Na een paar uur zwerven van passage naar passage liep ik afgelopen zomer in Parijs plots op een grote oude poort die de pleisterplaats bleek te zijn voor een indrukwekkende zwerm duiven. Vlakbij lonkte een terrasje met zicht op deze poort dus gunde ik mijn vermoeide voeten wat rust en mijn droge keel wat cola zero op zijn frans (= een cola uit een groot glazen flesje. De cola's zijn er veel groter dan bij ons. Ook duurder.) en aanschouwde ik wat er daar allemaal zoal te zien was.
Met dit blogartikel wuif ik mijn vakantie in de nazomer van 2022 in Portugal uit. Dat werd tijd, niet? En dan kan vanaf nu al mijn aandacht gaan naar Malta en Metz.
Mijn lief kan soms verrassend uit de hoek komen. Zoals onlangs toen hij zin had in een bosbad.
Ik was slecht voorbereid op mijn bezoek aan dit museum: ik was er namelijk van overtuigd dat het een museum voor moderne kunst was.
Vandaag een streepje nostalgie. Ik hou namelijk van nostalgie. Toch zolang het bij een fijn terugkijken blijft naar mooie momenten en niet een 'vroeger was alles beter'-riedeltje wordt.
Beste lezer, ik wil me alvast op voorhand excuseren voor de overload aan foto's die je in mijn artikel van vandaag voorgeschoteld krijgt.
Ik heb in Portugal in de nazomer van 2022 zeer veel zeer mooie dingen gezien. Maar ik denk dat ik dit wel het allermooiste vond. Toch wil ik niet alleen waarschuwen voor de grote hoeveelheid foto's die nu op je zullen afkomen, maar er tegelijkertijd ook bij beloven dat ze wél de moeite waard zijn om even te bekijken.
 |
| Roy Lichtenstein |
Wat komt er in je op als je aan Portugal denkt? Bij mij zijn dat als eerste 'sardientjes'. En daarna 'goed weer'. Maar ook bovenaan het lijstje prijkt 'tegeltjes'.
Ik was er dus van overtuigd dat de tentoonstelling waar ik vandaag over vertel, al voorbij was. Ik plande dan ook om dit blogartikel te laten verschijnen ergens eind november. Maar al schrijvende realiseerde ik me ineens dat ze nog loopt tot 5 november. Dus reorganiseerde ik mijn artikelen een beetje aan de achterkant van mijn blog - ik heb er momenteel een 15-tal ingepland om te verschijnen in de nabije toekomst - zodat deze toch nog kan dienen ter inspiratie voor lezers die 1 dezer een tripje wagen tot in de stad der bedwantsen ;) .
Mijn broer en zijn lief (wiens appartement ik altijd mag gebruiken als ik naar Parijs ga, zij woont daar namelijk) moesten eens smakelijk lachen toen ik vertelde dat ik touche had toen ik na mijn museumbezoek nog een wandelingske maakte in Bois De Boulogne.
Het zal niemand verbazen dat er in Lissabon een tegelmuseum is. Tegeltjes - en dan de zeer gedecoreerde, veelal in Delfts blauw - zijn namelijk echt een ding in Portugal.
Ik zal al maar alvast beginnen met de waarschuwing dat de foto's in het blogartikel van vandaag niet om over naar huis te schrijven zijn. Foto's maken van vissen in een aquarium vind ik bijzonder moeilijk, en dat was deze keer niet anders. Spijtig wel, want ik zag er zoveel mooie dingen! Maar ik krijg dat niet op de gevoelige plaat vastgelegd.
Eerlijk gezegd, ik ben écht geen carnavalsmens. Ik associeer dat met veel lawaai, vulgaire platvloersheid en zatte mensen en dat zijn dingen die ik normaliter zo hard mogelijk probeer te vermijden in mijn leven. Maar toen ik met mijn lief in februari naar Malta reisde, ontdekten we dat de Maltezers een beetje carnavalsgek zijn.
4 pogingen heeft het me gekost om eindelijk de werken te kunnen aanschouwen van Rinus Van De Velde in de Tim Van Laere Gallery.
Ik placht graag street art tegen te komen als ik ergens kom waar ik nog niet ben geweest.
2 vliegen in 1 klap: Nichtje Karine toonde foto's van haar bezoek aan een voor mij tot dan toe onbekend museum in Antwerpen waar ik vervolgens ook naartoe wilde, en vriendin Ulrike wilde graag nog eens afspreken en ik ook.
"Ge moet zeker naar de koude kassen gaan" kreeg ik als advies van mijn vader toen hij hoorde dat we naar Lissabon gingen. Dus luisterde ik braaf naar mijn papa en deed ik dat.
