Parijs: terugblik naar een bezoekje aan Jardin de Luxembourg

 

Als we niet kunnen reizen, dan doe ik het maar op deze manier. En gelukkig vond ik nog een ongebruikte collectie foto's die ik nam in Jardin de Luxembourg, ik denk in de zomer van 2019.

Ik herinner me nog dat ik toen eerst naar La Grande Epicerie tramde. 

Daar dwaalde ik wat rond tussen de lekkernijen en koos er uiteindelijk een fris drankje, een slaatje en een verse fruitsalade uit als lunch.

Daarna wandelde ik in de hete zomerzon richting park en zette me er met mijn lunch in een typische groene Parijse parkstoel onder een boom met zicht op het vrijheidsbeeld.

Ik herinner me van die lunchpauze nog 2 dingen.

Ik herinner me nog hoe ongelooflijk lekker mijn lunch was, en dan vooral het fruitslaatje. Fruitsla van vers fruit is natuurlijk altijd een lekkernij. 

Maar dit slaatje was helemaal op punt doordat alle verschillende ingrediënten stuk voor stuk uitzonderlijk lekker smaakvol en sappig waren. 

Het was zo'n slaatje waarbij je bij elke hap je ogen sluit en vol genot 'hmm' roept. 

En ik herinner me nog dat ik de mensen observeerde die aan dat vrijheidsbeeld kwamen poseren. Ik schrijf het bewust zo want het viel me op dat er daar bijzonder weinig bij waren die écht naar dat beeld keken. 

Ze kwamen er aan, gingen er met hun rug naartoe staan, lieten iemand een foto nemen en stormden weer weg. En echt de éne na de andere. 

Nog een herinnering aan dit park is de indrukwekkende dikke kromgroeiende  boom die ik er uitvoerig fotografeerde. 

Hij wordt zwaar gestut en dat lijkt me ook nodig. 

Ik zou het geen straf vinden om een paar uurtjes in Jardin De Luxembourg te kunnen zitten lezen in de lommerte van een oude boom.

Of op een terrasje te zitten tekenen met een fris drankje.

Maar het is nog effe wachten. Het gaat er heus terug van komen. Gewoon nog eventjes doorbijten. 

Meer blogartikelen over Parijs op deze pagina ...