Een dagje met Ulrike

Ulrike is een vriendin van me.

Ze kwam nog eens af op een dag toen het zonnetje eindelijk besloot nog eens alles te geven - ergens vorige week. Op die moment was voor mij de herinnering aan de zondvloed van de voorbije dagen nog te vers om al te zagen over de hitte .

Het werd dus een dagje tuin en park en treuren deden we daar niet om. 

Zo'n bezoek dat mijn geraniums eens onder handen wil nemen, da's altijd welgekomen. En ikke ondertussen maar lekker luieren en commentaar geven vanuit horizontale positie (' als ge dien emmer nu dichter bij zet, dan moet ge niet altijd over-en-weer lopen met elk uitgebloeod bloemeke ' of  ' daar hangt precies nog wat klimop die ook weg mag '  ...).

Ze heeft dat goed gedaan met mijn geraniums, die Ulrike .  Ze zijn terug zichtbaar na een grondige snoeibeurt van de klimop en er zijn geen uitgebloeide knoppen meer te zien . 

Die horizontale postie waarin in me bevond speelde zich af onder de vijgenboom en daardoor zag ik dit...
Het arme beest heeft daar heel de dag gezeten - aan het broeden waarschijnlijk  - tenzij ze zo een schrik heeft gepakt van mijn verschijning onder haar bedstede dat ze helemaal verstijfd was van angst  - en ik had er wat compassie mee dat ze moest blijven zitten met zo'n hitte ocharme...
En dan kreeg ze later op de avond nog kaarsen onder haar gat! Maar ze pikte dat allemaal gedwee, ze heeft geen enkele keer op ons hoofd of in ons glas gescheten... .

  

Ulrike had wel zin in een slaatje en ik haalde mijn stapel saladekookboeken boven.

Na wat geblader besloot ze te gaan voor de salade waar het boek toevallig zou open vallen en dat werd deze.

De sla was wel lekker maar niet zo bijzonder : gewoon tomaten, rucola , olijven en komkommer met vinaigrette. Voor de kleur deed ik er nog een mini-paprikaatje bij . Bij de vinaigrette moest verse oregano die ik ruime hoeveelheden  in de voortuin heb staan maar eigenlijk nooit eerder in de keuken gebruikte , maar dat dat er in zat proefden we niet echt.

Wat voor mij wel een ontdekking was, was de gebakken haloumi.

Ik had dat eens gegeten in Cyprus in een hotel met een slechte keuken en was daar eigenlijk niet van onder de indruk.

Maar het boek was op deze pagina opengevallen dus haloumi zou het worden.

En dat gaat nog op tafel verschijnen en niet alleen omdat de 2 zakjes die ik kocht wat veel waren zodat ik nog een onaangeroerd zakje in de ijskast heb liggen.

Tot mijn verbazing was de kaas erg zout en wat rubberachtig maar ik vond het toch echt heel erg lekker.

Ge snijdt zo'n kaas gewoon in dikke schijven en bakt dat bruin in een pan met wat olijfolie.

En als ge daar dan nog versgemaakt knoflookbrood bij doet (stond in het recept dus ook dat moest) heb je een overheerlijke zomermaaltijd! 

Herinner je je deze lichtjes nog ? 

Ik maakte ze speciaal om in de vijgenboom te hangen voor romantische zomeravonden met mijn lief.

Maar in de overvloedige regen die we sindsdien hebben gehad is dat er nog niet van gekomen en met die tuinnimf in huis besloot ik dat het eindelijk de moment was om mijn tuin eens in nachtelijke tooi te steken.

Met veel hulp van de tuinnimf natuurlijk :)

En zeker weten dat dat een geslaagde avond werd !