Malta: nog een laatste keer : katten!

Vandaag vertel ik nog een laatste keer over de katten die ik tegenkwam in Malta. En daarmee is het hier inderdaad zoals ik me maandag voornam deze week opnieuw een hele kattenweek geworden (als alles gaat zoals gepland morgen nog een uitsmijter! ) . Dat deed ik al eens een keertje eerder over de katten in Marokko.

In februari bezochten we het Ħaġar Qim en Mnajdra archeologisch Park vol oude tempels. (Daarover later meer). Maar vooraleer ik er binnen stapte was mijn aandacht al afgeleid door wat katjes die ik er zag zitten.  

Mijn lief werd er eerlijk gezegd wat kregelig van want ik blééf maar plakken bij de katten ipv binnen te gaan :D.

De eerste kat die ik er zag, was erg zielig want duidelijk ziek. Ik ben er maar afgebleven, want zieke katten die ik niet ken raak ik liever niet aan. Ik zou ze wél willen helpen als dat kan, maar helaas beschik ik niet over de vaardigheden en de kennis om katten te genezen... . Ik hoop overigens stiekem een beetje dat ik me vergis en dit diertje gewoon in iets vuils terecht was gekomen en niet ziek was ... . 

Achter een hek zag ik daarna de schoonheid van op de foto helemaal bovenaan zitten en vlakbij nog een ros met witte. 

En toen stopte er een camionette en kwamen er van alle kanten katten aangelopen. 

Uit de wagen kwam een oud meneertje met een zak vol katteneten. Die meneer bleek elke dag naar deze plek te komen om de katten te voederen en het was duidelijk dat ze dat allemaal goed wisten. 

Het meneerke en de katten waren duidelijk op mekaar gesteld ! 

Nog een geliefd plekje bij katten bleken de Upper Bakkara Gardens te zijn.

Dat parkje met mooie oude gebouwen, fonteintje, gaanderij en uitzicht op zee en kanonnen als je naar beneden  kijkt is druk bezocht door mensen. Er is een terrasje waar het lekker zitten is en het plaatselijke poezenbestand, gecombineerd overigens met de duiven, weten perfect dat dat een ideaal plekje is voor een lekker hapje.

Ook daar was de eerste kat die ik er zg niet in goede staat (niet op de foto). Het is me trouwens opgevallen dat zwerfkatten vaak stukken uit hun oren hebben, wellicht van het onderling vechten. En daar lijken ze niet veel last van te hebben. Maar ook dat ze vaak last hebben van hun ogen: etterend of zelfs gewoon blind aan 1 oog. En dat lijkt me minder onschuldig. 

Die eerste kat zocht wat lekkers bij het terrasje, maar ik vond een plekje waar er nog meer zaten. We bezochten deze plek 2 keer en telkens zag ik op die plek wat katten van het zonnetje liggen, lekker onbereikbaar voor gretige mensenhanden.

In het park staat een oud gebouw in warmgele steen met daarrond een terras omheind door een muur en afgesloten van publiek met een stevig hek. 

De stenen van het terras waren goed opgewarmd door de zon en dat is natuurlijk zeer aantrekkelijk voor de warmteminnende poezen uit de buurt.

Dat niemand ze daar kan wegjagen of ambeteren is wellicht goed meegenomen. 

 

Meer katten via deze tag ...

Meer Malta via deze tag of op deze pagina ...