geklets: over de prik, 'back to normal', extreem rechts, vrouwen , mijn lief zijn lieke en wat fijne linkjes...

Prik!

Een dag na het verschijnen van mijn vorig blogartikel met geklets, kreeg ik al mijn eerste prik. En deze week al volgt de 2de.

En wat ik gehoopt had, is bewaarheid geworden: ik voelde een gewicht van mijn schouder vallen waarvan ik me al niet meer bewust was dat het er zat: een hoop onderhuidse angst koos het hazenpad. De kans dat ik ernstig ziek word of overlijd als ik besmet geraak met het coronavirus, is sterk verminderd. En het is pas nu die angst verdwenen is, dat ik besef hoe sterk die op de achtergrond aanwezig was zonder dat ik me daar bewust van was.  

Geklets: over het al dan niet nakende vaccin, duivenellende en een hoop tips en links ...

Hebben jullie al een vaccin? Ik ben alvast in blijde verwachting van eentje, een beetje sneller dan ik had verwacht (edito: morgen al zo blijkt!). 

Geklets: over het vaccin en de pharma-industrie, over Nicole Kidman en ouder worden en een aantal toffe linkjes ...

Mijn eerste 'geklets'-bijdrage, toen nog 'coronadagen' geheten,  verscheen net iets meer dan een jaar geleden. Wat een jaar was me dat zeg! 

Geklets: Over aangename gevolgen van thuiswerk, nachtuil zijn, mijn sociaal leven, en wat toffe tips...

Weer een maand verder en ik heb best zin in een blogje vol geklets. Onderwerpen genoeg. Over mijn vrijetijd bijvoorbeeld. 

Geklets: over het gemoedelijke begin van het nieuwe jaar, gemoei met vrouwenlichamen, en wat toffe linkjes ...

Voila, de kop is er af, van dat nieuwe jaar. Ten huize Mie verloopt dat allemaal erg gemoedelijk: de dagen kabbelen verder zonder al te veel uitschieters. Dat is in de huidige tijd misschien nog niet zo slecht, ik klaag in ieder geval niet. 

Geklets: over het vermaledijde jaar 2020 en het jaaruiteinde. En ook nog wat toffe links.

Als de jaarovergang ten huize Mie iets vertelt over wat we komend jaar kunnen verwachten, dan staan we er op zijn minst beter voor dan vorig jaar.

geklets: over hoe de ellende nog even verder duurde maar ondertussen alles terug in zijn plooi lijkt te vallen en nog wat totaal niet gerelateerde lees- en kijktips

Was de eerste lockdown tot het begin van november voor mij persoonlijk zeer leefbaar - met zelfs een aantal extra voordelen hier en daar - eind oktober kwam er voor mij een einde aan de luchtigheid.

Ik schreef daar al over in mijn vorige 'geklets'bijdrage.

Geklets: over hoe een best aangename maand een moeilijk einde kreeg en wat kijktips

Ik wilde eigenlijk vorige week al een nieuwe aflevering vol geklets schrijven want ik had genoeg materiaal. Maar toen kreeg ik een akelig telefoontje en besloot ik dat uit te stellen. We zijn nu een week verder en het gaat gelukkig terug de goede richting uit. Maar het zijn moeilijke dagen voor mij en mijn familie. 

Geklets: over planten, de Oostkantons, oude foto's, quarantaine en nog veel meer...

Bon, tijd om wat bij te kletsen. Want we zijn weeral een dikke maand verder sinds mijn vorige babbelblogpost.

(corona)geklets: over mijn vakantie, proximusgedoe en wat linkjes

Dat vliegt toch voorbij hé zeg. Ik had 5 weken vakantie, besloot er op mijn blog nog 2 weken vakantie aan te plakken en de herfst zit alweer al een beetje in de lucht! Het was in ieder geval een zomer om nooit te vergeten, en ik hoop dat we er ooit op kunnen terugblikken als op 'die éne speciale zomer dat we mondmaskers moesten dragen, "social distancing"een normaal dagelijks begrip was en reizen een pak minder vanzelfsprekend was".  

coronadagen: "misérie, misérie, misérie" (problemen met pinterest en met de aanschaf van een fototoestel maar alles kwam goed), toffe linkjes en zomerstop

Maar liefst 2 heel ambetante dingen zetten mijn hoofd aan het tobben en mijn lijf in stressmodus. Het kwam allemaal goed en het ging niet om levensbedreigende dingen, maar ze waren wel ambetant genoeg om mijn leven effe uit zijn gezapig voortstromende element te halen.

Met mijn verstand wist ik heel goed dat alles in orde zou komen en er erger dingen in het leven zijn. Ik vond het dan ook erg frustrerend - dat heb ik vaak eigenlijk, ik ben een beetje een controlefreak die niet van onverwachte ambetante dingen houdt - dat mijn lijf  besloot mijn verstand te negeren en zijn eigen eigenzinnig ding bleef doen. 

Coronadagen: over een klein beetje terug naar het oude en over hoe ik daar niet onverdeeld blij mee ben ...

Langzaamaan breidt mijn geïsoleerd leven in mijn appartementje zich in geografische en in sociale zin terug meer uit . En eerlijk gezegd: niet altijd met evenveel plezier.

coronadagen: over hoe thuiswerken er anders uitziet dan ik had verwacht en hoe ik het penseel weer even bovenhaalde...

Deze week ga ik wellicht voor het eerst sinds de lockdown nog eens een dagje werken op kantoor. Dat zal raar zijn met plexiglas en mondmasker, en met echte mensen vlak voor mijn neus na maanden zowat niemand te hebben gezien.

Coronadagen: oa over gepriviligeerd zijn en wat sociale mediatips...

Tijd voor een nieuwe portie zomaar wat coronagebabbel. Voor mij blijkt de quarantaine weliswaar zeer vreemd maar ook leefbaar. 

Coronadagen: over hoe ik stilletjesaan begin te wennen aan deze rare situatie en een hele hoop toffe tips ...

Bon, een weekje quarantaine verder en ik begin er stilletjesaan aan te wennen. Mijn lijf heeft dat graag want ik ben fysiek minder gespannen. Ik slaap terug beter, maar heb - helaas want dat vond ik wel een handige bijwerking - niet meer zoveel energie. Mijn aandacht gaat minder naar het nieuws en ik kan me beter concentreren.

Coronadagen: over mijn lichaam in stressmodus, thuiswerken en de aankondiging van de fantastische talkshow 'en Weimar lachen'...

Rare dagen zijn het toch hé. Dat heb ik de laatste dagen al tegen veel mensen gezegd. In de supermarkt, tegen de buren op straat, tegen wandelaars in het park, via messenger en whats app ... Altijd op veilige afstand natuurlijk.

Het leek me wat vreemd om daar niks over te schrijven op mijn blog. Daarom besloot ik een kletsbijdrage te schrijven met wat dingen die ik kwijt wil.

geklets: de vijgen na pasenblogpost maar ik had hem nu toch al geschreven en ik heb geen goesting om een nieuwe te schrijven: lijstjestijd: de tijdloze 100 muzikale vrouwen en DIY kerstversiering

Het einde van weeral een jaar vol kommer en kwel en van vreugde, blijdschap en zonneschijn is weer in zicht en dat is traditioneel weer de tijd dat ieder zichzelf respecterend media-orgaan - al dan niet met behulp van de gebruiker - zijn lijstjes maakt.
En dus is het ook weer tijd voor de tijdloze 100 op studio Brussel, een jaarlijks terugkerend fenomeen dat al bestaat van voor studio Brussel bestond, ik al ken van in mijn kindertijd toen ik op die dag op de grond klaar zat naast de radio met vinger in de aanslag op de opnameknop van de cassetterecorder om al die mooie liedjes op te nemen. Zo deden we dat in het préwifi-en wereldwijdewebtijdperk.

het nationaal tabaksmuseum in Wervik: mijmeringen over pijp en toebak in mijn leven

In het begin van de zomer trek ik altijd enkele dagen de stad uit het land in met vriend Nick, vriendin Tonia en hond Geeza. Er staat dan altijd een bezoekje aan Lissewege op de planning - niet moeilijk want Tonia spendeert daar zowat heel de zomer - maar we zoeken ook altijd nog wat anders uit om eens te exploreren.

Geklets: over geknoei met een bobijn garen en de lampenkap die ik er mee haakte

In de zomer van 2012 vond ik op een rommelmarkt een bobijn crémekleurig lintjesgaren voor 2 euro. Binnenin  de bobijn kleeft een stickertje waarop ik kan lezen dat het van het merk 'Filati' is en er staat ook nog ergens het woord ' shetland' op ....

Geklets: mijmeringen nav spannende post

Toch altijd even spannend, deze brief in je bus vinden.
Elke keer denk ik: oeioeioei, stel je voor dat ik ineens kweetnihoeveel moet bijbetalen! Ik zou dat doemscenario sneller kunnen ontkrachten door mijn belastingbrief via tax-on-web in te vullen maar elk jaar is er weer een andere reden waarom ik dat niet doe (krijg dat kastje niet geïnstalleerd, vind het niet meer, ben de pincode van mijn identiteitskaart al lang vergeten, het is rapper als ik die 3 getallekes - als loontrekkende alleenwoner zonder kinderen/huis/auto zijn dat dus maar een 3-tal getallekes - effe manueel invul op papier, ... ).
Vandaar dus effe spanning toen ik deze brief in de brievenbus vond.
Maar oef: mijn werkgever blijft dat goed doen door voldoende op voorhand af te houden want ik trek voor het zoveelste jaar op rij een klein beetje terug. Eind februari staat op het op mijn rekening en ik verhuis het dan wellicht naar mijn spaarrekening.

Toch vind ik het eigenlijk  niet erg om belastingen te betalen. We krijgen er namelijk veel voor terug: scholen, wegen, vuilophaling, ziekenhuizen, redders op het strand, niet-al-te-beste-en-veel-te-dure-maar-zonder-belastingen-zou-het-nog-erger-zijn-bussen en trammen,  jodiumpillekes voor als Doel lekt, straatverlichting, rioleringen, ... .

Wat echter nu ook weer niet wil zeggen dat ze dat hier belastingsgewijs allemaal zo geweldig goed doen. Ik heb namelijk wel een probleem met aan wat dat geld allemaal uitgegeven wordt en hoeveel er daarvan verspild wordt. En ik ben al helemaal niet zo gelukkig met wie er hier hoeveel moet betalen. Dat is namelijk allemaal wat scheefgetrokken in het nadeel van de minstbedeelden die het zich niet kunnen permitteren dure advocaten en boekhouders onder de arm te nemen die zoeken naar wegen om dat belasting betalen zo minimaal mogelijk te houden ten nadele van de hele samenleving en van diegenen die het al niet zo breed hebben. . Ik werd er weer kwaad van toen ik deze week in den Humo het interview las met Karel Anthonissen van de BBI ... En ik vergeet dat niet als de vakbond weer eens oproept om te staken of betogen of als ik in het stemhokje sta. 


Maar bon, ik kan alvast weer een jaartje opgelucht ademen. En U?