Antwerpen: Rik Wouters & het huiselijk utopia in het modemuseum

Met al die musea in Rotterdam en Parijs die ik recent bezocht, zou ne mens bijna vergeten dat we er in Antwerpen ook een paar hebben.

Wat dagen vrij en een mama die ook graag musea bezoekt waren echter genoeg om me dat terug te herinneren.

Toen ik tijdens mijn vorig bezoek aan het modemuseum  zag dat de volgende tentoonstelling er 1 was waarbij men de kunst van Rik Wauters zou combineren met mode, wist ik al dat ik daar zeker ook naar zou gaan kijken.

Het was snel besloten waar we naartoe zouden gaan om onszelf te laven aan schone dingen.

Rik Wauters maakte veel werken die gebaseerd waren op zijn eigen huiselijke leven met zijn grote liefde Nel.  Inspiratie voor mooie dingen hoef je namelijk niet persé ver te gaan zoeken. 

In de tentoonstelling hangen flink wat van zijn werken gecombineerd met kledingstukken die daar linken mee hebben.

Ensor - een tijdgenoot en vriend van Rik Wauters

Voor mijzelf was het een nostalgische ontdekkingstocht.

Toen ik een klein meisje was, had ik wat oude kleren van mama waarmee ik me kon verkleden. Liefst in prinses. Daarvoor gebruikte ik de witte of pastelkleurige fijne onderjurken met kant die mijn mama niet meer droeg en die bijzonder geschikt waren als elegante verfijnde garderobe voor een kleine prinses.

Ik weet niet zo erg goed waar dat gebruik van kwam en wat het doel er van was. Maar toen mijn mama jong was, droegen vrouwen blijkbaar onderjurken onder hun kleding. Ik vond dat als kind heel fascinerend en keek een beetje uit naar de moment dat ik ook groot genoeg was om zo'n verfijnde onderjurken te mogen dragen. Ik vond dat bijzonder vrouwelijk en elegant en zo wilde ik ook zijn.

Maar tegen dat ik daar oud genoeg voor was, werd dat al lang niet meer gedaan. 

Toen ik deze jurken zag hangen, kwamen de herinneringen aan die onderjurken van mama weer boven. 

In het museum hingen ook wat creaties van Dirk Van Saenen. Deze jas met gezicht op de mouwen vond ik erg bijzonder.

Dit (boven) was de tenue die de schilder himself graag droeg. Helemaal zoals een schilder er in de verhaaltjes uitziet, vind je niet?

Op een bepaald moment in zijn leven werd Rik Wauters erg ziek en dat was ook te zien aan hem.

Hij maakte deze zelfportretten. 

Plezant vond ik deze 'werken' die er naast hingen. Zijn vrouw Nel maakte telkens zijn gebruikte schildersmessen schoon door ze af te vegen aan oude kranten en heeft die kranten per werk steeds bijgehouden. En nu hangen ze in een museum :) ...

Nog wat nostalgie kwam boven toen ik bij een opstelling kwam vol cape's.

Ik had namelijk zelf ooit een zwarte cape die ooit nog van mijn bobonne was geweest. Ik vond het een heerlijk kledingstuk, maar omdat ik niet altijd even goed onderlegd ben in huishoudelijke dingen heb ik het ooit in de wasmachine gestoken en het resultaat daarvan was niet meer draagbaar... Wollen capes zijn duidelijk niet gemaakt voor een rondje in de wasmachine. Ik heb daar nog altijd spijt van...

In deze tentoonstelling was er ook wat te zie voor de hakende medemensen onder ons....

Zie hier mijn mama: ze wilde graag haar mooie kleurrijke trui laten zien. Die trui kocht ze in de jaren 80 op de markt, is al zeer veel gedragen en blijft draagbaar en mooi. 

De tentoonstelling 'Rik Wauters & het huiselijk utopia' is nog te zien tot 26 februari. Ben je in Antwerpen en heb je effe een uurtje tijd, dan is het zeker de moeite om daar even binnen te springen!

Meer info vind je op de website van het modemuseum hier. 

Meer blogposts over Antwerpen via deze tag of hier ...

Meer blogposts over musea via deze tag...