De zoo: nog wat Planckendaal

Over die keer dat ik naar Planckendael ging met mama: ik zag er natuurlijk meer dan vogeltjes die op mijn hoofd kakten  . 

In de zoo loopt er - zeker bij goed weer - meestal wel wat volk rond. In Planckendael bleek het - het was nochtans 1 van de eerste zonnige dagen - een pak rustiger. Fijn dus! Ik hou niet van veel volk bij elkaar.

Het is er ook ruimer dan in de zoo en dat heeft zijn voor-en nadelen: Voor de dieren is dat natuurlijk veel beter: zij hebben er over het algemeen veel grotere koten dan in de zoo. En het is er aangenaam wandelen tussen de bomen en het groen. 

Klein nadeel: de afstanden tussen de dieren zijn er flink groter dan in de zoo. Als je niet goed te been bent en vooral voor beestjes komt lijkt me dat hier een grotere opgave dan in de zoo in Antwerpen.

1 van de dieren die een veel grotere leefruimte hebben dan in Antwerpen, zijn de olifanten.

De olifanten waren de dieren die me over de streep trokken om eindelijk eens naar Planckedael te gaan. Er is namelijk een babyboom onder de in België gedomesticeerde slurfdragers: 1 kleuter en 2 babietjes. Dat wilde ik natuurlijk zien! 

Later zag ik in een mooie programma over 175 jaar zoo van Antwerpen de kerstgeboorte van 1 van die kleintjes en was ik danig onder de indruk van de manier waarop dat kleintje voor de eerste keer op haar poten komt te staan. Het diertje wordt letterlijk gestampt tot het eindelijk recht komt. Helaas is dat programma niet meer te zien op VRTNU. 

Planckendael is ingedeeld per continent en heel aangenaam was de fijne muziek die per continent overal weerklonk. Sitar bij de olifanten, didgeridoo bij de Australische dieren .... . Samen met het vele groen en het beperkt aantal bezoekers werd ik daar helemaal zen van. En ik ben graag zen.

Bleek ook dat niet alleen de Lori's er erg toegankelijk voor publiek zijn: als bezoeker wandel je namelijk gewoon het hok van de ringstaartmaki's in. 

Zij doen gewoon hun dagelijks ding, desnoods voor je voeten, jou 'op zijn kats' gewoon negerend. 

Ik vraag me wel stiekem af of die dieren nooit op een vervelende manier benaderd worden door bezoekers. Ik had in ieder geval moeite om me in te houden : die staarten zijn zo onweerstaanbaar schoon! Maar ik ben braaf geweest en heb er niet aan getrokken.

Planckendael is ook gekend voor zijn ooievaarskolonie. Er zitten er echt veel en die waren druk bezig met hun nesten. Af en toe hoor je hun typisch geklepper. 

Ik weet eigenlijk niet of er nog plekken zijn in ons land waar je ze in vrijheid kan vinden? 

Ik ga nog wel eens tot in Planckendael. Maar ik ga dan wellicht wel een ander reistraject nemen. Wij gingen namelijk met de trein tot in Mechelen en daarna tot Muizen. Maar vanaf het station van Muizen moet je nog een eind stappen langs een drukke weg zonder voetpad (echt onbegrijpelijk vind ik dat!) . Bovendien hebben we de weg moeten vragen want er stonden na een bepaalde moment gewoon geen pijlen meer. Me dunkt dat dat toch een beetje raar is want er komt wellicht toch wel meer volk met de trein naar Planckendael?

In het teruggaan pakten we een bus aan de overkant van de inkom van Plankendael. Bleek ook al niet evident: de drukke baan zonder voetpad had namelijk ook geen zebrapad om over te steken. Medereizigers vertelden ons later dat er ergens een tunnel is om als voetganger de straat over te steken richting bushalte of parking. Alleen hebben wij die tunnel niet gezien. Kan aan ons liggen natuurlijk. 

De bus reed tot aan het station van Mechelen en dat was dus handig. Wil je ook met het openbaar vervoer naar Planckendael? Weet dan dat de combinatie trein tot Mechelen + bus tot Planckendael echt een betere optie is dan treinen tot in Muizen. 

Bon, genoeg voor vandaag. Ik zit namelijk in Boedapest en heb wel betere dingen te doen (da's niet waar natuurlijk: ik schreef deze blogpost op voorhand. Ik ga echt niet bloggen als ik op reis ben hoor!) . Viszlát !