Naaien: een goeie tip voor naaisters en een nostalgische anekdote waarin ik zelf een een genante rol speel ....

nope, draagt wel plezant in huis maar niet om mee buiten te komen ....

Ik maak al eens kledingstukken voor mezelf. Maar dat is niet altijd met even veel succes. En dat heeft verschillende oorzaken.

Mijn lijf heeft niet meer de vorm waarmee ge zelfs goed staat met een patattenzak. De tijd waarin ik een kleine kussenhoes gewoon openmaakte van boven en onder, er een rekker en een zomeke in deed en zo weer een nief minirokje had is al lang vervlogen helaas.

Parijs: Barbie in Musée des Arts Décoratifs en wat persoonlijke ontboezemingen....

De alerte lezer zal vrijdag wel doorgehad hebben dat ik op congé ben geweest, de instagrammers onder jullie weten er zelfs al heel veel van want ik heb al heel wat foto's gepost ;) ( mijn excuses als ik overdreven heb ;)  Het is den aard van't beestje ) . 

recept: patattensoep

Den allerallereerste keer in heel mijn leven dat ik kookte voor gasten, maakte ik deze soep.

En roggevleugel met kappertjesboter.

Beide recepten kwamen uit de flair.

Nostalgie: mijn oud lappenpopje

Toen mijn moeder zwanger was van haar eerste kind - zijnde ondergetekende - , maakte ze alvast een lappenpopje zodat het kind al vanaf het prille begin kon knuffelen.

Zelf vindt ze het mislukt zei ze me een tijdje geleden.

Maar ik vind het een zalig ding en ben er erg aan gehecht.

Kapellekesbaan

Alwaar men gaat in 't Vlaamsche land....

...komt men kapellekes tegen blijkbaar....

Ik haalde deze foto's boven uit een collectie foto's van afgelopen zomer.

Ik was toen op bezoek bij vriend Nick en bezocht samen met hem en vriendin Tonia ( en hond Geeza niet te vergeten natuurlijk ) allerlei mooie dingen in de omgeving van Brugge.

Toen ...

Ikke zo'n 40 jaar geleden... Met een bolletje wol in de handen en mijn toenmalige haakmand die ik nog altijd heb maar nu niet meer voor haakgerief gebruik ( dat kan er in de verste verte niet meer in namelijk ) en een zelfgemaakte kralenketting en een kleedje gemaakt door mama ... Voila : ' some things never change' :).

Gemaakt: romantische vintage mozaïekbellen

Een 30 jaar geleden - ik woonde nog bij mijn ouders herinner ik me - vond ik op straat een kapotte armband. Ik kende toen niks van juwelen maken maar ik vond hem zo mooi dat ik hem al die jaren heb bijgehouden, ook al kon ik hem niet dragen.

Hij bestond uit rondjes met romantische bloemetjes. Ik heb geen idee van wat ze zijn gemaakt, hoe oud ze zijn en of ze al dan niet kostbaar zijn . 

De bloemetjestekeningen zijn gemaakt van kleine stukjes, het zijn elk op zich kleine mozaïekjes.

Er is 1 beschadigd rondje bij maar de andere zien er nog goed uit en ik had al heel erg lang het plan om de armband te verwerken tot oorbellen door de bloemenrondjes te combineren met rode kralen.

En eindelijk is het er van gekomen. 

Recept: tomatensoep eens anders...

Ik moet bekennen dat ik tegenwoordig wat slabak op vlak van eten : veel te weinig versbereid eten, te vaak 'prefab'eten of uit eten, 's middags als lunch te weinig zelfgemaakte meegebrachte dingen ...

Nee, ik ben niet goed bezig.... .

Gebreid en afgebroken: kabeltruitje

Zo zag het er uit ...
Schoon hé ! 

Nostalgie: mijn babypop

Ik heb geen kinderen - het is er gewoon nooit van gekomen - en mis ze ook niet.
Maar toch moet ik ooit sterkere moedergevoelens gehad hebben want zeer lang geleden heb ik met mijn zuurgespaarde "nieuwjaarkezoetenzingencentjes" een babypop gekocht.
Deze pop.

Stenen

Vermits ik niet mag 'crosjteren ' ( haken op zijn Antwerps )  en mijn arm moet laten rusten met die tenniselleboog van me ( die maar niet geneest, miljaar toch) zoek ik maar andere dingen om me mee uit te leven.
Stenen bijvoorbeeld...

Breien: Afbraakplannen in zwartwit

Lang geleden toen ik nog onder het ouderlijk dak woonde - dat is écht lang geleden dus ;) -  breide ik wel eens truien.

Dat waren dan truien type ' slobbertrui '. 

Ik herinner me nog een witte met opgemaasde pastelstreepjes, en een lichtgele die op den duur zo uitgerokken was dat ik er samen met mijn lief inkon.

En daarna kwam er jarenlang niks gebreid meer uit mijn handen.

'k zou zo gere willen leven...

Ik schreef al eens eerder over deze man en vooral over zijn liedje.

Maar nu is deze Gentse bard er niet meer.

En omwille van de vele uren plezier die ik met zijn muziek heb doorgebracht - vooral toen  M(i)e nog een piepkuiken was - wil ik hem nog eens extra in de aandacht zetten.

Merci Walter, ge waart  een schone mens ! 
Lees het zelf maar hier !

Nostalgie: stoffige pop...

Ik ben een nostalgisch meiske .

( Miljaar!!! Nee M(i)e !!!  ( ondergetekende spreekt zichzelf vermanend toe ) , sorry :  maar als ge 47 bent, ben je geen meiske meer ... 't Is toch waar zekers ! ) 

Opnieuw dus : ik ben een nostalgische dame... .

En soms kan ik niet zo goed dingen wegsmijten .

En als ge die 2 dingen combineert, dan krijgt ge kasten vol rommel...

Maar soms is dat plezant... .

Recept: kalfsfricassee

Toen ik - in 1991 - rijp was om het ouderlijk huis te verlaten en alleen ging wonen, was 1 van de dingen waar ik naar uitkeek de mogelijkheid om zelf te kiezen/koken wat ik wilde.

Daarom schafte ik me een schriftje aan waarin ik mijn  lievelingsrecepten netjes opschreef. En dat schriftje heb ik nog altijd, al komt het niet meer zo vaak te voorschijn want ik heb ondertussen zoveel kookboeken dat ik keuze te over heb.

Een lieke ...

... met een tekst die ik wel elke dag zou kunnen uitschreeuwen eigenlijk. 

Want de wereld waarin Walter De Buck wil leven hebben we nog altijd niet ...

Going back to my roots : Lierke plezierke

De vele negatieve kanten ten spijt, facebook is toch een wonderlijk plezant communicatiemiddel 'vantijds'.

Sinds FB bestaat zijn er al heel wat mensen uit mijn verleden weer opgeduikeld in mijn leven en bij veel van hen is het niet bij virtueel contact gebleven. Zo zijn de madammen van de creatieve theemiddagen via FB teruggevonden ex-collega's,  ben ik via FB terug van't straat geraakt (want mijn lief zat ooit bij mij in de klas en ik kwam hem terug tegen via FB ), heb ik met een aantal familieleden meer contact dan ik ooit eerder had en het voorbije weekend had ik een blij weerzien met oude vriendinnen/klasgenoten.

de zimmertoren op het zimmerplein

Recept: vogelnestjes met schildpadsaus

Wie onder jullie had na het kijken naar van vlees en bloed geen zin in vogelnestjes ?
Ik had ze nog nooit gegeten en wilde dat na het zien van deze serie absoluut wel eens doen.
Maar ik heb geen frietpot.
En toen was er dat logeerpartijtje bij vriend Nick.
Die me zei ( goed gezien van hem : da's namelijk het lastigste van koken : beslissen : wat gaan we maken ? :) ) :" Breng jij maar een recept mee dat we samen kunnen maken ...".
Daar heb ik me vervolgens effe het hoofd over gebroken.
Omdat vriend Nick heel erg goed kan koken ( ja ! echt wel Nick ! ) kies ik dan graag iets wat ik nog nooit gemaakt heb en waar ik wat huiverachtig over ben om dat op mijn eentje te doen.
Vogelnestjes dus.
Er was nog een 3de medekok .  En zij had ook nog nooit vogelnestjes gegeten en wilde dat ook wel eens proberen.
We hadden er dus zin in ...
Als basis gebruikten we het recept uit de boerinnenbond van 1965, maar vermits dat zeer minimaal was op vlak van instructies hebben we wat moeten improviseren en aanpassen om het tot een goed einde te brengen.
Maar ze zijn gelukt !

Nostalgisch TV-kijken ...

Mijn meest recente nostalgische TV-serieverslaving :-)
Alleen dat muziekske al !
Ik mis er geen aflevering van :)
( wordt elke weekdag uitgezonden op canvas ergens in de namiddag )

De laatste Kreun

Antwerpenaren hebben de naam grote chauvinisten te zijn, maar die van Lier kunnen er ook wel wat van!

En ik kan het weten, want ik ben van Lier...

En ik heb dat ook wel een beetje ;).

Walter Grootaers ook....

voor de Nederlanders : da's de zanger van de Kreuners.

Al is ' zanger ' in het geval van Walter Grootaers misschien wat te veel eer ;).