Sinds ik in 2023 kennismaakte met werken van Hans Op de Beek, zitten ze in mijn geheugen gegrift. Toegegeven: dat 1 van de foto's die ik maakte van zijn aquarellen sindsdien dienst doet als achtergrondfoto op mijn gsm, heeft daar natuurlijk veel mee te maken. Maar zelfs zonder dat zouden ze me goed bijgebleven zijn, want de aanblik op zijn werken in dat museum in Luxemburg stad maakte bij zowaar tot tranen toe gedreven ontroering los. Ook al ben ik een groot liefhebber van kunst, dat gebeurt me toch echt niet vaak.
Tussendoortje: ik schreef toen een blogartikel over die tentoonstelling en ik ben een beetje trots dat ik daarop een toffe reactie kreeg van meneer Ruud Priem, samensteller van die tentoonstelling ... . Je kan het zelf lezen als je even hier naartoe hopt ... .
- Zouden er op de tentoonstelling ook aquarellen van hem hangen want die vond ik eigenlijk het mooiste van al zijn werken? Het antwoord daarop is helaas 'nee'. Maar dat deed niks af van mijn goesting om te gaan kijken.
- En vraag 2: wanneer en met wie zou ik gaan? Maar die vraag werd voor mij beantwoord: het werd met mijn collega's op onze jaarlijkse teamdag.
En dat laatste had - naast bijzonder fijn gezelschap want ik heb 6 fantastische collega's - een onverwacht voordeel. Dat zit zo:
Ik ben een nachtmens. Als ik niet moet werken sta ik laat op en blijf ik tot laat wakker. Ik spring op vrije dagen ook niet zo graag uit mijn bed recht de wereld in. Ik zit graag wat na te soezen met laptop en een grote kan koffie, radio op radio 1. Bezoeken aan musea vinden bij mij daardoor altijd laat op de dag plaats.
Maar met zo'n teamuitje zijn de uren natuurlijk helemaal anders. Dan gelden de normale werkuren waardoor ik deze tentoonstelling op een maandagochtend om 10.00 uur kon zien. En dan blijkt er bijzonder weinig volk in het museum rond te lopen.
Ik moet eerlijk bekennen: ik had niet veel zin in ons teamuitje. Ik was net 5 dagen in Normandië geweest met mijn lief en wilde daar nog een beetje van bekomen. Zo'n reisje met mijn lief is altijd heel plezant, maar introvert zijnde moet ik toch altijd wat bekomen van de dagen vol aanwezigheid van iemand anders en bovendien volgepropt met activiteiten en indrukken.
Maar deze tentoonstelling bleek de perfecte activiteit om met zo'n gemoedsgesteldheid te bezoeken: ik kwam van de drukte en het gejaag van de ochtendspits terecht in een donkere droomwereld.
We draaiden de inkom van de tentoonstellingsruimte in en bevonden ons plots in een donkere nacht vol betoverende taferelen. Dat alles werd begeleid door een dromerig muziekje.
We zagen hertjes, boeken (veel boeken), minder comfortabel dan ze er uit zagen-zetels, stoere mannen op paarden of in bootjes, spelende kinders, hertjes, vlinders, paalwoningen, griezelige draaimolenfiguren, stoere grieten, ... . Allemaal uitgevoerd in dezelfde grijswitte kleur, hier en daar met een toefje roze kersenbloesem.
Ruimte na ruimte ontvouwde zich weer nieuwe droombeelden. De gids vertelde on dat de grote beelden allemaal met de hand gemodelleerd werden en de kleintjes via 3D-printing tot stand kwamen. En op deze feeërieke manier begon mijn werkweek een pak meer ontspannen dan ik me had ingebeeld.
Ondanks dat de aquarellen geen deel uitmaken van deze tentoonstelling, is ze toch zeer de moeite waard. Ik denk dat de kans bestaat dat ik ze nog eens bezoek (dat is het voordeel van een museumpas: je kan er zo vaak naartoe als je zelf wil en dat allemaal zonder te betalen). Al zal dat dan wellicht niet meer op zo'n rustige moment zijn. En ik raad jullie aan om zelf ook eens een kijkje te gaan nemen!
Dat kan nog tot 17 augustus. Meer informatie op deze website... .
Ik bezocht deze tentoonstelling op 2 juni 2025.
Prachtig!
BeantwoordenVerwijderen