Heel heel heel erg lang geleden werkte ik eens een tijdje in een chinees restaurant.
En ik vond dat heel plezant.
Er kwamen veel ' reizigers ', echt uit alle windhoeken.
En iedereen had zo zijn eigen eetgewoonten : afrikaanse mensen aten vaak een berg rijst met een beetje groenten en vlees en aten met een lepel, de chinezen ( het was een goei restaurant dus er kwamen ook chinezen ' chinees ' eten ) aten uit kommetjes die ze dicht bij hun mond hielden en van waaruit ze het lekkers behendig en vliegensvlug in hun mond stopten - wist je trouwens dat zij soep eten na de rest van de maaltijd ? , de Joods-orthodoxe mensen zaten liefst in de zaal achteraan met zijn allen - meestal velen - rond een ronde tafel, de zakenmensen van den bell-telefoon ( ik zei toch dat het al heel erg lang geleden was ) waren diegenen met de meeste noten op hunnen zang en gaven de minste fooi, de nederlanders bestelden bijna altijd babi pangang en als ze iets anders aten wilden ze er steeds pindasaus bij en dat hadden we niet, er was die japanner uit Chicago die soms een tijdje in Antwerpen was en dan elke dag hetzelfde stoofpotje kwam eten, de vieze madam die zo onsmakelijk op haar ribbetjes zat te kluiven dat we ze ergens zetten dat niemand ze kon zien , de zeemannen die fooien gaven die 5x zo hoog lagen als de rekening van hun maaltijd, de oude dame die 1 keer per week met de taxi werd afgezet om zichzelf eens goed in de watten te laten leggen, de nederlandse bekende zanger die steeds achter een hoekje babi pangang kwam eten en toch nog lastig gevallen werd als men hem ontdekte ....
Jajaja, dat waren plezante tijden ...
Ik heb er ook heel wat gerechten leren kennen en ik hou nog altijd van de typische Belgisch-chinese keuken, ook al is dat bijlange niet meer zo hip en zelfs wat ouderwets...
Zoals van Wan Tan soep
Lang lang geleden heb ik dat eens zelf gemaakt.
En ineens had ik goesting om dat nog eens te doen, en wel zo :
