hm....

Waarschuwing  der zit weer een hele portie nostalgie in deze post !

Zo.

Dat ge't weet .

Het zat dus zo : ik zat aan tafel met mama en werd weer overvallen door oude herinneringen en de daarbij gepaard gaande blijde gevoelens en ik dacht in mijn eigen : awel, hier moet ik straks eens een blogske over schrijven !

Ik had het in mijn hoofd al half geschreven en ik dacht nog : algoed dat ik er een paar jaar geleden foto's van maakte, want ik ben mijn fototoestel vergeten ! 

Maar een uur later waren die blijde gevoelens al wat minder en dus wordt het eerder  een postje met gemengde gevoelens...

Het begon allemaal lang geleden hier....

Toen 'me ' nog een jong 'me'ke was - lang geleden ondertussen - had ze na haar afstuderen dringend een job vandoen : ne mens moet zijn kost verdienen, er moet brood op tafel komen hé.

Maar dat bleek in den beginne niet zo evident in de sector waarvoor ik had gestudeerd en dus liet ik mijn noeste arbeidskracht tijdelijk gebruiken in een Chinees restaurant.

Ik diende er op.

En ik deed dat graag !

Er kwam daar een publiek dat én gevarieerd was én een beetje vreemd voor me , met allemaal hun eigenheden wat eten betreft : 

• Matrozen , want soms vergeten we dat, maar Antwerpen is een havenstad .  En elders kwam ik die niet tegen... Zij gaven grote fooien, écht grote fooien .
• Of Afrikaanse goudhandelaars : die aten een grote berg rijst met een beetje saus en vlees,  met een lepel. 
• Of orthodoxe joden : die kwamen met een grote familie en zaten dan achteraan in de ronde zaal.
• Of Chinezen op handelsreis. Chinese chinezen dus, die enkel op doorreis waren en later weer terugmoesten naar het toen nog heel erg communistisch China. Zij aten met stokjes uit kommetjes die ze dicht bij hun gezicht hielden en die stokjes gingen in een reuzesnelheid over en weer. En zij aten hun soep na de hoofdmaaltijd en dronken jasmijnthee bij hun eten.
• Of die éne bekende Nederlandse zanger die regelmatig babi pangang kwam eten. Die werd dan ook achteraan in de grote zaal gezet zodat hij rustig kon eten zonder telkens een handtekening te moeten geven. 
• De Nederlandse toeristen bestelden in minstens de helft van de gevallen babi pangang, blijkbaar een erg populair gerecht bij de noorderburen. En ze vroegen vaak satésaus, wat ze bij de chinees in België niet hebben.Wij hebben currysaus bij de chinees... (Ik denk dat Nederlanders dat kerriesaus noemen... ) Heeft eigenlijk niks te maken met de Chinese keuken, maar wij vinden dat blijkbaar wel ;) . 
• En dan was er die vaste klant, een chinees, die altijd alleen kwam , in tussenpozen maar dan ineens elke dag . Dus waarschijnlijk ook een handelsreiziger. En die bestelde altijd hetzelfde ... 
• Soms daklozen die eens aan geld geraakt waren. 
• En een nogal vieze madam die altijd ribbekes bestelde en dat op een zo'n wansmakelijk manier at dat we niet anders konden dan de andere klanten dit zicht te besparen door ze ergens achteraan in een hoekje te zetten.
• En de hoogbejaarde dame die altijd erg opgetut met de taxi werd afgezet, niet erg goed meer zag waardoor haar lipstick overal zat behalve waar het moest en die eigenlijk - het spijt me om het te moeten zeggen - helemaal niet vriendelijk was.
• En soms homo's. Da's op zich niks speciaals natuurlijk, maar ik zeg het er zo nadrukkelijk bij omdat de vaste garçon van dienst - ook een fenomeen op zich trouwens -  me dat altijd uitdrukkelijk zei... En me er geruststellend bijvertelde dat die geen kwaad deden en ik dus geen schrik moest hebben... Alsof ik dat niet wist ;)

Ik vond het niet alleen een tof publiek, maar ook een goei restaurant. Met een kaart waarop ook échte Chinese gerechten stonden, én lekker klaargemaakt. En tof ingericht...
Wat kitscherig, maar dat maakte het juist plezant.


Achteraan was een grote ronde zaal. Die werd alleen gebruikt als er groepen kwamen eten of als het vooraan vol was.
Maar die zaal, dat was echt wel speciaal !
Heel lang geleden was dat namelijk een danszaal.
In die buurt - de stationsbuurt in Antwerpen - waren veel van zulke zalen.
Rond, behangen met spiegels en veel decoratie.
Maar deze zaal is de enige die de tijd overleefde.

Doorheen de jaren kwamen en gingen de uitbaters en af en toe ging ik er nog eens eten.
Op een bepaalde moment werd het wat stoffig en moesten er toch dringend wat verfraaiingswerken gebeuren.
Vergane glorie...


Vandaag kwam ik er nog eens.
En ik was aangenaam verrast : nieuwe uitbaters ( voor mij toch, misschien zitten ze er al een paar jaar in, dat kan natuurlijk. Ik was er al een tijdje niet meer geweest ) , en eindelijk nieuwe vloerbedekking.
Maar de muren die gedecoreerd waren met speciale tekeningen waren nog helemaal hetzelfde.
De kaart zag er echt goed uit, en er stond Chinese muzak op en da's altijd beter dan gejengel muzak.
En het eten was ook écht lekker.
En toen ging ik naar de grote zaal...
Weg goed gevoel...
De parasols aan het plafond zijn weg, vervangen door spierwitte verf met een saaie lamp.
En letterlijk de halve zaal is ingenomen door een bouwwerk dat nu de toiletten bevat...
Ik geef toe : die waren klein.
Maar nu is heel die mooie kitscherige oude balzaal naar de knoppen... !

Ik snap er niks van ...
Het interieur was al zeker 40 jaar niet veranderd wat het nu net heel mooi maakte ...
Ze hadden dat kunnen gebruiken en nu hebben ze dat gewoon kapot gemaakt.
Maar het is er lekker, dat wel ...
En als ge niet weet hoe het er vroeger uitzag, geeft dat allemaal wellicht niet ....

Wil je zelf eens gaan kijken ?
Hier het adres :
China palace
statiestraat 22
Antwerpen
Echt vlak bij het centraal station en bij de cinema...

De foto's zijn niet schitterend : maar ze zijn zonder flits genomen en het is daar erg donker...

edito: dit restaurant staat anno 2020 al jaren leeg ...