In mijn tuin: judaspenning

Judaspenning.

Da's nu eens een plant waar je lang en gevarieerd plezier van hebt in de tuin heb ik ontdekt.

Bij mij begon dat allemaal 2 jaar geleden toen ik besloot wat zaadjes te bestellen van 'zo eens andere planten' dan ik gewoonlijk in mijn tuin heb staan.

Mijn oog viel op judaspenning en nog net in de zomer zaaide ik de zaadjes in mijn voortuin.

Eerste gelukje: ze kwamen uit! ( Want dat is toch altijd wat afwachten. Ik heb er ook best wel regelmatig die niks doen, ze worden dan wellicht opgegeten door hongerige vogels denk ik dan maar om mezelf wat te troosten. Zo heeft namelijk toch nog iemand er iets aan gehad en dat is een meer troostrijke gedachte dan het idee dat ze gewoon verdwenen zijn zonder iemand een plezier te hebben gedaan;) ) .

Maar helemaal voldaan was ik toch niet want de ontluikende planten bleven precies wel wat klein vond ik. En bloemen kwamen er al helemaal niet aan.

Blijkt dat een 2-jarige plant te zijn leerde ik na bestudering van het zakje van het zaad. Dus helemaal niet raar dat er nog niks bloem te zien was.

En ja hoor! Geduld loont! Deze keer toch ;) . Dit jaar kregen de plantjes een flinke groeischeut en kwamen er bloemen aan: ik had blijkbaar paarse en witte exemplaren waar ik en een gevarieerde collectie klein vliegend grut een aantal weken volop van genoten.

Maar hoe schoon de bloemen ook zijn: deze plant beleeft zijn gloriemoment toch nog wat later.... : eens het zaad zich begint te vormen ontstaan namelijk er takken vol mooie ronde platte groene zaaddozen.

Als je de planten laat staan, dan kunnen de zaaddozen drogen in het zonnetje. Dan veranderen ze langzaam van kleur van groen naar bruin.

Eens goed gedroogd  breekt alweer een andere fase in het leven en de dood van deze plant aan.

Ik plukte wat stengels met gedroogde zaden om binnen in een vaas te zetten. De zaden waren nogal donker van kleur maar ik ontdekte dat ze eigenlijk uit 3 laagjes bestaan: de 2 buitenste lagen van het zaadje zijn donker van kleur en de zaadjes zitten telkens tussen de buitenste en de middelste laag.

Als je zachtjes met je vingers in de tegenovergestelde richting over de zaaddoos knijpt, dat komen de buitenste lagen los, vallen de zaadjes er uit en hou je het lichtdoorlatend middelste laagje over. 

Ik collecteerde de zaadjes voor volgend jaar en zette de takken met de melkwitte lichtdoorlatende zaaddoosrestanten in vaasjes voor het raam. 

De afgewreven laagjes waar ik de zaden uithaalde vond ik op zijn eigen ook plezant, maar omdat ik er geen zinvolle bestemming voor vond hield ik het maar bij er wat doorheen ritselen met mijn handen en  daarna gooide ik ze in de compostbak.

Altijd plezant, zo'n nieuwe planten in den hof!