Ik moest...
écht!
Ik moest me in het strijdgewoel van de solden begeven want er scheurde weer een broek en ik had dingen nodig om op al die rokjes te dragen die ik ongetwijfeld deze zomer nog ga maken - beginnende met morgen ( nu eigenlijk want ik schrijf dit gisteren ) - en ... het moést gewoon écht nog eens....
De tijd dat winkelen plezant was ligt ondertussen al een paar jaar achter me : het gevolg van het steeds minder voldoen aan de maintream standaardconfectiematen
Maar de laatste jaren lukt het me toch wel redelijk goed om me op voorhand mentaal voor te bereiden op de ellende die me te wachten staat
Meestal valt het dan uiteindelijk reuzegoed mee .
' Me' , zeg ik dan...
' Me', je bént geen 25 meer, je hébt nu eenmaal geen 38 meer en nee, dat zal niet meer veranderen.
En je bént toch nog mooi genoeg en je mag er wezen en je weet dat je te zwaar bent en je gaat dus niet verschieten als je in de spiegel kijkt, je gaat je niet ergeren als je niet direct iets vind, je gaat geen verkoopsters naar de keel vliegen, geen huilende en jengelende kinderen omver duwen en niet gillen...
Je blijft gewoon zen, je maakt je niet druk en probeert te genieten...
Soms werkt dat...
Vandaag wat minder...
Of toch niet heel de tijd...
Want deze keer had ik niet zoveel geluk en vond ik toch niet echt wat ik zocht.
Ik kocht wat t-shirts die eigenlijk niet echt mooi zitten maar wel een vrolijk kleurken hebben, vond een broek die heerlijk zit maar zo dun is dat ze wellicht de zomer niet overleeft, vond een hemdbloesje dat ook wel min of meer past precies maar wat saai is, kocht een retrotuniek waarvan ik nog altijd niet weet of ze me staat en zag mezelf keer op keer in onflatteus fel licht in te kleine of te grote of allebei tegelijk onflatteuze kleren murwen en zag telkens een lijf dat ik niet wil hebben.
ge kent dat wel zekers ... ?
