Parijs: de tuinen van Versailles

De grandeur van het kasteel van Versailles wordt ook verdergezet in de tuinen er rond.

Ook in de tuinen is alles groot, groter en groots, gericht op het tonen van de macht van de heerser. 

De tuinen van Versailles reiken zo ver als je met het blote oog kan zien. 

Van natuurlijk groeiende planten en bomen is er geen sprake: alles in de tuinen wordt onder controle gehouden. 

Het is de mens die bepaalt waar wat hoe groeit. 

Geen bloempje of grassprietje staat op de verkeerde plek.

 Niet echt mijn manier van tuinieren, verre van zelfs ;) . 

Maar het resultaat is wel mooi en vooral erg indrukwekkend.

En dat laatste is de bedoeling dus opdracht geslaagd ;). 

Alles is erg strak aangelegd met brede lanen, hoge hagen, verborgen hoekjes en veel waterpartijen. 

Overal staan beelden. 

En "bloempotten". Mét decoratie, op elke pot anders, en nauwkeurig en gedetailleerd uitgewerkt. 

En ook in de tuinen wordt veelvuldig gebruik gemaakt van goud.

Er zijn veel fonteinen in de tuinen, maar die werken maar op een beperkt aantal dagen. 

Wij hebben ze niet in werking gezien, maar zelfs zonder waterstralen zijn ze behoorlijk indrukwekkend.

Ergens in een verborgen hoekje liepen we op tegen een dansende fontein. 

Die werd bewoond door een waterkieken dat - blijkbaar onverstoorbaar door het rondspattende water en de luide muziek - druk bezig was met het bouwen van een nestje tussen de spuitkoppen in het midden van de vijver. 

Onze ontdekkingstocht over de paden en tussen de hagen werd begeleid door klassieke muziek. 

Dat was erg fijn, al mocht het bandje net wat langer en gevarieerder want na een tijdje hadden we de collectie uitgekozen muziekstukken toch een aantal keren te veel opnieuw gehoord.

Op het domein van Versailles staat niet alleen het indrukwekkende kasteel. 

Er is bijvoorbeeld ook nog een koetshuis en een grot lusthof - "grand trianon"  - dat we niet bezochten wegens te weinig uren in een dag.

Wel wandelden we - ik ondertussen met behoorlijk protesterende onderste ledematen die duidelijk van mening waren dat ik mijn portie beweging voor die dag al had gehad  - richting "petit trianon". 

Dat is een kleiner "lustpaviljoen', gebouwd voor madame De Pompadour die echter overleed voor het voltooien ervan en dat later werd bewoond door Marie-Antoinette. 

Het is iets minder protserig uitgedost als het kasteel zelf. 

Ik was eerlijk gezegd zelf geen vragende partij voor een bezoek aan Versailles omdat ik de grote drukte vreesde. 

Maar ik ben achteraf gezien toch content dat ik er geweest ben. Want mits de juiste voorbereiding is dat toch echt goed te doen!

Meer blogposts over Parijs op deze pagina of via deze tag ...