...

Dit weekend is 1 van mijn allerallerbeste vrienden overleden. 25 jaar geleden was hij een paar jaar mijn grote liefde en daarna is het altijd grote liefde gebleven, maar dan anders...

Ik heb eigenlijk  alleen maar goede herinneringen aan hem  ( waar ik trouwens door overspoeld word momenteel) en er zijn niet veel mensen waar ik dat bij heb.
En ik vind het niet ok om in een wereld te moeten leven waar hij niet meer is. Maar zo gaat dat ...
Hij was zeer speciaal, en is voor veel mensen erg belangrijk geweest, ook voor mij.
Ik heb onwaarschijnlijk veel van hem geleerd - ik denk niet dat ik buiten mijn ouders - mensen ken waar ik zoveel van heb geleerd.
Hij was er als ik steun nodig had, maar ook om lol te maken.

Ik heb met hem zo'n band waarvan je weet dat die er is voor de rest van je leven...  Iemand waarmee je altijd een verbondenheid voelt. Ik zag hem een paar keer per jaar, en we smsten of belden wel eens, maar ook als we geen contact hadden was hij er altijd naar mijn gevoel.  Helaas is zijn leven nu voorbij....
Maar ik ben zéér zéér blij dat ik het privilege had om hem zo graag te mogen zien, om zo graag door hem gezien te worden en om al die mooie herinneringen met hem te hebben mogen delen...


een lied voor P.