Ik en sport...

Dat accordeert niet ...

Ik zal jullie eens haarfijn uitleggen hoe dat bij mij altijd misloopt...

Het begon al op school : ik was dat meiske dat altijd als laatste gekozen werd voor teamsporten want ik kon dat niet, ik was het meiske dat niet over de bok geraakte en niet ' op haar hoofd kon staan '. Rad en brug heb ik nooit onder de knie gekregen ... Leren zwemmen duurde ook veel langer dan bij andere kinderen...

Maar toch bewoog ik graag, als het op mijn manier mocht en zonder dwang of prestatiedruk.

Dansen bijvoorbeeld...

Ik heb een goed gevoel voor ritme, hou van muziek en dansen vind ik al heel mijn leven heerlijk !

Ik heb altijd al beseft dat bewegen goed voor je is.

En ik heb ook soms momenten dat mijn benen beginnen te  'kriebelen ' en mijn lijf jeukt en zin heeft in beweging en afzien.

En soms - veel te weinig, dat moet ik bekennen - geef ik daar aan toe.
Zoals die keer dat ik besloot om eens een les 'BBB' ( buik billen borsten ) te gaan volgen in de plaatselijke gym.
Ik was eind 20 dus in de bloei van mijn fysieke leven.
Maar tijdens de opwarming kreeg ik al pijn in mijn achillespees : ik dacht bij mijn eigen : 'amai : wat een afgang ! Er staan hier dames te huppelen en te springen alsof het niks is en ik ben al stijf terwijl ik nog bezig ben !'
Nikske stijf bleek later ...
Maar een spierscheur...
Bij de OPWARMING !
Genant hé...

Of die keer dat ik toegaf aan een goesting waar ik al een tijd mee rondliep : als kind rolschaatste ik graag.
Toen waren dat rolschaatsen met 2 x 2 wieltjes per voet, je moest ze met riempjes vastbinden aan je eigen schoenen.
Ik ben een nostalgisch meiske...
En 10 jaar geleden besloot ik dat nog eens te gaan doen .
Ik kocht skeelers en trok er tijdens 1 van de vele bezoekjes aan mijn toenmalige schoonfamilie aan zee mee naar 'den dijk'.
Dat was daar de ideale plaats voor : met de wind door mijn haren , een muziekje in mijn oren en zicht op zee over de dijk naar de volgende badplaats glijden !
Dat leek me zo heerlijk !
Ik ben tot aan de volgende bank geraakt...
Toen brak ik mijn been ...
10 meter heb ik er mee gereden...
De skeelers heb ik daarna verkocht op een rommelmarkt...

Het was niet de eerste keer dat ik geblesseerd geraakte tijdens het ' wegen ' . Tijdens een examen lichamelijke opvoeding was ik eens een keertje toch geslaagd omdat de leerkracht lichamelijke opvoeding zich schuldig voelde : ik was namelijk tijdens haar examen bij het vérspringen verkeerd terecht gekomen en had toen mijn enkel zeer ernstig verstuikt...

Ik mocht de rest van mijn examens rateren en thuis blijven ...

( maar : wel goede punten voor LO, dat wel ! )

Mijn dokter raadde me ooit aan om Tai Chi te gaan doen.

Ik heb daar eerlijk waar veel van geleerd over hoe en wanneer ik spanning voel in mijn lichaam. 

Maar ik deed het eigenlijk niet echt graag en ik was ook te nuchter om mee te stappen in de verhalen over aardstralen en astrale lichamen die er wel eens passeerden...

Ook aqua gym heb ik eens geprobeerd.

Maar daar voelde ik me niet zo thuis omdat ik daar met verre voorsprong de benjamin van den hoop was...

Met periodes ga ik wel eens lopen in het parl. Maar momenteel heb ik daar geen geschikte schoenen voor, en het is al donker als ik 's avonds thuis kom en het park is onverlicht.

( en nee: je krijgt me écht niet zover dat ik een uur vroeger opsta om een rondje te gaan lopen )  

Met mijn lief ben ik een paar keer gaan badmintonnen in het park.

Maar we hebben momenteel allebei een tenniselleboog, dus ook dat is niet echt meer de aangewezen activiteit om iets aan onze conditie te doen.

Maar wel plezant, dat weer wel...

Ook dat voetballen dat we een paar keren deden.

Stel je daar vooral niet te veel van voor : gewoon wat tegen een bal trappen (  Ik kocht er 1 met een wereldkaart op want dat leek me wel plezant, zo eens tegen de wereld mogen schoppen  ) naar mekaar voor de lol... :).

Maar mijn lief heeft net een operatie aan de hand achter de rug én het is donker en nat in het park als ik thuiskom...

Ik ben me er echt van bewust dat veel bewegen gezond is.

Maar ik troost mezelf met de gedachte dat ik zowat al mijn verplaatsingen met de fiets doe. Ik vind fietsen niet speciaal plezant, maar ook niet vervelend. Het is gewoon iets dat ik moet doen om van punt a naar punt b te geraken... En dat ik zo elke dag wel wat beweeg is mooi meegenomen.

En ik voel ondertussen toch ook wel weer een zwemkriebel opkomen.

Hoe zit het met jullie  ?

Wat doen jullie om wat extra beweging in jullie leven te krijgen ?

Valt het jullie ook op dat ik heel vaak het woordje ' maar ' in mijn tekst ?  ...