Het kasteel van Beersel

Mijn lief voelde zijn innerlijke ridder kriebelen en wilde naar het kasteel van Beersel. Omdat dat plezanter is in gezelschap van een schone jonkvrouwe kreeg ik  - wij wonen namelijk niet samen - een berichtje van hem met de vraag of ik mee wilde.

En daar had ik zin in, dus had hij geluk ;) .

Geen idee waarom net dit kasteel zijn aandacht trok, maar vermits we er geen van beiden al geweest waren kon het geen kwaad om er eens poolshoogte te gaan nemen.

Het kasteel van Beersel is in Belgenland alom bekend uit een boek van Suske en Wiske: 'de schat van Beersel'. 

Het bleek een kasteel te zijn een ridder waardig: mét slotgracht en ophaalbrug én torentjes. 

Maar het is een ruïne. Moest ge dat toevallig overwegen: ge kunt er echt niet meer wonen. 

Vooral op de binnenkoer viel me door de stand van de zon de erg rode baksteen op waarin het kasteel werd opgetrokken. 

Via draaitrappen - waar ik niet graag met bijvoorbeeld een volle plateau op zou naar boven lopen - kwamen we uit op een open gaanderij die me wat deed denken aan beelden die ik in Game Of Thrones zag van Winterfell.

bron foto

Ik kan enthousiast worden door kleine details. 

In dit kasteel was dat bijvoorbeeld de vloer van die gaanderij: de stenen die daar voor gebruikt zijn, zijn doorheen de tijd uitgesleten tot holle stenen. 

Niet zo handig om over te stappen maar wel bijzonder mooi. 

Via de gaanderij kom je in verschillende grote ruimten terecht alwaar zoals gewoonlijk in ruïnes zwaluwtjes nestjes hebben gebouwd in het gebinte van de plafonds en aan en af komen gevlogen door de open ramen. 

Ik heb altijd gedacht dat dat de ruimten waren waar de heer en vrouwe des huizes woonden, maar mijn lief zei me dat dat de onderkomens waren van de soldaten die het kasteel moesten bewaken tegen mogelijke veroveraars uit andere oorden. 

Ik hoop dat hij gelijk heeft want zo'n grote ruimte lijkt me vooral in de winter niet zo aangenaam om in te leven. 

Zelfs niet met de gigantische open haarden die overal voorzien waren. 

Iets anders wat mijn aandacht trok, was de begroeiing rond de slotgracht: er omheen stond het vol met een zeer mooie plant die ik op het eerste zicht nog nooit eerder zag. 

Wat opzoekwerk bevestigde mijn vermoeden dat het om heermoes ging, maar dan wel wellicht een soort die in de contreien waar ik woon niet voorkomt. 

Ik ken heermoes van af en toe een verloren wat miezerig exemplaar in de tuin waarbij er een schrale stengel met sprietjes verschijnt. 

In mijn tuin zijn ze erg klein en bijlange niet zo mooi als de exemplaren die de oevers van de slotgracht bevolken.

Deze heermoes was veel groter dan die ik ken,  met zeer mooi gestreepte stengels, omringd door opeenvolgende ringen van sprieten. Ook de nog jonge planten vond ik beeldig. 

Ik weet niet goed welke soort dit is en of de groendienst van Beersel even blij is met de talrijke aanwezigheid van deze plant. 

Want als je googled naar deze plant wordt hij overal als een zeer vervelend onkruid beschreven. 

Ik heb echter vaak een ander idee over het al dan niet onkruid zijn van planten. 

Zo vind ik boterbloemen, distels, klaprozen, paardenbloemen en weegbree zeer mooie planten en mogen ze meestal blijven staan van mij. 

En ook deze dichte begroeiing met heermoes vond ik wondermooi.

Wil je ook eens naar het kasteel van Beersel? Kijk dan hier voor de nodige info. 

edito: we zijn nu enkele maanden later en dan lees ik dit ... .