DIY - Recycleer of repareer eens iets op zijn Japans: Sashiko en Boro

Het begon allemaal met een artikel(niet meer bereikbaar op internet). Ik vond alles wat daar in stond zooooooo mooi en deelde het op facebook. En als gevolg daarvan schreef  Annelies zich in voor een workshop sashiko in de textielfabrique in Rotterdam en vroeg ze wie er mee wilde.

'Waarom niet' dacht ik na wat aarzeling want ik volgde nooit eerder een workshop. En ik deed er nog een schepje bovenop door een hotel te boeken voor 2 nachten waardoor ik onlangs 3 dagen doorbracht in Rotterdam.

Een workshop sashiko dus. Ik kende dat totaal niet maar juist daarom leek het me een goed idee om me daarvoor in te schrijven. Ik vond het er erg mooi uitzien en omdat ik het niet kende zou ik er des te meer van leren. 

In deze blogpost wil ik jullie vertellen wat ik er ondertussen over weet. Maar ik ga dat natuurlijk niet tot in de kleinste details uitleggen. Dat zou niet correct zijn tov Maaike van de Textielfabrique. Als je er meer over wil weten moet je ook maar de workshop volgen of wat rondhangen op google of pinterest 😉.

Oorsprong

In het oude Japan was het voor de gewone mens verboden om andere kleuren van kleding te dragen dan indigo. En hun kledij mocht enkel gedecoreerd worden met versiersel dat niet groter was dan een rijstkorrel. Op die manier dwong de heersende klasse af dat het onderscheid tussen zichzelf en de gewone mens duidelijk zichtbaar bleef. 

Daarnaast was er op een bepaalde moment een groot tekort aan textiel waardoor de mensen gedwongen waren om hetgeen ze hadden tot in het oneindige te blijven gebruiken. En dat leidde tot verschillende decoratie-, verstevigings-, repareer- en recyclagetechnieken.

De 3 technieken die we in de workshop leerden hebben alledrie als doel om textiel langer te kunnen gebruiken of herstellen. En dat is iets wat we vandaag de dag ook wat meer zouden moeten doen, vind je niet?

Herstellen:

Kledij gaat wel eens kapot. Ook in het oude Japan uiteraard. En dan kan je dat weggooien of repareren. 

Als wij iets repareren proberen we dat over het algemeen zo onzichtbaar mogelijk te doen.

Maar de Japanners gebruikten daarbij een techniek waardoor de reparatie eigenlijk ook een decoratie werd. Het ziet er wat smossig en vodderig uit en dat klinkt oneerbiedig, maar ik vind dat juist de schoonheid er van. (Ik zie mijn moeder al met haar ogen draaien en zeggen: 'gij met uw vodden altijd'. Maar ik vind dat mooi :) .)

Met deze techniek naai je gewoon een lapje op of achter een gat in je stof. Zéér zichtbaar .

Op internet vind je heel wat voorbeelden waarbij die techniek werd gebruikt. Ik kom het ook wel eens tegen op Amerikaanse blogs. Onlangs plaatste Alisa Burke een foto waarop ze een broek droeg die op die manier was gedecoreerd. Ik was niet verbaasd want dat is een techniek die erg past bij haar manier van kunst maken. 

Je vindt ook foto's van prachtige oude kimono's die tot in het oneindige zo zijn gerepareerd en grote modeontwerpers beginnen het ook af en toe te gebruiken in hun collecties. 

Ik denk dat deze techniek erg hip gaat worden....

Door op deze manier te repareren maak je het oorspronkelijke stuk sterker dan het was waardoor het langer mee gaat.

Weven

Als iets echt helemaal het herstellen voorbij is kan je de stof ook nog hergebruiken door er op een eenvoudige manier mee te weven. Je kan stukjes weven die je vervolgens gebruikt om ergens op te naaien en zo iets te verstevigen.

Of je weeft een groter stuk waar je vervolgens volgens de vorige techniek nog wat lapjes op naait. Ik denk dat dat tof zou zijn als vloerkleed of als muurhanger en overweeg er zo eentje te maken als ik genoeg oude jeansbroeken bijeen krijg. 

Maaike van de textielfabrique liet ons bovenstaand voorbeeld zien. Het geweven stuk is het donkere stuk. Er is met lichtblauw garen vervolgens een lapje op genaaid.

Borduren

Je kan stof ook versterken door er op te borduren. De Japanners hebben daartoe een specifieke borduurtechniek ontwikkeld die bestaat uit allemaal kleine steekjes. In den beginne niet groter dan een rijstkorrel, want dan mocht het.

Deze borduurtechniek bestaat veelal uit geometrische patronen en ik vind hem bijzonder mooi. 

Ik denk dat deze techniek van de 3 die we aanleerden het moeilijkst is omdat je hiervoor toch wat preciezer moet werken en dat is bij de vorige 2 technieken juist niet de bedoeling.

Er wordt geborduurd met speciaal erg sterk garen. Ik kocht er wat van bij Maaike maar je kan hem ook makkelijk vinden op Etsy zag ik.

Over deze techniek schafte ik me ondertussen dit boek aan waarin tal van patronen staan die je daarvoor kan gebruiken.

Om de technieken aan te leren had ik een patchworkkussen in jeans bij dat ik ooit eens maakte en waar ik de hoekjes te kort afknipte waardoor er gaatjes in zaten. Daarop naaide ik alvast mijn eerste lapje en ik ben van plan om dat kussen verder vol te hangen met lapjeswerk om de techniek wat beter onder de knie te krijgen.

En Annelies had een kapotte jeansbroek bij die nu gerepareerd is en nu zeker en vast de hipste broek is die ze in huis heeft.

Heb je interesse in deze workshop? Hier kan je je inschrijven voor een volgende editie. Ik vond het alvast de moeite waard: ik leerde veel en het was nog gezellig ook! 

Ik heb ondertussen ook een hoop pins verzameld rond dit thema. Je vindt ze hier...

Kenden jullie deze technieken al eigenlijk? 

Meer sashiko via deze tag ... 

Ik heb een reclame- en sponsorvrije blog en kreeg niks in ruil voor het volgen van deze workshop. Ik volgde hem op eigen initiatief en betaalde de volle pot. / I have an add- and sponsor free blog and I did this workshop at my own initiative and without any form of compensation for writing this blog post. 

Lees dit voor mijn regels rond gebruik en copyright voor mijn ontwerpen/ More info about my rules for copyright on my designs.