dromers en hun dromen

Ik hoorde dit verhaal op de radio en ik vond het zo schoon !
Daarom besloot ik er over te schrijven op mijn blog .
Het begint bij dit gedicht van de  - eerlijk toegegeven - me eerder onbekende en al lang wijlen  Jan van Nijlen :

Bericht aan de reizigers

Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen,

dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.

Zit rustig en geduldig naast het open raam:

gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam.

Zoek in 't verleden weer uw frisse kinderogen,

kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen.

Al wat ge groeien ziet op 't zwarte voorjaarsland,

wees overtuigd: het werd alleen voor u geplant.

Laat handelsreizigers over de filmcensuur

hun woordje zeggen: God glimlacht en kiest zijn uur.

Groet minzaam de stationschefs achter hun groen hekken,

want zonder hun signaal zou nooit één trein vertrekken.

En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente

van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen,

Blijf kalm en open uw valies; put uit zijn voorraad

en ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.

En arriveert de trein in een vreemdsoortig oord,

waarvan ge in uw bestaan de naam nooit hebt gehoord,

Dan is het doel bereikt, dan leert gij eerst wat reizen

betekent voor de dolaards en de ware wijzen...

Wees vooral niet verbaasd dat, langs gewone bomen,

een doodgewone trein u voert naar 't hart van Rome.

bron : http://www.gedichten.nl/nedermap/gedichten/gedicht/32365.html

Schoon hé !
Ik ben nochtans geen gedichtenmadame, maar toen ze op de radio de eerste regels voorlazen, vond ik het direct mooi.

En toen bleek dat wijlen Johan Anthierens dit ook een mooi gedicht vond.

Zo mooi dat het altijd zijn droom was om dit gedicht voor eeuwig op te laten tekenen ergens in het centraal station van Antwerpen zodat alle reizigers ervan kunnen genieten.

Ik weet niet of ge al in het centraal station van Antwerpen bent geweest?

Maar dat is echt 1 van de schoonste stations - zo niet hét schoonste - van heel de wereld...

Ik zou er eens dringend foto's moeten van gaan maken, want verder dan deze 2 ben ik nooit geraakt en ze geven absoluut de gradeur van onze 'staase' niet weer.

Meneer Anthierens is helaas ook al wijlen.
Maar er was nog iemand anders met een droom :

Brigitte Raskin wilde namelijk graag de grote droom van Johan Anthierens in vervulling doen gaan, dus deed ze er alles aan om dat gedicht in het station te krijgen.
Ze kreeg daarbij de hulp van radio 1-Presentatrice Ruth Joos en vandaag werd dat gedicht ingehuldigd .
En dat hoorde ik dan weer op de radio waardoor ik goesting kreeg om dit op te schrijven.

Mooi hé, mensen die dromen van dromen  en ze nog laten uitkomen ook !
De volgende keer da'k in het station ben, ga ik beslist wat vroeger om het te kunnen gaan lezen !