Parijs: 5 foto's en 6 dagen

een schoon vosje in de straat waar Dalida woonde

Aan het begin van mijn zomervakantie bezocht ik Parijs en dit zijn de verslagjes die ik er op instagram over schreef.

Dag 1

Naar ondertussen goede gewoonte ga ik ook deze keer - met illustratie van slechts 5 foto's (en dat is bijzonder moeilijk!) - wat vertellen over mijn wederwaardigheden in Parijs.

Ook zoals gewoonlijk ga ik hier een paar dagen doorbrengen op mijn eentje en de eerste dag is alweer voorbij.

Ik kwam pas in de late namiddag aan waardoor ik vandaag nog niet veel heb kunnen doen. Maar ik legde alvast wat tickets vast voor musea voor de komende dagen én ik deed een wandelingetje in de buurt van mijn verblijfplaats.

Ik besloot om een paar lokale mooie plekken te bezoeken die tot nog toe aan mijn blik waren ontsnapt.

Eerst bezocht ik Villa Leandre, wat als ik het goed begrepen heb geen echte villa is maar een heel straatje.

Het viel me weer eens op hoe groen Parijs eigenlijk is. Je ziet overal lommerrijke bomen en veel bewoners gaan creatief aan de slag met planten en dit straatje is daar een goed voorbeeld van.

Ik wilde wat verderop Passage de la Sorcière doorwandelen, maar dat bleek privéterrein en niet toegankelijk.

Dus stapte ik verder naar het huis waar Dalida woonde en fotografeerde ik onderweg de vele street art die ik tegenkwam. Het mooiste vond ik het vosje dat wat verscholen zat achter een geparkeerde auto op de gevel van een hoekhuis. Ik sloot de dag af met een portie sardientjes op een terras van een gezellig en mooi brasserietje achter de hoek. De eerste dag was kort maar alvast weer veelbelovend voor de rest van mijn verblijf hier.

influenzen in het straatje naar de voormalige woning van Dalida

groen in Villa Leandre

een olttimer in een bomenrijke straat

defense d'afficher

Dag 2

Het regende hier lekker in de voormiddag en ik besloot gewoon binnen wat aan foto's te prutsen tot het tijd werd om richting Fondation Louis Vuitton te rijden. Er loopt daar momenteel een tentoonstelling met werken van Andy Warhol en Jean-Michel Basquiat (À Quatre Mains) en ik hoopte al maanden dat ik nog tijdig in Parijs zou geraken om die tentoonstelling te kunnen zien. Gelukt dus.
Het was behoorlijk druk in het museum, maar al bij al was dat toch nog te verdragen. Mijn noisecancellinghooftelefoon is daarbij een grote hulp heb ik al mogen ondervinden. Die was ook handig om de stukjes met info te beluisteren via de app van het museum.

De tentoonstelling kon me zeer bekoren. Wat een werken, en wat een dynamiek was dat tussen die 2! Het was duidelijk niet samenwerken, eerder met mekaar strijden. Maar met zeer goed resultaat. Er hingen bijzonder veel werken van beide heren, en ook hier en daar iets van andere Pop Art kunstenaars.

Ik liep er uren rond, alleen even onderbroken door het lekkerste citroentaartje dat ik ooit at op het terras van het museum.

Na mijn museumbezoek zocht ik wat natuur op - ik was tenslotte in Bois de Boulogne. Naast het museum ligt een vijver vol watervogels met schattige kuikens en die wandelde ik helemaal rond. Ik kreeg er 'klaps' met een man uit India die van me wilde weten hoe de watervogels heetten (zwaan en eend) en daarna wilde weten of ik kinderen had en een man en wat ik in Parijs kwam doen.... .

Ondertussen al in de buurt van den achten eiste mijn lege maag alle aandacht op, dus stapte ik de eerste brasserie binnen die ik tegenkwam voor een - hoera!- echt lekkere steak met roquefortsaus (ik eet graag steak maar raar genoeg kunnen ze dat op de meeste plekken niet goed klaarmaken. Ik was dus zeer gelukkig dat het deze keer wel lekker was). Dan de metro weer in en door nog wat milde regendruppeltjes weer naar 'huis'.

tekenend meisje op de grond voor een werk van Basquiat en Warhol

het zicht als ik naar boven keek op het terras van het museum

 het lekkerste ( maar ook eerlijk gezegd het duurste - 14 euro zowaar ... ) citroentaartje dat ik ooit at. En citroentaartjes zijn mijn lievelingstaartjes!

boksende kunstenaars

bijzonder mooie boom naast de vijver in Bois de Boulogne

Dag 3

Wat een hete dag! Al goed dat er een windje stond!

Er zijn momenteel veel tentoonstellingen die me lokken in Parijs, maar ik wil nu ook niet elke dag in het museum doorbrengen en ook graag wat ronddwalen door de stad .
Om daarbij een doel te hebben dat me een bepaalde richting zou uitduwen, stippelde in een route uit.
Eerst ging ik naar La Grande Epicerie waar ik op zoek ging naar goeie gedroogde look (niet gevonden) en een heerlijk lichte lunch meepakte voor in Jardin Du Luxembourg.
De lommerte van de bomen daar heeft me al vaker een aangename rustpauze in mijn dwaaltochten geboden.

Daarna wandelde ik naar de winkel van Diptique (vanalles met lekkere geuren) omdat ik van dat merk hou en ontdekte op Google Maps dat ze een eigen winkel hebben niet ver van het park.

Omdat de tijd sneller voorbij vloog dan ik verwachtte, schrapte ik een paar punten uit mijn uitgestippelde route om toch nog voor sluitingstijd om 7 uur in Passage de Grand Cerf te geraken.
Ik moest me daar echt voor haasten en dan bleek allemaal voor niks want zowat elke winkel in die galerij bleek gesloten op maandag .
Toch bleek dat ook niet al te erg, want ik wilde er naar toe voor de architectuur van de galerij, niet voor de winkels (al zag ik er wel een gesloten grote winkel vol garens. Mijn portemonnee en mijn voorraad garens thuis waren heel blij dat die gesloten was). Ik bleek ze heel mooi te vinden met smeedwerk, schone lichtinval en plezante winkeldecoratie.
Na nog een tussenstop in een fastfoodtent (taco's blijken niet persé mijn ding. En ik dunde hem dan nog uit door de frieten en de extra kaas aan de buitenkant weg te laten) treinde ik alweer huiswaarts.
Daar genoot mijn ondertussen oververhitte lijf van een zeer verfrissend bad met fris water en ben ik ondertussen klaar voor de nacht. Morgen staat een museumbezoek en een lekkere culinair diner op de planning!

zicht op het fontein in de vijver van Jardin Du Luxembourg

 mooi beeld in het groen en de bloemen in Jardin du Luxembourg

een deur aan de zijkant van de kerk in het goudkleurige vroege avondzonnetje

schaduw op de brug over de Seine

Passage de grand cerf

Dag 4

Ik reserveerde een ticket in Fondation Cartier want ik had foto's gezien van toffe werken die daar nu tentoongesteld staan. De kunstenaar in kwestie heet Ron Mueck en was me nog onbekend, al had ik al wel eerder foto's gezien van de reusachtige baby.
Ik vond het indrukwekkende werken, al was ik wel wat teleurgesteld dat er maar zo weinig stonden (5). Ik had het dus vlug allemaal gezien en zette me daarom op het terrasje in de tuin met een boek een een blikje cola.
Na een bezoek aan Fondation Cartier ga ik - ondertussen traditiegewijs - ook iets eten wat verder op in het mooie La Coupole en dan neem ik het er eens goed van. Dat betekent een portie oesters, een alcoholvrije cocktail, lekkere ragout van kip en het lekkerste dessert van de wereld, een ile flottante. Maar vooraleer ik mezelf dat gunde, wandelde ik eerst nog wat rond in de straten daar in de omgeving, hier en daar interessante boetiekjes binnen stappend en steegjes zoekend. En zo was de dag weeral voorbij.
Morgen staat er terug een museum op de planning, eentje dat ik nog nooit bezocht en vooral geroemd wordt voor zijn Japanse tuin. Ik ben benieuwd!

kunstwerk met een blote meneer in een boot

hoofd van een gigantisch pasgeboren babymeisje

ik vind dat een schoon naftstation, lekker ouderwets

Detail van een schone gevel

Daar verblijf ik

Dag 5

Als je de foto's van vandaag ziet (ik maakte er 1054, moet een soort van persoonlijk record zijn denk ik. Uiteraard niet allemaal goed ;) ) is het nauwelijks te geloven dat ik toch echt de dag doorbracht in Parijs.

Het was vandaag wat minder heet en dat is ook exact de reden waarom ik vandaag naar het museum Albert Kahn wilde. Nochtans ben ik het gebouw niet binnen gegaan en heb ik nog altijd geen flauw idee wie meneer Khan was, wat hij deed en wat hij allemaal in zijn museum tentoongesteld heeft staan. Ik kwam dan ook niet voor het museum, maar voor de prachtige Japanse tuin die het museum omvat.

En hij bleek schitterend. Denk aan waterlelies, hoogtes en laagtes, bruggetjes, schoon en nauwkeurig gesnoeide struiken en bomen, veel waterpartijen en bruggetjes ... . Ik dwaalde er uren rond en was vooral in de ban van het stuk cypressenbos.
Het was er helemaal niet druk en zeer mooi, wat wilt een mens nog meer!

Serres zo blijkt. Ik had op Google Maps gezien dat er niet zo ver van het museum een botanische tuin met serres lag. Die tuin ligt vlak tegen Roland Garos en ik moest er eerst een onaangename drukke "singel"achtige baan maar dan mét bomen voor doorwandelen. Maar de beloning was de moeite. Ik vond een strak park met daarin prachtige oude serres en ook wat nieuwe die een tenniscourt omringden.
Niet alle serres waren open, op internet had ik teruggevonden dat ze tot 8 uur open waren, maar de kleinere zijn al om 4 uur toe.
Maar dat was niet erg, ik was toch te moe om nog heel erg lang rond te lopen. Tegen sluitingstijd stapte ik de metro tegemoet en zo reed ik weer richting slaapplek.
Maar eerst stapte ik nog - weer lukraak gekozen - een restaurantje binnen alwaar ik op het terras onder het genot van heerlijke muziek een bijzonder lekkere maaltijd nuttigde. Ik heb geluk met de restaurantjes die ik deze keer uitpik, ze zijn allemaal al goed bevonden!

En dan nu de hamvraag: wat ga ik morgen doen. Ik weet het zelf eigenlijk nog niet. Ik heb zin om de stad in te trekken, maar misschien spring ik toch ook nog Palais de Tokyo binnen dat tot middernacht open is... . Ik zal er eens een nachtje over slapen....

 in de tuin van Musée départemental Albert-Kahn

 in de tuin van Musée départemental Albert-Kahn

in jardin des serres d'Auteuil

was een lekker adresje 

Dag 6

Snik snif! Morgen naar huis! En er is nog zoveel dat ik hier zou willen doen!
Het was een heel fijn weekje, en het deed het debacle van vorige zomer in Parijs écht helemaal vergeten (toen kwam ik na 2 dagen terug naar huis omwille van onverklaarbare medische redenen en de extreme hitte).
Ik ben oprecht een beetje triest dat het alweer voorbij is maar ik weet gelukkig ook dat ik nog vele keren terug ga komen.

Mijn oorspronkelijke plan voor vandaag was: flaneren door de stad en 's avonds naar Palais de Tokyo want op donderdag is dat tot 00:00 uur open. Maar toen bedacht ik me dat het morgen nationale feestdag is in Frankrijk en belde ik maar voor de zekerheid even naar het museum om te checken of die openingsuren ook vandaag zouden gelden. Nee dus. Het museum sloot om 20:00 uur en ik wilde toch écht door de stad dwalen ipv tijdens de dag in een museum rond te hangen.

Om een doel te hebben in mijn zwerftocht besloot ik én om langs La Samaritaine te gaan om de enorm grote Yayoi Kusama te bekijken en om de tip van Baukje te volgen en van passage tot gaanderij te wandelen. Ik duidde de overdekte passages aan op Google Maps volgens een artikel dat ik had gevonden. Maar dat bleek wat gedateerd want sommigen waren niet meer toegankelijk of gewoon verdwenen en al wandelend kwam ik er ook nog tegen die niet in dat artikel stonden.

Ik ben best al wel een paar keer in Parijs geweest maar nog steeds ontdek ik straten en buurten waar ik nog nooit eerder was. Ook deze keer bleek dat zo te zijn, en ik eindigde mijn zwerftocht aan de Porte Saint Denis. Die is erg geliefd bij duiven, er zaten er vele tientallen onder de doorgang of op het bouwwerk te verpozen en ze bewogen amper als er mensen voorbij kwamen.

Ik dronk er een colaatje op een terras en reed vervolgens weer naar huis waar ik in een straat achter de hoek van mijn verblijfplaats een hoop restaurantjes ontdekte waarvan ik er eentje uitkoos met een terras.
Na wat hier mijn laatste avondmaal van dit tripje is geweest wandelde ik naar mijn slaapplek en zo ontdekte ik zowaar nog een mooie groene passage! Daar ga ik morgen toch nog eens kijken voor ik naar huis ga!

het beeld van Yayoi Kusama aan La Samaritaine

Het was een vogelrijke dag: een musje op een bloemrijk terras

1 van de passages, deze is niet meer toegankelijk voor publiek en fotografeerde ik door de tralies heen

De porte Saint Denis

stemmig café achter de hoek. De dwarse foto's zijn nog beter maar die krijg ik niet op IG ...

Dag 6

En tevens de laatste dag. Ik zit dit ondertussen te typen in mijn eigen vertrouwde zetel.
De laatste dag is altijd voor de opkuis en de poets en de inpak, maar ik had nog net wat tijd over om even op klaarlichte dag tot aan het steegje te wandelen dat ik gisteren achter de hoek ontdekte.

Voor het op de trein stappen ga ik altijd nog even een stukje eten in 1 van de brasseries aan het station. Dat bespaart me om te moeten eten in de trein of bij thuiskomst nog te moeten koken.

Het was alweer een pak warmer in Parijs vandaag. En dat was in de trein niet anders. Onderweg viel ik zowaar ondanks het goede boek en de sfeervolle deuntjes in mijn oren even in slaap en eens thuisgekomen sprong ik snel even de douche onder om de warmte uit mijn lijf te krijgen.

Onderweg viel het me te binnen dat ik nu een week in Parijs rondhing, maar geen enkele keer de Eiffeltoren zag en de Seine maar 1 keer. Toch waren mijn dagen gevuld met mooie dingen. Maar ik heb ook heel veel niet gedaan. Er zit niks anders op: ik moet nog eens terug!

een bescheiden street art dingetje

in het steegje vol planten

in het steegje vol planten

in het steegje vol planten

het gebouw op het einde van het steegje

Meer blogartikelen over Parijs op deze pagina ...