Parijs: Het kerkhof van Montparnasse

Tijdens de extreme temperaturen afgelopen zomer werd weer eens duidelijk hoe belangrijk bomen zijn: ze zijn ideaal om de temperatuur te doen dalen in steden en dat heb ik aan den lijve ondervonden.

Op zondag 5 augustus 2018 bijvoorbeeld.  Dat was een héél hete dag. Zo eentje waarop de zon verzengend is en de vogels met bek open zitten te hijgen van de warmte.

Die dag besloot ik naar Fondation Cartier te gaan en ben ik achteraf gaan eten in La Coupole. 

Maar ik startte de dag op zoek naar wat verkoeling door onderweg naar het museum even te passeren in het kerkhof van Montparnasse. 

Ik kwam daar toch voorbij.

Dat kerkhof staat vol mooie bomen en ook al ben je er omringd door een massa mensen: vermits ze onder de grond liggen en hun aardse staat hebben verlaten is het er toch heel rustig. 

Het kerkhof van Montparnasse bleek al even schoon als dat van Montmartre. 

Het heeft natuurlijk niet dat speciale van die brug die over de graven ligt, maar de sfeer is er identiek. 

En dit kerkhof wordt dan weer wel doorbroken door een straat en het is groter dan dat van Montmartre...

Omdat ik eigenlijk op weg was naar elders, ben ik er niet heel lang blijven hangen. 

Maar wel lang genoeg om in zenmodus te geraken, wat te bekomen van de hitte en wat plaatjes te schieten.

Ik was me aan het afvragen over welk Parijs-onderwerp ik deze keer eens zou schrijven - ik heb nog wat onderwerpen in voorraad. 

Toen ik de radio aanzette vandaag - en vandaag = de dag dat ik dit schrijf = 11 november -  hoorde ik vanalles over de groote oorlog en ineens leek een kerkhof me een geschikt thema. 

Ik moest namelijk terugdenken aan een ander kerkhof waar ik ooit was. 

Eentje waar de sfeer helemaal anders is door wie er waarom begraven ligt. 

En ik kan alleen maar hopen - tegen beter weten in maar hopen mag altijd -  dat er zo geen kerkhoven bijkomen. 

PS: ik maakte een speciale pagina vol met mijn Parijsblogposts, ingedeeld per thema.