in mijn tuintjes: over #maaimeiniet en hoe ik dat doe en veel mooie blommen in maart en april, ...

Doen jullie mee aan #maaimeiniet? Ik niet eigenlijk ... Of juist wel ... Het is maar hoe je het bekijkt. Ik maai niet in mei. Maar anders eigenlijk ook niet.

Ik woon in een huurappartement - ondertussen al bijna 13 jaar zeg! Een gelijkvloers met een voortuintje dat bij mijn huurpand behoort en niet gemeenschappelijk is zoals vaak wél het geval. En met een achtertuintje. 

Destijds was tijdens mijn zoektocht naar een appartement de voortuin het eerste waar ik een "waw'gevoel van kreeg. Hij stond lekker vol met planten en bloemen, exact zoals ik een tuin graag heb: een licht gecontroleerde natuurlijke wildernis met veel lekkers voor bijtjes en vlinders. Het appartement op zich bleek ook mee te vallen en dus tekende ik het huurcontract.

De achtertuin was klein maar wel erg zonnig. Ik besloot toen om er een stukje gazon in te zaaien waar ik zou kunnen zitten en waar mijn kat haar laatste jaren zou kunnen doorbrengen lekker soezend in het zonnetje . De bodem in mijn achtertuin was hobbelig en komvormig, dus deed ik eerst (helaas een mislukte) poging om hem effen te maken en daarna zaaide ik gras en kocht me een 'duwerke' om het gras af te doen.

Al mijn werk bleek  een maat voor niks. Ik ontdekte dat onder sommige bomen niks wil groeien: Gras groeit dus niet onder een vijgenboom, dat heb ik proefondervindelijk kunnen vaststellen. Ik kreeg wel een hoop muisjes op bezoek die gazonzaadjes erg lekker bleken te vinden en die ik regelmatig vanuit het slaapkamerraam kon gadeslaan tijdens hun schranspartijen. In het begin vond ik ze heel schattig . Toen ik er later ook in huis kreeg was ik minder enthousiast.

Er verscheen effectief een beetje gras. Ik zat er vaak op en mijn kat kwam er daadwerkelijk af en toe effe bij zitten met snoet genietend naar de zon gericht. En heel af en toe groeide het zo hoog dat ik er met mijn grasmachien over kon.

Maar elk jaar verdween het meer en meer weer en van het weinige gras dat er stond blijft nu er niet veel meer over. Er staan nog wat plukken maar het is grotendeels vervangen door kruipende sieraardbeien dat gele bloemetjes krijgt en wiens vruchten lekker gevonden worden door de vogels of de slakken en door mos, robertskruid en stinkende gouwe. 

Momenteel is het een beetje een troosteloze bende in mijn achtertuin. Vorig jaar deed ik een poging om hem om te toveren in een bloementuin maar dat werkte niet. Dat kon je hier lezen. 

Dit jaar heb ik er nog niet veel in gedaan want mijn  inspiratie en goesting is op.  Ik zaaide wel wat stokrozen (gekregen van Priepraat in een prachtig zelfgemaakt zadenzakje! ) en zonnebloemzaden in potjes en als die het doen zullen ze er een plekje krijgen in de volle grond. Al is het ondertussen een beetje een proberen geworden tegen beter weten in want ik probeerde dat al eerder met bijzonder weinig resultaat.  Maar misschien heb ik dit jaar geluk: als je verwachtingen laag zijn, kan het alleen maar meevallen, niet? 

En verder ga ik dit jaar de natuur zijn hang maar laten gaan, wie weet wat dat gaat teweegbrengen. Er verschijnen de afgelopen jaren wel hoe langer hoe meer varens en daar ben ik zeer blij mee.

Dat het gazonnetje niet gelukt is, heb ik al lang achter me gelaten. Ik wil zelfs geen gazonnetje meer en hoop eigenlijk dat de sieraardbeitjes verder uitbreiden en de bodem helemaal gaan bedekken. 

Mijn voortuin is dan weer mijn eigen kleine tuin van Eden. En daar wil ik in kader van #maaimeiniet wat meer over vertellen. Ik hoop namelijk de gazonbezitters onder mijn lezers wat te inspireren. 

In mijn wijk heeft zowat elk huis een voortuin. En die bestaan meestal vooral uit gazon of kiezels. De oproep om in mei niet te maaien is dan ook voor deze buurt een zeer goed idee. Al die gazonnetjes in de voortuinen worden hier door niemand namelijk echt gebruikt. Er is niemand die er op zonnige dagen zijn terrasmeubilair zet, of die de kinderen er op laat spelen. Het ligt daar maar gewoon gazon te zijn: bij de meesten netjes en strak, bij sommigen met hier en daar een paardenbloem er tussenin.

De oproep om die gazonnetjes eens een lentemaand lang hun gang te laten gaan voor de bijtjes en de vlindertjes, is een goede aanzet om er iets nuttigers mee te doen. Maar eerlijk gezegd zou het nog veel efficiënter zijn om gewoon van die gazonnetjes af te stappen en er net als in mijn voortuintje een  paradijs van te maken voor mens en dier.

Mijn voortuintje staat helemaal vol. Er staat een perenboompje waar ik een voederhuisje in heb hangen voor de vogeltjes. Doordat ik ook wat hortensiastruiken heb staan is de inrichting van mijn voortuintje ideaal om veel vogeltjes aan te trekken. Ik heb afgelopen maanden dan ook al om en bij de 25 kilo zonnebloempitten uitgedeeld via mijn voederhuisje. 

De bloesems van het boompje zijn mooi en goed voor de bijtjes en elk jaar komen er massa's sappige peren aan die door mij, de vogels en de bijtjes gretig opgesmikkeld worden. 

In de herfst plant ik een hoop lentebollen waarvan je het resultaat in dit blogartikel kan bewonderen. Sinds een paar jaar probeer ik voor wat extra kleur en bloem in de zomer te zorgen door dahlia's te kweken ( ik heb er onlangs weer een 50-tal in de grond gestoken. Spannend!).

Op het strookje aarde tussen mijn paadje en de oprit van de buren zaai ik al enkele jaren een bloemenweidemengsel. Ook in de rest van mijn voortuintje strooi ik die zaadjes hier en daar uit, bijvoorbeeld op de plek waar de lentebollen staan nadat ze uitgebloeid zijn.

In het verleden kweekte ik ook groenten in mijn voortuin: dat deed ik meestal in plantzakken en niet in volle grond (kan dus ook zelfs gewoon op je balkon als je geen tuin hebt). Ik kweekte er al kleine porties aardappelen, snijbiet, augurken, pompoentjes, courgetten, aardperen, boontjes, erwten, mais, look, bietjes, worteltjes ... . Allemaal niet in grote aantallen want daar heb ik geen plaats voor. Maar ook in kleine hoeveelheid is dat echt hard genieten!

Ik heb altijd wat kruiden in de voortuin: er is de steeds terugkomende oregano, de 12 jaar oude saliestruik, maar ook de citroenmelisse en chocolademunt die elk jaar terug komen. Ik zaaide ooit ook dille en koriander en had ooit een tijdje een rozemarijnstruik. 

Dat staat allemaal tussen de hortensia's (er staan er nu nog 5, er zijn er een paar gesneuveld doorheen de jaren) , de perenboom en de hulst die de vorige bewoonster hier zette. Ik heb elk jaar het genot van de geur van de welriekende meiklokjes, heb een mahoniestruik die zo zoet ruikt dat het bij wijle onaangenaam wordt, er staan herfstanemonen, eendagsbloemen, judaspenning, klaprozen, pioenen, sedum en nog wat planten die ik niet bij naam ken.

Mijn voortuin is een paradijselijke plek voor vliegende insecten en voor vogels en voor mij een genot om naar te kijken. Elke dag is er wel iets nieuws te zien en dat is zowat altijd een aangename verrassing.

Bon, het is maar om te zeggen: een maand niet maaien is natuurlijk goed, maar ben je zeker dat je dat gazonnetje nodig hebt? Want ge moet natuurlijk niet persé uw tuin zo volproppen als ik, maar je zou met de plek waar die ongebruikte doodse gazon ligt zoveel interessantere dingen kunnen doen. Ik kan alvast getuigen dat je daar gelukkiger van wordt!

Ook in mijn tuin in maart en april: de krokussen en de narcissen ...
Meer blogartikelen over mijn tuin via deze tag ...