maandag 7 januari 2019

over hoe mijn Ipod ineens verdwenen was en daardoor ineens ook een hoop van mijn tijd 'gestolen' werd en ook nog 'fuck kapitalisme!'

Ik herinner me nog goed de allereerste keer dat ik met muziek in mijn oren een strandwandeling maakte. Ik vond het zo heerlijk dat ik in staat was om mijn favoriete muziek overal mee naartoe te kunnen nemen! Eerst via een walkman met cassetjes, daarna een draagbare cd-speler en daarna een grote collectie muziek via mijn mp3-speler. 

Ik hou er van om in den tram te zitten met muziek in mijn oren - ik moet dan alleen wel erg alert zijn dat ik op tijd af stap want het is me wel eens gebeurd dat ik mijn halte voorbij reed- of om door de stad te dwalen onder begeleiding van een zelfgekozen soundtrack. (Wat ik overigens nooit doe is fietsen met muziek in de oren: vééééééél te gevaarlijk! Doe dat niet mensen!).

De laatste jaren had ik een Ipod: geen keuze van harte maar mijn vorige mp3-speler - een 'zen' van Creative - was stuk en dat merk maakte er geen meer ... . En dus moest ik op zoek naar een alternatief.

Ook in Parijs loop ik vaak met muziek in de oren rond. Ook afgelopen kerstperiode. Zo liep ik op een avond op mijn gemak richting restaurant waar ik de dag hoopte te eindigen, oortjes in, muziekje op, Ipod in mijn jaszak. 

Het liedje stopte en toen kwam er geen volgende dus tastte ik naar mijn Ipod om te checken waarom hij was stilgevallen, en ..... het uiteinde van mijn oortjes hing doelloos te bengelen, zonder Ipod.... 

Eerst dacht ik nog dat hij gevallen was, dus draaide ik terug om de straat af te zoeken. Tevergeefs natuurlijk...

Het viel me ineens te binnen dat ik me wat verontwaardigd had willen omdraaien toen er iemand van de andere kant kwam en  onbeschoft tegen me opbotste in het passeren. En toen viel mijn frank....  .

Ik was van slag: hoe kan het nu dat iemand zonder dat ik het merk mijn Ipod steelt terwijl ik er naar aan het luisteren ben? Ik dacht dat gauwdieven alleen hun slag konden slaan bij onvoorzichtige mensen die hun handtas laten opstaan, hun portefeuille half uit hun broekzak laten hangen of hun zak achter hun terrasstoeltje zetten Dat laatste heb ik ooit eens zelf meegemaakt in Barcelona. Ik let er - zeker sinds Barcelona - altijd op mijn tas ergens aan vast zit, dat ze gesloten is, en mijn portefeuille is nooit makkelijk bereikbaar.

Maar dat mensen ook oude Ipods zouden willen stelen was nog niet in me opgekomen. Wellicht was de dief zich op voorhand ook niet bewust van de waardeloosheid van zijn buit. Ik vermoed dat hij op iets verkoopbaarders had gehoopt dan een oude Ipod waar ik 'moois van mie' had laten opgraveren. 

Eerder die dag was ik me ineens erg bewust van hoe ongelooflijk goed ik me voelde. Ik kon wel zingen van vreugde toen ik daar zo door de straten liep. En nu was ik me er ineens ook erg van bewust hoe zo'n onnozele gebeurtenis als de diefstal van mijn Ipod mijn stemming zo kon laten omdraaien.

Ik besloot bij mezelf dat ik mijn verder verblijf in Parijs hier niet door zou laten vergallen. Ik gunde mezelf een avond om te treuren om het verlies van mijn mp3-speler, maar daarna zou ik het oplossen en gewoon weer verder genieten van Parijs, mét gepaste soundtrack. 

Ik troostte mezelf met de gedachte dat ik al mijn muziek van op mijn Ipod ook op mijn laptop had staan. En die had ik bij. 
Een maand of 2 geleden kocht ik mijn eerste smartphone en die heeft een extra geheugenkaartje waar ik volop muziek kan op zetten.

Dus was ik die avond  tot 4 uur 's nachts bezig met het overzetten van mijn muziek op mijn smartphone. Dat bleek goed te lukken en helemaal niet moeilijk. 


Maar de volgende ochtend bleek dat niet te kloppen: mijn muziek was overgezet, maar speelde niet af op mijn smartphone, op een paar uitzonderingen na die ik toevallig had gebruikt om de vorige nacht te testen of het werkte. 

Ik heb in mijn leven vaak muziek van het éne op het andere medium gezet: den top 30 en rockpalast van de radio op cassettes, mijn platen op cassettes,  CD's naar mp3 op mijn - toen - 'zen' van creative. De laatste keer deed ik dat om mijn - toen - nieuwe Ipod te vullen. 
Uren en uren tijd heb ik daar telkens in gestoken maar dat had ik er voor over.

Voor velen onder jullie wellicht geen verrassing, maar voor mij wel: wat bleek: Ipod gebruikt niet mp3 maar WMA. Mijn muziekbibliotheek op mijn laptop - die ik er via I-tunes als tussenstap naar mijn Ipod ooit heb opgezet - is dus helemaal opgeslagen als WMA-bestand. En WMA speelt niet af op mijn smartphone want die is niet van apple... . 

En daar beste mensen, word ik zeer zeer boos van.... . Veel bozer dan van de diefstal van mijn Ipod...

Dit kostte mij allemaal al heel veel tijd: de tijd die ik stak in het overzetten van mijn muziek van laptop naar smartphone tot een uur of 4 's nachts. En daarna kwam de tijd die ik als niet zo'n doorwinterde computertechneut nodig had om uit te zoeken hoe het eigenlijk kwam dat mijn muziek niet speelde op mijn smartphone en wat ik daar kon aan doen.
En vervolgens moest ik beslissen hoe ik dit zou oplossen. Ik nam daarbij de volgende overwegingen mee: 

  1. Ik kan een nieuwe Ipod kopen. Da's het makkelijkst: dan kan ik met een eenvoudige druk op de juiste knop alles simpel overzetten (tenzij daar ook vanalles aan veranderd is natuurlijk, maar ik vermoed van niet). Maar de laatste Ipods van Apple  zijn veel duurder dan de vorige én hebben verbinding met het internet en dat heb ik eigenlijk niet nodig. 
  2. Ik héb bovendien een draagbaar apparaat - mijn smartphone - waar ik muziek kan opzetten, alleen moet ik daar dan weer heel veel tijd in steken.
  3. En ik hou niet van dit soort van vieze kapitalistische mechanismen: fabrikanten die mensen proberen te dwingen producten van hen te kopen en niet van de concurrentie door - in dit geval - formaten te gebruiken die niet compatibel zijn met andere apparaten. 
  4. Ik kan gebruik maken van allerlei streamingdiensten zoals bijvoorbeeld spotify, maar als ik dat reclamevrij wil én echt de muziek wil kiezen die ik wil dan moet ik lidgeld betalen én dan moét ik via internet en dan moét ik een duurder internetabonnement aanschaffen terwijl ik thuis een hoop muziek heb liggen op cd die ik nog lang  niet beu gehoord ben. Opnieuw: ik hou er niet van om door allerlei kapitalistische mechanismen producten opgedrongen te krijgen en geld uit mijn zakken geklopt te worden voor iets wat ik thuis al heb liggen in een andere vorm. 
  5. Of ik kan - wat ik nu aan het doen ben - weer uren tijd steken in alles opladen van cd naar laptop naar smartphone... . Terwijl ik op mijn laptop heel die collectie al heb staan... . 
Ik hoopte de diefstal van mijn Ipod snel achter mij te kunnen laten door met een simpele druk op de juiste knop mijn muziekbestanden van mijn laptop op mijn smartphone te kunnen zetten. Technisch zou dat geen probleem mogen zijn ware het niet dat de producenten van muziekdragers er uit winstbejag voor kiezen dat onmogelijk te maken.... . 
Net zoals producenten er bewust voor kiezen eigen laders te ontwerpen hebben die niet passen op die van een ander waardoor ik nu een lade vol werkloze laders heb die ooit mee in de afvalberg zullen verdwijnen om daarna nog eeuwen lang onze wereldbol mee te vervuilen.... .



Net zoals producenten er bewust voor kiezen om hun producten na enige tijd te laten verslijten zodat je nieuwe moet kopen: 
Dit is mijn derde paar dure oortjes van Bose, ik koop ze omdat de klank in vergelijking met anderen echt geweldig is én omdat deze aangenaam in mijn oren zitten terwijl anderen gewoon niet passen. Maar het is ook al de derde keer dat het omhulsel van de draden kapot gaat. Ze werken nog maar dat gaat niet lang meer duren. En ik doe daar echt niks raars mee... . 

Net zoals producenten er voor kiezen om producten niet of nauwelijks repareerbaar te maken waardoor ik 2 kapotte niet te repareren 'Zen's' van Creative heb liggen. Die dan vervolgens ooit op de afvalberg belandden om daar zeer lang te blijven liggen, door de jaren heen wellicht bedolven onder nog veel meer onbruikbaar geworden expres niet repareerbaar gemaakte nieuwere exemplaren die ook stuk gingen. Plus hun laders .... . En hun verpakking... . 

En dat beste mensen, maakt me kwader en meer slecht gezind dan de diefstal van mijn Ipod.... . Want dit is als mechanisme op alle vlakken zo verkeerd. Fuck kapitalisme! 







8 opmerkingen:

  1. Je hebt zo helemaal gelijk om boos te zijn. Wat een idiote maatschappij hebben wij. Ik vind het rot voor je. Hoop dat er iets uitkomt waardoor je weer plezier krijgt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sinds een half jaar maak ik gebruik van Spotify. Daarvoor moest ik muziek van YouTube naar mijn smartphone converteren en dat was best wel een werkje. Natuurlijk is het jammer dat je voor Spotify moet betalen (wij hebben een gezinsabonnement) maar ik vind het wel een fijne app en ik kan het ook via mijn smartphone thuis op de ontvanger gebruiken.


    Wel erg vervelend dat je bestolen bent. Dat geeft gelijk toch weer een hoop rompslomp.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn vorige ipod (die ik kocht als vijftienjarige!) is in het station uit mijn hand gebotst door een man die zijn trein ging missen (hij keek zelfs niet achterom). Gelukkig had mijn broer een oude liggen die hij sinds hij een smartphone heeft niet meer gebruikte, dus heb ik die overgenomen. En die bewaak ik met mijn leven.

    Spotify vind ik niet zo interessant, ik heb graag iets fysieks voor mijn geld... Wat als dat bedrijf morgen verdwijnt? Dan heb ik hen massa's geld gegeven en ben ik toch alle muziek kwijt.

    Het is een rotsysteem. En ik probeer er niet al te veel in mee te draaien, maar soms maken ze het wel heel moeilijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een ellende. Ik kan je helemaal niet helpen, want ik ben al blij dat ik mijn eigen iPad en iPhone kan gebruiken. Ik hoop dat je een oplossing vindt

    BeantwoordenVerwijderen
  5. er bestaan programma's om wma om te zetten naar mp3 ....

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik kan je boosheid zo voelen. En gelijk heb je!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ah de Zen wat ben ik daar gelukkig mee geweest. Ik heb de mijnde weggegeven toen oo mijn telefoon fijner en handiger werd. Ik heb oortjes die op bluetooth gaan met vergelijkbare oortjes. Ik ga niet meer terug naar die andere want ik haak overal achter. Heb je niet een handige vriend die eens naar de Zen wil kijken? Ik zou er zo enorm van balen want je overkomen is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb zelfs 2 zens liggen die stuk zijn! Misschien moet ik dat toch eens proberen zelf open te vijzen ;) . Wie weet ....

      Verwijderen

Kan je niet reageren? Mail me! If you are unable to comment? Contact me!
bollekes.met.gaatjes.en.koordjes(at)gmail.com