Geklets: over het gemoedelijke begin van het nieuwe jaar, gemoei met vrouwenlichamen, en wat toffe linkjes ...

Voila, de kop is er af, van dat nieuwe jaar. Ten huize Mie verloopt dat allemaal erg gemoedelijk: de dagen kabbelen verder zonder al te veel uitschieters. Dat is in de huidige tijd misschien nog niet zo slecht, ik klaag in ieder geval niet. 

Het meest spannende dat ik beleefde was die dag dat ik met de tram naar het centrum van de stad moest om bloed te laten trekken. Niks ergs hoor, gewoon cholesterolnazicht.
Daarna sprong ik binnen bij 1 van mijn 2 contacten - zijnde mijn moeder - alwaar ik de middag tot mijn eigen verbazing met veel leute doorbracht met het spelen van wat rondjes ganzenbord. Die ik overigens zowat allemaal verloor van mijn moeder. ...
Het regende en dus was het geen weer om buiten te gaan. En dus duikelde mama een grijze plastieken doos op die ik me nog herinnerde van in mijn kindertijd. In de doos: een collectie bordspelen die mij en mijn broers menige uren hebben doen doorbrengen met plezier en wellicht ook met ruzie maken. Ik wist geeneens dat ze die nog had maar omdat ik me graag onderdompel in nostalgie, was dit een plezante verrassing.

Het feit dat ik dat het spannendste noem van de voorbije maand, zegt me dunkt genoeg over de staat waarin mijn leven zich nu bevindt. Volgens mij hou ik een soort van winterslaap momenteel. De grijze dagen en de kou kluisteren me aan mijn zetel - lekker ingeduffeld onder mijn knus donsdeken. Ik ben een aantal weekenden na mekaar zelfs gewoon letterlijk niet buiten geweest.
Dat zorgt er wel voor dat ik ook nauwelijks beweeg en dat is natuurlijk niet zo goed. Af en toe doe ik dan een poging om daar verandering in te brengen, maar die pogingen blijven wat halfslachtig moet ik eerlijk bekennen.

Zo probeerde ik wat yoga aan de hand van wat filmpjes. Maar ik ben echt een stijve hark - altijd al geweest - en tegenwoordig besta ik bovendien ook uit te veel massa om die poses comfortabel te kunnen uitvoeren. Dat begon al bij de mededeling 'ga in kleermakerszit zitten met rechte rug en je handen in je schoot'. Ik kan dus echt niet meer zonder moeite in kleermakerszit zitten. Dat doet pijn aan mijn rug en mijn benen zijn te zwaar om nog gekruist te kunnen worden. De yoga-oefeningen heb ik dus snel weer geparkeerd...
Als iemand tips heeft voor plezante niet te zware oefeningen (geen yoga) - liefst met goeie muziek want de muziekkeuze bij sportoefeningen is vaak zo slecht dat ik er instant geen zin meer in heb - die makkelijk uitvoerbaar zijn op een livingvloer: laat het me zeker weten!

In mijn coconnetje lekker binnen ben ik wel nog altijd enthousiast mandala's aan het tekenen. Mijn goesting is bijlange nog niet over!

En ik heb eindelijk nog eens breipriemen en garen te voorschijn gehaald. Het resultaat zal binnenkort wellicht hier ergens te zien zijn. 

In de samenleving blijft er ondertussen zelfs na de nederlaag van Trump nog genoeg over om me druk in te maken. Al is niet alles altijd slecht nieuws. Zo was ik bijzonder verheugd te horen dat de rechter eindelijk de discriminerende maatregel van "moeders voor moeders" veroordeelde waarbij hulpbehoevende vrouwen met een hoofddoek ofwel hun hoofddoek moesten afzetten ofwel niet op dezelfde manier als andere vrouwen konden genieten van de aangeboden hulpverlening. Ik werd voor het eerst geconfronteerd met deze discriminerende maatregel in de jaren 90, toen ik in een vluchthuis voor mishandelde vrouwen werkte. De reactie van "moeders voor moeders" op het vonnis bewees dat liefdadigheid en menselijkheid niet altijd onlosmakelijk bij elkaar hoort: in plaats van het vonnis uit te voeren zoals bedoeld hebben ze er nu voor gekozen om dan maar de hulp op straat uit te delen zodat alle vrouwen op straat in de kou moeten aanschuiven....

Ik heb altijd al mijn bedenkingen gehad bij de feodale en paternalistische manier waarop deze organisatie werkte en ik kan alleen maar hopen dat de vele mensen die deze organisatie met de beste bedoelingen steunden nu andere meer inclusieve en empowerende organisaties uitpikken om mensen in nood te helpen.  Tip voor mensen die een alternatief zoeken: probeer Al Ikram eens... Die discrimineren niet. 

In hetzelfde bedje ziek want ook een orgaan dat wil opleggen hoe vrouwen zich al dan niet behoren te kleden en bij uitbreiding te gedragen: de psychologencommissie die psychologe Kaat Bollen een officiële waarschuwing gaf omwille van haar kleding op een aantal instagramfoto's. Kaat Bollen zou daarmee de geloofwaardigheid en de waardigheid van het beroep naar beneden halen. Er werd nog een poging gedaan om dit verhaal te minimaliseren door te zeggen dat dit vooral een reactie was op het feit dat Mevrouw Bollen reclame maakte voor sexspeeltjes, maar dat bleek niet te kloppen. Wat wel bleek te kloppen was dat 1 van de leden van de psychologencommissie een beroep deed op de diensten van een prostitué die ook zijn cliënte was geweest... . 

Vervolgens was er een sportster (sorry, ben de naam vergeten van de vrouw in kwestie) die zich een job als coach door de neus geboord zag omdat ook zij zich iets te veel zou bloot gegeven hebben op foto.

Ik vind het bijzonder raar dat vrouwelijke seksualiteit en het vrouwelijke lichaam gepercipieerd wordt als iets negatiefs. Ik moet toegeven: ik ben zelf ook geen fan van het gratuit misbruiken van vrouwelijk (veelal onrealistisch gemanipuleerd) schoon ten behoeve van het maken van winst of ter aanprijzing van allerhande dingen. Maar het probleem daarbij is niet dat bloot en die lichamen. Wél de manier waarop ze gebruikt worden. 

Wat Kaat Bollen doet is net het tegenovergestelde: zij is baas over haar eigen lichaam en bepaalt sterk, trots en onafhankelijk wat ze met haar eigen lichaam doet. Psychologen zouden dat moeten toejuichen! Ze geeft daarmee het goede voorbeeld. Niet door iedereen aan te sporen om ook meer van hun lichaam te tonen , maar wel door iedereen aan te sporen eigenaarschap over het eigen lichaam te nemen en zelf te bepalen wat er mee te doen: hoofddoek of niet, bloot of niet.  Dat is krachtig, dat is hoe elke mens zou moeten kunnen omgang met het eigen lijf. Zonder nare consequenties. 

En dan is er nog het ontluisterend maar niet verbazend gedrag dat de farma-industrie (en trouwens ook de banken, ge weet wel: die organen die met belastinggeld gered werden) momenteel laten zien. Ik ben een sterke voorstander van het in handen nemen van sleutelsectoren door de overheid. In dit geval had het ontwikkelen en het maken van de vaccins in handen van de overheid moeten blijven ipv dat we nu kwistig met geld hebben gestrooid om vervolgens dit soort van minachtend en graaiend gedrag in de plaats te krijgen. Wat heb ik een hekel aan het kapitalisme!

Bon, genoeg een boom opgezet: ik spring over naar de linkjes die ik met jullie wil delen.

• Zoals dit Turks/Nederlands muziekje dat ik bijzonder graag hoor ... 

• Ik kookte nog eens bijzonder lekker met een recept van  op de blog Van Pauline's keuken. Deze calorierijke maar smakelijke pasta-ovenschotel kon me bijzonder bekoren! 
• Ik sta altijd versteld van het haak- en breiwerk van Brigitte. Zij improviseert het éne na het andere werkje bij mekaar en eigenlijk vind ik haar maaksels gewoon Kunst. 
• Via de blog 'paris fvdv' maakte ik kennis met de mooie foto's van Blaise Arnold. Zijn werken blijken veel tijd én veel foto's te vragen maar ze vertellen 1 voor 1 heelder verhalen. 
• Ik word altijd blij van katten. Deze instagramaccount is dan ook een zeer geschikte plek om online wat rond te hangen op momenten dat je wat troost of vrolijkheid van doen hebt.  Veel katten (maar gelukkig niet met kleertjes aan want daar word ik dan weer bijzonder slecht gezind van) ... 

Meer geklets via deze tag ...