Antwerpen: het Sint Fredeganduskerkhof in Deurne

Is het jullie ook al opgevallen dat het bij momenten pokkedruk is in park en bos? Een tijdje geleden had ik echt nood aan wat buitenlucht. Maar het was een zachte herfstige zondag en ik vermoedde dat een hoop mensen dezelfde nood voelden en het overal erg druk zou zijn. En daar had ik echt echt geen zin in.

Toen bedacht ik me dat dat dé moment was om eindelijk eens het kerkhof in mijn buurt te bezoeken.

In Parijs bezocht ik al verschillende kerkhoven en dat was steeds een genoeglijke activiteit gebleken. Het is er heerlijk rustig, je vindt er verrassend veel natuur en het is nog interessant ook.

En ik  bedacht me al vaker dat ik dat ook eens in mijn eigen woonplaats moest doen. 

Ikke dus de fiets op richting kerkhof Sint Fredegandus in Deurne.

Dat kerkhof ligt naast een kerkje waar ik niet in kon want het was gesloten wegens corona. Het kerkhof heeft vele poorten maar die bleken zowat allemaal op slot. Maar na wat zoeken vond ik er toch eentje dat open was.

Het kerkje werd vroeger in de lente mooi in de bloemen gezet door de oude Japanse kerselaar die er voor stond. Ik maakte er ooit uitgebreid foto's van doorheen het hek en daar ben ik blij om want ondertussen heeft die boom helaas de geest gegeven en is er geen spoor meer van terug te vinden. 

Zeer lang geleden volgde ik eens een geleide wandeling doorheen het kerkhofje. De gids die er bij was kon er veel interessante dingen over vertellen.

Maar dat was zo lang geleden dat ik me er niet veel meer van herinner waardoor de wandeling die ik er nu deed voor mij leek alsof ik er voor het eerst kwam.

Wat ik me wél nog herinner van zijn uitleg, is dat dit kerkhofje heel oud is, veel ouder dan het in Antwerpen als hét kerkhof erkende Schoonselhof.  

In het Sint Fredeganduskerkhofje lagen heel wat prominenten begraven,  maar die werden ooit overgebracht naar het Schoonselhof. Maar niet getreurd, er is nog voldoende schoons overgebleven.

Het Sint Fredeganduskerkhof wordt vandaag niet meer gebruikt als begraafplaats. Een deel van het kerkhof is zelfs geklasseerd als historisch erfgoed. 

Dat het niet meer gebruikt wordt, was er wel een beetje aan te zien: ik schat dat minstens een derde van de graven in slechte staat is. 

Overal zie je brokstukken, ingezakte graven, onthoofde beelden en constructies om te voorkomen dat het erger wordt... . 

Ik weet niet wat dat voor gevolgen heeft voor het voortbestaan van het kerkhof, maar dat verval geeft wel een speciale sfeer aan het kerkhof. 

Op die zachte herfstige zondag kuierde ik er op mijn eentje tussen de graven, fototoestel in de aanslag. 

En ik stelde vast dat mijn keuze om daar een frisse neus te gaan halen in plaats van in het drukke park een zeer goede beslissing was. Het was er heerlijk rustig.

Ik kwam er maar weinig levende mensen tegen. 

Wél veel foto's van mensen die er lang geleden begraven werden.

Mannen met indrukwekkende krulsnorren, mooie jonge vrouwen, meneren met strenge blik .... .

Het deed me afvragen wie die mensen waren geweest en wat ze allemaal hadden meegemaakt.

Ik vroeg me ook af hoe ze die foto's maakten. Want zij zijn in nog steeds opmerkelijk goede staat na daar decennia lang n weer en wind te hangen.

Ik vond mijn wandeling in het Sint Fredeganduskerkhof echt heerlijk en ik wilde er graag nog eens naartoe. Helaas las ik pas in de krant dat het kerkhof tijdelijk gesloten is omdat het sinds kort gebruikt wordt door jongeren voor duistere zaakjes. Ik hoop echter dat het snel weer open kan want ik wil er graag nog wat gaan rondhangen!

Wil je er ook eens naartoe? Je vindt het kerkhof hier. Hou er echter rekening mee dat het misschien nog gesloten is. En hier lees je wat meer over de geschiedenis van het kerkhof.

Meer blogposts over Antwerpen via deze tag.