Moois van ' M(i)e': Een dagje Brugge

maandag 24 februari 2025

Een dagje Brugge

Na een uitzichtloze reeks van zeer grijze en sombere dagen kondigde de weervrouw een zonnig weekend aan. Ik probeer mijn gemoedsgesteldheid niet te laten bepalen door het weer, maar na zo'n lange tijd van grijsheid werd dat toch wat moeilijk . De nood aan een streepje zon werd zeer urgent.

Heel af en toe zag ik toch een glimp zon, maar lang duurde dat niet. Er was bijvoorbeeld het weekend waarin elke dag veelbelovend startte maar in enkele tellen weer naar af ging. Ik sprong uit mijn bed, trok het rolluik naar omhoog en werd verblind door een enthusiast zonnetje. En dan spurtte ik naar de voorkant van mijn appartement waar ik de gordijnen van mijn woonkamer opentrok. Alwaar ik dan alweer - nauwelijks enkele minuten later - geconfronteerd werd met de eindeloze grauwe grijsheid die ik echt kotsbeu gezien was. Echt een beetje treitergedrag vond ik dat.

Maar soit, er was zon beloofd dus porde ik mijn lief aan om iets te gaan doen in de buitenlucht en hij stelde voor om eens een dagje naar Brugge te rijden.

Deze keer had de zon geen zin in spelletjes en hield ze ons niet voor de gek. Ze deed wat werd beloofd: een heel weekend land van jetje geven. Er zouden zelfs momenten zijn dat ik niet zag waar ik liep van de felle zonnestralen in mijn ogen. Maar daar heb ik echt niet over gezaagd. Ik zou er zelfs een valpartij voor over gehad hebben.

Ik ben zelf al wel een paar keren in Brugge geweest en bezocht er ook de meeste musea al eens. Maar mijn lief bleek minder gekend in deze stad en dus besloot ik hem te laten kiezen waar we juist naartoe zouden gaan. Hij koos voor een museum en een kerk.

Na een weldadig kommeke soep stapten we het zonnetje in en wandelden we richting Markt. Iets verderop kwamen we aan onze eerste stop: het oudste niet meer in gebruik zijnde beursgebouw van de wereld. Het zag er niet uit als een plek die veel bezoekers ontving, maar mijn lief heeft veel interesse voor de beurs dus was hij in zijn element.
We konden er overigens niet binnen. Maar er hing een bordje aan de gevel dat het gebouw identificeerde.

En hij was nog meer in zijn nopjes toen hij vlakbij een zeer mooie muziekwinkel ontdekte waar ze naast cd's en elpees ook gitaren verkochten. Hij tokkelde er enthousiast op wat dure gitaren en ik beluisterde het gesprek tussen hem en de verkoper: ik begreep er geen jota van, het leek wel een andere taal ;) . Zelf had ik niet zoveel aan de inhoud van de winkel want ik heb geen platenspeler meer en mijn cd-speler is stuk. En ik bespeel ook al geen muziekinstrument. Maar wat een mooi pand! Ben je in de buurt, dan moet je daar beslist eens binnen springen!

Vervolgens stapten we richting de 'Basiliek van het heilig bloed'. Die bleek vooral bloedmooi te zijn, maar daar vertel ik in een apart blogartikel wat meer over.

Onderweg naar onze volgende stopplaats waren we getuige van een wat vreemd tafereel: een dame in een zeer ouderwetse trouwjurk en met masker op stapte in een koets met paarden. Ik vroeg me af welke vrouw op deze vreemde manier in het huwelijk stapte toen we plots vanop een binnenplaatsje een hele stoet aan vreemd uitgedoste mensen zagen verschijnen. Het bleek om de jaarlijks terugkerende Venetiaanse stoet te gaan. Ik vind op Google niet direct de oorsprong van dit gebruik terug. Ik weet niet of het om een oud gebruik gaat of iets dat pas recent in Brugge is geïntroduceerd. En ik ben ook niet zeker of de deelnemers uit ons land kwamen want ik hoorde er een aantal Frans praten en de vereniging die het organiseert heet 'Regards Venitiens'. De enige info die ik terug vond is dat ze elk jaar een nieuw kostuum maken en dragen. (Maar ik heb niet heel erg grondig gezocht hoor).

Uiteraard maakt mijn fotografiehart een sprongetje als ik zo iets zie. Maar de eerste foto's die ik maakte trokken op niet veel. Ze waren zowat allemaal onscherp. Digitale fototoestellen reageren niet zo snel en tegen dat ik de foto gemaakt had,was de verklede persoon alweer deels uit mijn beeld verdwenen en nog wazig bovendien. Maar wat later op de dag kwamen we de stoet opnieuw tegen in de winkelstraat en toen ging het beter.

Ik vond het een vreemde stoet. De kostuums waren prachtig, maar ik vond de sfeer zielloos en wat bedrukt. Er was geen muziek en er waren geen vrolijke dansjes of zo. En de maskers waren, hoewel mooi, allesbehalve vrolijk. De stoet kwam een beetje vanuit het niets geruisloos de winkelstraat doorgelopen om vervolgens in een tel weer verdwenen te zijn. Vreemd dus ... .

Volgende stop: een streepje kunst in Gallery XPO Salvador Dali op de Markt. Dat museum is een privé-museum waar je ook werken van Dali kan kopen. Het deed me wat denken aan het Dalimuseum van Montmartre en ik denk eerlijk gezegd dat de eigenaar van beide museum dezelfde persoon is. Ik vond het museum in Parijs wel een pak indrukwekkender.
Het was fijn om in dit museum effe tussen de werken van Dali te lopen, maar ik vond het niet zo'n grote collectie en de toegangsprijs van 10 euro per volwassenen was wat te prijzig voor wat het was. We liepen er een dik half uurtje in rond en toen hadden we het wel gezien. Ben je eens in Brugge en heb je wat tijd over? Dan is hier binnen springen een goed idee. Maar ik zou er niet speciaal voor naar Brugge gaan ...

Na een wafel voor mij en de onvermijdelijke dame blanche voor mijnheer het lief stapten we nog wat rond door de straten. In de winkelstraat was het pokkedruk - tja: eerste zon, zaterdag én een stoet - maar daarbuiten werd het gelukkig wat rustiger. De zon was ondertussen weg aan het zakken achter de horizon en we vonden het stilletjesaan welletjes geweest. Na nog een hapje alvorens de reis terug aan te vatten doken we de parkeergarage in en reden we naar huis.

Ik vond het een blij weerzien met Brugge. Brugge is mooi. En we hebben de welkome zonnestralen goed benut. Dit was een heerlijke dag en ik hoop dat het de start inluidde van een langere periode vol zonnestralen. Op de moment van het schrijven van dit artikel weet ik namelijk nog niet wat de toekomst ons zal brengen. Op de moment van het verschijnen zal ik kunnen zeggen of mijn hoop is ingewilligd of we toch weer de grijsheid zijn ingedoken.... . Spannend!