Parijs: "winkelen" bij Deyrolle

In de jaren 90 bestond 1 van mijn favoriete uitstapjes met mijn mama uit een winkeltocht langsheen de antiek- en curiosawinkeltjes in de Kloosterstraat in Antwerpen. 

We stapten er de éne na andere winkeldeur door, recht in wéér een grot van Ali Baba vol onontdekte schatten.
Ik denk niet dat we er ooit iets kochten. Daar was onze portemonnee te klein voor. Maar we zagen er wél veel schoons en maakten veel plezier.
Sommige winkeleigenaren in die straat sloegen zelfs extra munt uit de vele kijklustigen en vroegen een kleine inkomprijs.

De winkel die ik vandaag in de kijker zet, doet me daaraan terugdenken. 

Een bezoekje aan Deyrolle stond al lang op mijn tedoen-lijstje voor Parijs. Deze winkel is gespecialiseerd in opgezette dieren en andere natuurcuriosa. En het is de favoriete winkel van Eva, de vrouw wiens appartement ik telkens gebruik als ik in Parijs verblijf.

Ik moest wat zoeken alvorens ik de winkel vond. Ik had het juiste adres en google maps toonde me de weg, maar toch vond ik het niet direct. Ik verwachtte namelijk een grote winkel met een grote etalage en ik vond enkel een deur met een klein raampje naast. 

Toch bleek dat de plek waar ik moest zijn: ik trok de deur open, en ontdekte een houten trap die op de eerste verdieping uitkwam in een zeer mooi ingerichte winkel propvol opgezette dieren. 

Deyrolle bestaat al sinds 1831 en heeft al heel wat woelige watertjes doorzwommen. De laatste moet ongetwijfeld de brand geweest zijn die in 2008 een groot deel van de winkel in de as legde. Maar daar is nu niet veel meer van te merken.

Ik ontdekte de éne na de andere zaal met krakend houten vloeren, hoge plafonds en stemmig bijpassende gordijnen propvol opgezette dieren. Van zebra's tot beren, van flamingo's tot teckels, van giraffen tot stekelvarkens, van biggen tot eendenkuikentjes, schuiven vol kevers en vlinders, affiches, boeken, schelpen, fossielen, ... .
Veel van de dieren die er staan, kan je in levende lijve enkel van op afstand zien en het is wel eens tof om ze zo dichtbij te kunnen bewonderen.

Neemt niet weg natuurlijk dat ze dood zijn, en dat geeft toch altijd een ongemakkelijk randje aan het concept van taxidermie. Ik troost mezelf  met de gedachte maak mezelf wijs dat geen van deze dieren gestorven zijn om opgezet te kunnen worden. Ik meen me te herinneren dat ik een taxidermiste ooit heb horen vertellen dat het opzetten van dieren alleen mag met dieren die een natuurlijke (of verkeers-)dood zijn gestorven. Maar ik weet niet of dat voor alle dieren geldt, het wordt toch ook gedaan met dieren die door jagers geschoten zijn... . 

Ik hoop in ieder geval dat er geen enkel dier gedood werd om in deze prachtige winkel terecht te komen. En wanneer een dier een natuurlijke dood gestorven is, dan vind ik het juist mooi dat ze vereeuwigd worden op deze manier.

Wil je er ook eens naartoe? Dan vind je alle info op deze website.

PS: de foto's in dit artikel zijn allemaal met de smartphone gemaakt. Daarom zijn ze technisch niet zo goed ;) . 

Meer blogartikelen over Parijs op deze pagina.