Parijs: 'weesfoto's'

Soms heb ik wat foto's die ik onderweg maak en die ik niet direct aan een onderwerp voor een blogartikel kan linken. Van mijn laatste Parijsreisje afgelopen zomer heb ik er zo een hele hoop. Die krijgen vandaag eens de aandacht die ze verdienen.

Ik heb nog altijd een beetje spijt dat ik in de kerstperiode niet in Parijs ben geraakt. En komende zomer ga ik er ook weg blijven: ik heb geen zin in Olympische Spelendrukte en ook niet in de bijbehorende verwachte hoge prijzen. Ik hoop wel nog ergens deze lente in de lichtstad te geraken. Dat zou ik erg fijn vinden. Ben benieuwd of het gaat lukken ... .

Maar met al dat gemis is het dubbel zo fijn dat ik toch nog een beetje terug kan blikken op mijn laatste bezoek aan de stad. Dat terugblikken via de foto's, via het schrijven van blogartikelen en via het herlezen van oude blogartikelen vind ik altijd behaaglijk fijn.

En vandaag krijgen de 'wees'foto's een plekje en bijbehorende uitleg.

Deze 2 kraaien (denk ik) kwam ik tegen in een drukke straat waar niemand anders ze leek op te merken daar zo hoog boven op het uithangbord. Ze hebben allebei ringen om de poten, en dat maakt me erg nieuwsgierig: gewoon geringd in het kader van een onderzoek? Of zijn ze geringd omdat ze bij een mens horen die voor hen zorgt? Zij hebben het me niet verteld, dus ik zal er moeten blijven over fantaseren.

Ik herinner me niet ooit eerder te hebben gezien dat het plein voor de mooie Saint Eustacekerk zo groen was. Maar ik meen me precies wel te herinneren dat ze daar lang aan het werken hebben geweest, dus misschien is het daardoor aan mijn aandacht ontsnapt. Of het was vroeger misschien helemaal niet groen. Dat kan ook.

De Saint Eustacekerk is trouwens 1 van mijn favoriete kerken. Ik schreef eerder al een uitgebreid artikel over de binnenkant van de kerk, maar ook de gevel is mooi en een hele ontdekkingstocht om alle details te onderzoeken. 

De Parijse winkels en horeca zijn soms uitbundig in de nepbloemen getooid en ik heb al gemerkt dat die trend stilletje aan ook onze stad heeft bereikt. Het resultaat is een kruising tussen een verbluffende overdadige schoonheid en wat kitsch. En in Parijs zitten tussen al die bloemen hier en daar musjes hun ding te doen. In Parijs zie ik trouwens vaak mussen. Dat valt me erg op omdat ik die in Antwerpen niet zo vaak meer zie en hoor helaas.

Parijzenaars zijn trouwens ook goed in het opsmukken van hun stad met wat echt groen. Kijk maar eens hoe ze terrassen en balkons in de planten zetten.... . Het fleurig balkon is het balkon onder waar ik altijd verblijf. Bij de overburen zag ik trouwens eens dat ze tomaatjes kweekten op het balkon.

Je ziet ook vaak boomspiegels vol bloemen en zelfs groenten.

Daarboven op de derde verdieping (raam net buiten beeld) verblijf ik altijd. En bij die bakker haal ik soms een brood ... 

De deuren van Parijse appartementsgebouwen zijn vaak groot en imposant en meestal afgeboord met een koperen plaat. En die zijn zowat altijd zeer goed opgeblonken, dat zouden wij niet doen denk ik ... .

Het is heel opvallend hoeveel fietsers er de voorbije jaren zijn bijgekomen. Vroeger was een fiets een rariteit in Parijs. Maar nu niet meer. Dat is een trend die zich van mij mag doorzetten, en hopelijk verkleint dan het aantal lawaaierige brommertjes die er de straten onveilig maken. 

In dit huis achter de poort woonde Dalida...

Montmartre heeft niet voor niks het woord 'mont' in de naam ... . 

Op dit pleintje in Montmartre zit ik graag eventjes op een bankje. Om naar de de duiven te kijken, of naar de voorgangers en de altijd aanwezige street art.

En uiteraard zijn er overal steegjes te ontdekken...

Zucht ... . Ik wou dat ik er al was ... .

Meer Parijs op deze pagina ...