stop de tijd!

Dit kaartje staat al zowat een jaar op mijn schouw (en ik ga het nog even laten staan denk ik :) ) .
Het is gemaakt als uitnodiging voor een verjaardagsfeest van een (school)vriendin die ook 50 werd afgelopen jaar. 1
 van haar dochters maakte het.
Ik weet niet of ze graag heeft dat ik haar naam er bij zet, dus doe ik het maar niet.
Maar het is maar dat je weet waar het van komt hé.
 Mooi hé! 

Help!
Ik word 51 vandaag en ik ben nog niet bekomen van het 50 worden! Weeral een jaar voorbij zeg!

En het moet gezegd, 50 is 'maar een getalleke' maar ik heb het er toch best lastig mee. 

Ik heb het wat moeilijk met het feit dat veel dingen niet meer beter gaan worden, maar slechter: fysiek gaat de pijn die ik nu al vaak overal voel in mijn lichaam alleen maar verergeren, ik ga steeds minder goed zien, steeds makkelijker dingen vergeten en ik ga echt niet meer terug zo mooi worden als vroeger. 

Ik ga echt niet meer kunnen kiezen om geen kinderen te hebben. Het is nu een gegeven, geen keuze meer. (en ik wil geen kinderen. Maar ik wil wel de keuze hebben om geen kinderen te willen).

Op de arbeidsmarkt verkleinen mijn kansen.
Het idee dat ik 'misschien ooit een huis kan kopen' wordt met de jaren onrealistischer want de periode om te kunnen afbetalen korter en de kracht om zelf in een huis te werken hoe langer hoe minder. 

De manier van denken dat ik dingen 'ooit eens zou kunnen doen misschien'  roept nu direct de bedenking op: 'oei, maar misschien moet ik ze nu doen want in de toekomst kan ik dat misschien niet meer'! 

De tijd gaat sneller blijven gaan, naar mijn gevoel ga ik 25 blijven en op die manier naar het leven kijken  maar mijn lijf en mijn identiteitskaart zeggen iets anders. 

Ik heb het gevoel dat 50 worden onherroepelijk deuren heeft gesloten. Deuren naar dingen die ooit zouden kunnen, of ooit geweest zijn. Da's een nieuw en best lastig gevoel voor mij.

Bon, ik heb dit effe in een gulp zonder al te veel nadenken opgeschreven. Niet panikeren hoor, ik ben niet depressief, heb een goed leven en nog vele jaren voor me. 
Maar de voorbije jaren - in aanloop naar het 50 worden en daarna - zijn dit van die dingen die af en toe door me heen suizen en ik wilde ze gewoon eens een keertje delen.
Hoe zit dat bij jullie mede+vijftigers? Klinkt dit bekend of voelen jullie heel andere dingen?