken en veel glas. 

In het donker lichten honderden gekleurde glazen staven op tussen de beplanting, wat voor een feeëriek effect zorgt.

Dat alles gadegeslaan door het topje van de Eifeltoren.

Maar nu gaan we naar binnen voor de tijdelijke tentoonstelling 'Black Indians'. Deze tentoonstelling was bijna afgelopen en ik was blij dat ik er nog net naar kon gaan kijken.

Het thema van deze tentoonstelling was  Mardi Grass in New Orleans, en ik verwachtte veel kostuums met pluimen en glitter, uitbundig gefeest en voodoo-invloeden. 

Maar het bleek zoveel meer dan dat.

De tentoonstelling gebruikt het thema van Mardi Grass om het uitgebreid te hebben over de geschiedenis van de zwarten in Amerika, over de inheemse bevolking van dit continent, en de niet zo fraaie rol van de witte mensen doorheen de jaren heen.

Het vertelt over de periode van de slavernij en de strijd ertegen , over de onderdrukking en uitroeiing van de inheemse bevolking en hoe deze 2 groepen mekaar vonden en een eigen cultuur ontwikkelde die leidde tot het ontstaan van Mardi Grass.

Racisme en discriminatie komen ook aan bod, net als de nog steeds doorwerkende sociale ongelijkheid, geïllustreerd aan de hand van de gevolgen van de doortocht van orkaan Katrina enkele jaren geleden.

Maar ook de verwachtte kleurrijke pluimenkostuums en het uitbundige feest "Mardi Grass" zijn er te zien, met uitvoerige informatie over de achtergrond van het feest. 

Ik weet nu dat dit feest zoveel meer is dan alleen een parade van pluimen en decadentie. Het is een viering van een lange en moeizame strijd tegen kolonisatie en slavernij van verschillende onderdrukte volkeren en een kruisbestuiving van hun verschillende culturen.

Ik was echt content dat ik deze tentoonstelling op de valreep nog kon zien, want ze was zeer zinnenprikkelend , relevant én interessant! 

Wil je er ook eens naartoe? Dat zal dan niet meer gaan. Maar een bezoekje aan Musée Quai Branly is ook zonder deze tentoonstelling een aanrader. Er zullen ongetwijfeld nog mooie tentoonstellingen volgen en de vaste collectie is sowieso een bezoekje waard.
Meer info op deze website.

Meer Parijs op deze pagina... .