Ik zal al maar direct met de deur in huis vallen: ge moet niet hopen zelf ook naar deze tentoonstelling te kunnen want ze is voorbij.
Maar niet triestig zijn omdat je ze gemist hebt hoor: ik heb ze uitvoerig gefotografeerd!
Ik ben afgelopen kerstperiode weer een week naar Parijs geweest.
En als ik naar Parijs ga maak ik altijd op voorhand een lijstje van dingen die ik die keer zou willen doen.
Deze tentoonstelling bezoeken stond er evident op.
Ik had namelijk hier en daar foto's gezien bij mensen die er geweest waren en het leek me een boeiende tentoonstelling.
En zoals gewoonlijk stelde Palais De Tokyo me niet teleur.
Tomas Saraceno is een Argentijnse kunstenaar met een aantal duidelijke obsessies.
Zo heeft hij iets met spinnen en met webben en met grafische vormen.
Die dingen kwamen namelijk heel prominent terug in de tentoonstelling.
Ik was een beetje contrair en zag de tentoonstelling niet in de juiste volgorde.
Het eerste wat ik zag en waar mijn mond van open viel was een grote witte ruimte die helemaal ingenomen werd door een web van draden die bij aanraking geluid maakten.
Bijzonder mooi om te zien.
De mensen die er door liepen leken wel spinnen in een web.
Of waren ze eerder gevangen prooien die in de val getrapt waren?
Ikzelf ben er niet doorheen gelopen.
Daar moest je een nummertje voor trekken en dan kwam je pas 2 uur later aan de beurt.
Nog meer spinnenwebben en voor mij absoluut het hoogtepunt van de tentoonstelling was de grote zeer donkere ruimte die vol stond met verlichte spinnenwebben.
Echte spinnenwebben.
Er waren er zelfs 2 waar meneer of mevrouw spin nog in het web woonde en af en toe een stukje bij sponnen.
Spinnenwebben zijn behoorlijk indrukwekkend vind ik: de vorm is zo 'juist' en schoon en de draden zeer erg sterk.
En spinnen maken ze zomaar alsof het niks is, het gaat als een fluitje van een cent.
Ik herinner me nog die keer dat ik me 's ochtends een beetje schuldig voelde omdat meneer kruisspin die telkens een web spon tussen mijn fiets en het raam elke dag opnieuw moest beginnen omdat ik mijn fiets echt nodig had.
Bleek na wat opzoekwerk dat kruisspinnen sowieso zowat elke dag een nieuw web maken.
Dat er spinnenwebben als kunst in een museum belandden vind ik niet meer dan juist.
Want ook al bedoelen ze het niet zo, hun webben zijn wel degelijk echte kunstwerkjes. En door de manier waarop ze op deze tentoonstelling gepresenteerd waren, kwam dat bijzonder goed tot zijn recht.
Er stond ook nog een stuk - Aerocene -waarbij een hoop mensen samenwerkten om zonder fossiele brandstoffen en door recyclage van plastieken zakken de wereld rond te vliegen.
Wetenschappers en kunstenaars samen dachten uit hoe je tot vliegende objecten kon komen en op de tentoonstelling stond een handleiding en een oproep om zelf ook aan de slag te gaan als je daar zin in hebt.
Een schoon project wat mij betreft: mensen verbindend, milieubewust, recyclerend, consuminderend, niet op winst belust ...
En er waren nog meer projecten 'in de lucht ', zoals zijn Cloud Cities en spiegelende bollen in de lucht .... . Duidelijk nog een obsessie van hem.
Bon, het was weer heel schoon en inspirerend allemaal. Ik wil nu ook mobielen maken om aan mijn plafond te hangen en manieren vinden om zinloos afval te recycleren.
Het is dat ik al zoveel dingen wil doen, ik zal er de tijd niet voor vinden. Maar deze tentoonstelling plantte weer een extra zaadje in het veld van mijn creativiteit en wie weet komt dat er ooit nog op de 1 of andere manier weer uit.
Wil je ook eens naar Palais de Tokyo? Alle info hier.
Zeer plezant is dat dat museum tot middernacht open is.
Dat zou ik in Antwerpen ook erg tof vinden want dan zou ik na het werk af en toe een museum binnen springen.
Meer blogposts over Parijs op deze pagina of hier... .
Meer blogposts over musea via deze tag....
Meer blogposts over kunst via deze tag ...
Werkelijk, prachtig!!!
BeantwoordenVerwijderenOh hoe mooi! Het lijkt wel of dit uit een ander tijdperk komt. Zo ontroerend en het heeft iets magisch.
BeantwoordenVerwijderengr bi