donderdag 23 januari 2014

Ik en sport...

Dat accordeert niet ...
Ik zal jullie eens haarfijn uitleggen hoe dat bij mij altijd misloopt...

ik en sport...
Het begon al op school : ik was dat meiske dat altijd als laatste gekozen werd voor teamsporten want ik kon dat niet, ik was het meiske dat niet over de bok geraakte en niet ' op haar hoofd kon staan '. Rad en brug heb ik nooit onder de knie gekregen ... Leren zwemmen duurde ook veel langer dan bij andere kinderen...
Maar toch bewoog ik graag, als het op mijn manier mocht en zonder dwang of prestatiedruk.
Dansen bijvoorbeeld...
Ik heb een goed gevoel voor ritme, hou van muziek en dansen vind ik al heel mijn leven heerlijk !

Ik heb altijd al beseft dat bewegen goed voor je is.
En ik heb ook soms momenten dat mijn benen beginnen te  'kriebelen ' en mijn lijf jeukt en zin heeft in beweging en afzien.

En soms - veel te weinig, dat moet ik bekennen - geef ik daar aan toe.
Zoals die keer dat ik besloot om eens een les 'BBB' ( buik billen borsten ) te gaan volgen in de plaatselijke gym.
Ik was eind 20 dus in de bloei van mijn fysieke leven.
Maar tijdens de opwarming kreeg ik al pijn in mijn achillespees : ik dacht bij mijn eigen : 'amai : wat een afgang ! Er staan hier dames te huppelen en te springen alsof het niks is en ik ben al stijf terwijl ik nog bezig ben !'
Nikske stijf bleek later ...
Maar een spierscheur...
Bij de OPWARMING !
Genant hé...

Of die keer dat ik toegaf aan een goesting waar ik al een tijd mee rondliep : als kind rolschaatste ik graag.
Toen waren dat rolschaatsen met 2 x 2 wieltjes per voet, je moest ze met riempjes vastbinden aan je eigen schoenen.
Ik ben een nostalgisch meiske...
En 10 jaar geleden besloot ik dat nog eens te gaan doen .
Ik kocht skeelers en trok er tijdens 1 van de vele bezoekjes aan mijn toenmalige schoonfamilie aan zee mee naar 'den dijk'.
Dat was daar de ideale plaats voor : met de wind door mijn haren , een muziekje in mijn oren en zicht op zee over de dijk naar de volgende badplaats glijden !
Dat leek me zo heerlijk !
Ik ben tot aan de volgende bank geraakt...
Toen brak ik mijn been ...
10 meter heb ik er mee gereden...
De skeelers heb ik daarna verkocht op een rommelmarkt...

Het was niet de eerste keer dat ik geblesseerd geraakte tijdens het ' wegen ' . Tijdens een examen lichamelijke opvoeding was ik eens een keertje toch geslaagd omdat de leerkracht lichamelijke opvoeding zich schuldig voelde : ik was namelijk tijdens haar examen bij het vérspringen verkeerd terecht gekomen en had toen mijn enkel zeer ernstig verstuikt...
Ik mocht de rest van mijn examens rateren en thuis blijven ...
( maar : wel goede punten voor LO, dat wel ! )

Mijn dokter raadde me ooit aan om Tai Chi te gaan doen.
Ik heb daar eerlijk waar veel van geleerd over hoe en wanneer ik spanning voel in mijn lichaam. 
Maar ik deed het eigenlijk niet echt graag en ik was ook te nuchter om mee te stappen in de verhalen over aardstralen en astrale lichamen die er wel eens passeerden...

Ook aqua gym heb ik eens geprobeerd.
Maar daar voelde ik me niet zo thuis omdat ik daar met verre voorsprong de benjamin van den hoop was...

Met periodes ga ik wel eens lopen in het parl. Maar momenteel heb ik daar geen geschikte schoenen voor, en het is al donker als ik 's avonds thuis kom en het park is onverlicht.
( en nee: je krijgt me écht niet zover dat ik een uur vroeger opsta om een rondje te gaan lopen )  

Met mijn lief ben ik een paar keer gaan badmintonnen in het park.
Maar we hebben momenteel allebei een tenniselleboog, dus ook dat is niet echt meer de aangewezen activiteit om iets aan onze conditie te doen.
Maar wel plezant, dat weer wel...

Ook dat voetballen dat we een paar keren deden.
Stel je daar vooral niet te veel van voor : gewoon wat tegen een bal trappen (  Ik kocht er 1 met een wereldkaart op want dat leek me wel plezant, zo eens tegen de wereld mogen schoppen  ) naar mekaar voor de lol... :).
Maar mijn lief heeft net een operatie aan de hand achter de rug én het is donker en nat in het park als ik thuiskom...

ik en sport...

Ik ben me er echt van bewust dat veel bewegen gezond is.
Maar ik troost mezelf met de gedachte dat ik zowat al mijn verplaatsingen met de fiets doe. Ik vind fietsen niet speciaal plezant, maar ook niet vervelend. Het is gewoon iets dat ik moet doen om van punt a naar punt b te geraken... En dat ik zo elke dag wel wat beweeg is mooi meegenomen.
En ik voel ondertussen toch ook wel weer een zwemkriebel opkomen.

Hoe zit het met jullie  ?
Wat doen jullie om wat extra beweging in jullie leven te krijgen ?

Valt het jullie ook op dat ik heel vaak het woordje ' maar ' in mijn tekst ?  ... 

9 opmerkingen:

  1. Ik herken dat, volledig!!! Ook al vanalles geprobeerd, echter zonder resultaat...
    Dus, wat heb ik gedaan??? Ik heb er mij bij neergelegd dat sport niks voor mij is. De enige beweging die ik heb is van huis naar het station stappen en van station naar werk stappen, en dit 's avonds in de omgekeerde richting. Fietsen doe ik wel, en dan voornamelijk in de zomer, dansen vind ik ook wel leuk en ik heb gelukkig een partner die ook wel van dansen houdt, maar ja, wanneer kan je dansen??? Een paar keer per jaar als we eens een feestje hebben, maar kom, ik ga niet klagen, af en toe lukt het wel. En op geregelde tijdstippen zetten we thuis wel een muziekje op, kwestie van de passen en figuren niet te verleren ;-).
    Ik zou heel graag mijn partner zover krijgen om een paar keer per week 's avonds een halfuurtje te gaan wandelen, ttz stevig stappen, maar hij heeft wel altijd één of andere uitvlucht om dit niet te moeten doen, dus, wat doe je eraan???
    Ik lees het graag van anderen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oooo, wat een verhaal!! Je vertelt het zo smakelijk dat ik een lach niet kon onderdrukken, terwijl het blessureleed niet mis was!
    Ik doe ook zoveel mogelijk op de fiets, op mijn werk krijg ik de nodige beweging en train ik allerlei spiergroepen (ben verpleegkundige in de wijk en mensen blijven steeds langer thuis wonen, wat de zorgzwaarte voor ons niet altijd ten goede komt). Ook wandel ik regelmatig in mijn vrije tijd en probeer ik in febr. weer naar de sportschool te gaan voor cardio-fitness.

    Groetjes Patricia

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jouw blogje klinkt nogal bekend in de oren. Met dat verschil dat zwemmen me wel lag vroeger en dansen absoluut niet. De bok geraakte ik over, maar op mijn handen staan, dat ging niet. Gelukkig bleef ik wel bespaard van blessures. Hoewel, toen ik begon te lopen in mijn twintiger jaren, viel ik van de trap en brak een teen. Gedaan. Tweede poging in mijn dertiger jaren, leidde tot een knieblessure. Opnieuw gedaan. Gaan werken met de vouwfiets mee op de trein leidde dan weer tot een tenniselleboog.
    Dus ik beperk me nu ook tot het functionele fietsen. De fiets als vervoermiddel bij gebrek aan een auto.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha, wel een vermakelijk verhaal zo alles bij elkaar! :) Ik was ook altijd 1 van de laatsten die gekozen werden met gym en ik heb ook nooit echt een sport gedaan. En aan de sportschool moet ik al helemáál niet denken... Ik heb eens een lesje aquarobic gedaan maar inderdaad: dat is veelal met oude mensen. :( En het gedoe van naar het zwembad heen en weer, omkleden en douchen enzo vind ik dan weer zo bezwaarlijk, haha. Ik heb geen rijbewijs dus doe ook alles op d efiets, dat is dan weer een beetje mezelf sussen dat het 'zo erg allemaal nog niet is', maar eigenlijk sta ik op het punt om (ja echt ik geloof het zelf bijna niet) binnenkort een proefles zumba te gaan doen. Gewoon om te kijken of dat iets voor mij is en om te zien of ik toch eens aan iets sportiefs moet gaan beginnen... Ik ben benieuwd! ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik loop wel graag en heb dat een paar jaar geleden veel gedaan. Maar Gaëtan kon me niet altijd bijhouden, naarmate ik vorderde. Maar nu zijn we wat jaren verder, en hij groter, dus ik zou er best terug mee kunnen begonnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een verhaal! Niet te doen!
    In mijn geval? Sporten? Dat ging vanzelf... Ik doe niks speciaals... ik strijk elke ochtend mijne jogging... (grapje van de Geubels)
    Alhoewel dat dat zelfs niet meer moet tegenwoordig...Ha!
    Mannekes mannekes toch ... wat een miserie allemaal hierboven! ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hahaha, wat een herkenning. Het zou mijn verhaal kunnen zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Volgens mij ben je mijn, bij de geboorte kwijt geraakte, tweelingzusje.
    Grapje, kan niet, ik ben veel ouder. Maar ik kan je wel troosten, ik heb dus nooooit aan sport gedaan. Ik ben nu 58 jaar en heb in tegenstelling tot mijn wel sportende vriendinnen géén lichamelijke klachten. Geen slechte knieën , geen versleten heup, geen last van mijn rug, enz. Wel een ronde rug gekregen van het achter de naaimachine zitten. Dus maak je lang, rek en strek een beetje en verder lekker doen wat bij je past.

    BeantwoordenVerwijderen

Kan je niet reageren? Mail me! If you are unable to comment? Contact me!
bollekes.met.gaatjes.en.koordjes(at)gmail.com