Zomer in mijn tuintjes

Voelen jullie de herfst ook al in de lucht hangen? Ik ben er niet rouwig op want ik vond de zomer bij momenten veel en veel te heet. Ik kijk zelfs uit naar de herfstige tooi van de bomen, het zoeken naar paddenstoelen tussen de neergedwarrelde bladeren (op het eerste zicht denk je dan 'oei, er staan er geen'. En dan kijk je nog eens goed en blijkt het gewoon vol te staan), de avondzon die hoe langer hoe vroeger voorbij de einder zakt, en de stilte die langzaamaan de drukte van de levendige zomer overstemt.

Tuinieren is - althans toch bij mij - een activiteit waarbij je verwachtingen moet loslaten. Dat heb ik weer tot scha en schande ontdekt. 

Ik had in mijn hoofd een beeld van een achtermuur vol zonnebloemen en stokrozen, hier en daar gelardeerd door een lupine. Ik zette de nodige stappen om dat beeld werkelijkheid te laten worden, maar het resultaat viel dik tegen. De zonnebloemzaadjes kwamen amper uit en de 2  die het wel haalden bleven erg klein en bovendien knakte er nog eentje door een vallende tak van de vijgenboom toen ik die snoeide. 

De stokrozen bleven klein - vermoedelijk gaan ze het volgend jaar beter doen want het zijn 2-jarigen - en de paar die wel bloemen kregen werden opgegeten door de slakken. 

Ook hier deden de zaadjes letterlijk niks en moest ik me behelpen met aangekochte exemplaren; En van de met fiere bloemen getooide lupines die ik in het voorjaar plantte blijft letterlijk geen spoor meer over na een rooftocht van vraatzuchtige slakken.

Al dat troosteloos gedoe speelde zich af in mijn achtertuin en ik gaf het na nog een hele zomer door katergesprits, stofzuiggeloei en overdreven hitte gewoon op en richtte mijn aandacht in de plaats op mijn voortuin . 

De achtertuin liet ik over aan een plichtbewuste duif die op mijn grenzeloze bewondering kan rekenen . Ik snoeide de vijgenboom en merkte pas achteraf dat onder de weggesnoeide bladeren een duivennest lag met eitjes. 

Maar de onversaagde ouders gaven niet op: ik heb een goed zicht op het duivennest en zag het arme beest hittegolven, rukwinden, stortregen en onweersbuien trotseren en dat allemaal zonder dak en zonder verpinken. 

Momenteel is het nest bevolkt door kleine vogeltjes, zo klein dat ik alleen zie dat ze er zijn door het gewemel in het nest.  En ik wens ze na dat onverschrokken gedrag van de ouders van harte toe dat ze allemaal tot volwassenen opgroeien.

Mijn voortuintje trakteerde me dit jaar op een hoop vrolijke dahlia's. Ik probeerde de voorbije 2 jaar ook al dahlia's te kweken maar dat had toen maar een mager resultaat. Dit jaar lukte het wel en knipte ik heel de zomer door bloemen voor miniboeketjes in huis. Derde keer goede keer dus. En ik hoop dat er nog veel goede keren gaan volgen want ik wil volgend jaar nog meer dahlia's planten.

Het is trouwens bijlange nog niet gedaan met al die dahlia's! Er staan nog veel knoppen aan de planten dus er verschijnen nog bloemen  tot ver in de herfst. Ze zijn van harte welkom!

Ook mijn voortuintje had te lijden onder de weersomstandigheden en dan vooral van de hitte en droogte. Ik heb veel hortensia's geërfd van de vorige huurster - die zette de voortuin er werkelijk vol mee. 

Maar die planten zijn eigenlijk helemaal niet geschikt voor een plaatsje in de zon waardoor na de eerste paar dagen felle zon de mooie bloemen verbranden en er in mijn ogen wat zielig gaan uitzien. 

Zoals elk jaar zorgden de oreganobloemen voor een festijn onder de stuifmeelliefhebbers. Ik plantte 1 potje oregano in 2008 en sindsdien zijn er elk jaar meer.  Het is een heel dankbare plant om in je tuintje te hebben: Ik snoei in het begin van de lente de verdorde takjes weg en voor de rest heb je er totaal geen omkijken naar. 

En voor de rest zaaide ik op verschillende plekjes wat bloemenweidemix, maar ik ga daar niet over uitweiden want ik heb besloten daar een hele blogpost aan te wijden.

En hoe verging het jullie tuin afgelopen zomer? 

Meer blogposts over mijn tuintje via deze tag ...