de eerste lentebolletjes

Elke herfst zet ik wat bolletjes met lentebloeiers in mijn voortuintje maar afgelopen herfst ben ik er extra zwaar ingevlogen:  350 bolletjes kregen een plekje ergens in de aarde voor mijn raam.

Toen de postbode ze bracht schrok ik me een hoedje van de zwaarte en de omvang van de doos. 

Ik vreesde ze niet allemaal kwijt te geraken in mijn postzegeltuintje. 

Maar tot mijn verbazing ging dat zeer vlot, mijn tuintje staat zelfs niet propvol bolletjes! 

Dat komt omdat je bollen van allerlei pluimage boven mekaar kunt planten.

De verschillende bloembollen hebben allemaal hun eigen moment om de kop op te steken en hun schoonheid te ontvouwen. 

En daardoor kan je een hoop bollen kwijt op een klein stukje grond.

Dit jaar waren de sneeuwklokjes de allereerste bloemen in mijn tuintje . 

En al snel werden ze gevolgd door de eerste krokusjes. 

Ik zag ook al een verdwaalde hyacint voorzichtig de bloemblaadjes ontvouwen en hier en daar staan de nog gesloten bloemknoppen van kleine narcisjes en een schaarse anemoon te wachten op hun beurt.

Ik word natuurlijk altijd vrolijk van mooie bloemen in mijn tuintje, maar ik ben altijd extra blij met die eerste bloempjes. 

Zij luiden de komst aan van mooier weer, groene blaadjes en vooral meer uren daglicht na de altijd veel te lange donkere wintermaanden. Heerlijk!