Parijs: Parc Des Buttes Chamont

Ik dacht, ik gooi er nog eens een artikeltje over Parijs tussen. Ik heb namelijk nog wat materiaal over Parijs in voorraad van mijn laatste bezoek aan deze stad. Dat is overigens ondertussen al van vorige zomer geleden, hoog tijd dat ik er nog eens naartoe ga! 

Omdat het toen nog erg verstandig was om wat voorzichtig te blijven op vlak van een mogelijke besmetting met corona, besliste ik om tijdens dat bezoekje zoveel mogelijk dingen buitenshuis te doen. 

Dé moment om eens het Parc Des Buttes Chaumont te bezoeken dus.

Ik had heel wat lyrische dingen gelezen over dit park maar was er nog nooit geweest. Ik las dat het betoverend was en 1 van de mooiste parken van Parijs met adembenemende vérgezichten en allerlei sprookjesachtige verlokkingen.

De verwachtingen waren dus hoog gespannen.

Maar zoals zo vaak als verwachtingen hoog gespannen zijn, viel het park me - toch op het eerste zicht - tegen. Ik vond al die spannende watervallen en tempels niet, en er stonden ook al geen typisch Franse groene parkstoelen waarin ik even kon relaxen met een boek.

Ik wandelde een heuvelpad op naar omhoog en kwam onderweg een druk doende merel tegen die met veel kabaal zat te scharrelen in het struikgewas. 

Wat hogerop zag ik op een voor mij onbereikbaar plekje een luie poes lui wezen zijn, en ik besloot verder te wandelen tot helemaal aan de top waar inderdaad een soort van tempeltje te bewonderen was. 

Ik moest over een enge hangbrug, en kwam een pak hoger helaas aan een hek die verder wandelen tijdelijk verbood omwille van het 1 of ander gevaar.  Het tempeltje heb ik dus niet van dichtbij gezien, maar later bleek ik er van beneden uit ook een mooi zicht op te hebben.

Na mijn nood aan een gezellige zitplaats met gelegenheid om wat te lezen te hebben vervuld op een wat weggestopt terrasje, daalde ik terug de heuvel af en ontdekte ik een grote vijver met eenden, en een klein stroompje water dat klaterend in een watervalletje ontpopte. 

Ik liep nog wat grotten tegen het lijf waar je niet in mocht en anderen waar je doorheen kon lopen, had zicht op een stuk van la petite ceinture en op de mooie Parijse huizen.

Ik vond een bankje om naar het water te kijken, met boven mijn hoofd wat duiven die gelukkig hun kringspier even in bedwang hielden en besloot dat het inderdaad een alleraardigst park was, en ik in het vervolg mijn verwachtingen wat in toom moet houden zodat ze niet onrealistisch hoog zouden worden.

En met deze wijze woorden - al zeg ik het zelf - ben ik aan het einde van mijn blogartikel gekomen.
Wil je er ook eens naartoe? Dan moet je hier zijn. 

Meer blogartikelen over Parijs via deze tag ...