In 2008 kwam ik wonen in het appartement waar ik nu woon. 1 van de redenen waarom ik besloot net dit appartement te huren, waren de 2 tuintjes. Eentje achteraan waar ik eerlijk gezegd niet zo vaak zit (hier lees je waarom) en eentje aan de straatkant dat ook toen al vol stond met struiken vol hortensiabloemen, een hulst met rode besjes en een scheefgroeiend perenboompje.

Dat perenboompje had het eerste jaar dat ik hier woonde welgeteld 3 peren waar ik ontzettend fier op was.
Maar ondertussen krijg ik de opbrengst niet meer op, zoveel peren groeien er aan. En het is wellicht de beplanting in mijn tuintje waar ik het meeste plezier aan beleef.

Voortuintjes - ook in mijn straat - worden meestal niet gebruikt om echt in te tuinieren. Vele voortuintjes blijven kortgewiekte gazonnetjes, of worden - bij mij in de straat hoe langer hoe meer - verhard met kiezels of beton of zelfs plastiek gras en hebben in het beste geval wat buxusbollen (toch voor de buxusmot hier enkele jaren geleden neerstreek) en bloemenperkjes. Ze worden zelden gebruikt, moeten er enkel maar "netjes liggend" wezen zijn. Of ze dienen als parkeerplaats voor koning auto.

Iedereen moet natuurlijk met zijn tuin doen wat hij wil, maar ik vind het zonde om zo'n plekje aarde niet te gebruiken. Ik was dus zeer verguld met de hoop groene chaos die ik zag toen ik voor het eerst naar dit appartement kwam zien.

Wellicht vinden vele mensen het raar dat er tussen al die strakke nette tuintjes in mijn straat ineens een exemplaar ligt vol bloemen, planten en een perenboompje.
Maar mensen beseffen niet goed hoe groot het plezier is dat ik en bij uitbreiding de dieren en insecten in de buurt aan dat tuintje en het bijbehorende perenboompje hebben.
Daarom dacht ik: weet ge wat: ik schrijf er eens een blogpost over en roep ineens de mensen op om ook een fruitboompje in hun tuin te zetten. De wereld wordt daar - hoe klein ook - namelijk écht een beetje beter én mooier van ;) .

Het is mooi

De vaste lezers hier op mijn blog hebben ongetwijfeld al veel foto's van lentebloeiers in mijn tuin zien voorbij komen. De lente met na de grauwe lange koude winnermaanden de eerste ontwakende lentebollen en de vervolgens frisgroene blaadjes die overal verschijnen, is ongetwijfeld mijn favoriet seizoen voor de tuin. Ik geniet van elk ontluikend bloemknopje en leg ze graag vast op foto.

Maar mijn absoluut favoriete moment in mijn tuin is de moment dat bovenop de fleurige bloemsels van al de bollen die ik plantte ook de perenbloesems beginnen te bloeien en zo mijn perenboompje omtoveren in een wolk van tere witte bloempjes.

Het is een waar genot voor het oog om in die periode op het bankje voor het raam te zitten met mijn blik op de tuin.

Ook in de zomer als de bloempjes verdwenen zijn en getransformeerd worden naar steeds groter wordende peren, kijk ik graag naar wat er in de boom gebeurt. En de blaadjes die ondertussen aan de boom zijn verschenen maakt het uitzicht vanuit mijn raam des te mooier omdat het boompje zo het zicht op voorbijrijdende auto's beperkt.

Feest voor insekten

Al die frêle bloempjes in de lente zijn natuurlijk ook goed nieuws voor allerlei vliegende nectar- en stuifmeel verzamelende insekten die stilletjesaan tot leven komen na de winter. Ondertussen is iedereen vast wel al op de hoogte van de problematiek van het teruglopend aantal bestuivers en de steeds moeilijker wordende leefomstandigheden van bijtjes die zorgen voor de broodnodige bevruchting van bloemen en planten. Initiatieven als #maaimeiniet, natuurlijke bermen, boomspiegels vol planten en geveltuintjes proberen daar wat aan te doen. Maar ook het zetten van een fruitboompje helpt om het deze noodzakelijke insecten wat makkelijker te maken.
Niet alleen de bloempjes trouwens: ik laat ook altijd wat peren liggen in de tuin en ook die worden gretig bezocht door hongerige insecten.

Leve de vogeltjes!

Tussen het begin van de herfst tot ver in de lente trek ik elke ochtend met een kommetje vol zonnebloempitten, soms aangevuld met gedroogde meelwormen of stukjes pinda (dat blijken ze het lekkerst te vonden ) naar buiiten om het vogelvoederhuisje dat er in het boompje hangt bij te vullen.
Vogeltjes voederen is niet enkel gewoon een kwestie van ergens wat eten te hangen. Dat heb ik ontdekt toen bleek dat hetzelfde voedsel in de tuin van mijn broer geen bezoek van vogeltjes trok. Daar lukte het blijkbaar niet om vogeltjes te lokken met lekkernijen.

In mijn eigen voortuintje is het voeder niet aan te slepen, zo veel wordt er van gegeten. Vooral koolmeesjes zijn er dol op, maar ik zag ook al heggemussen, huismussen, vinkjes, roodborstjes, boomklevers, en houtduiven.
En na een tijdje worden ze zo frank dat ze wat dichterbij het raam komen of zelfs tegen het raam komen tikken om duidelijk te maken dat ze honger hebben.

De reden waarom dat bij mij zo'n succes is, komt omdat ze vanuit het perenboompje in mijn voortuin vrij naar 3 van de 4 windrichtingen kunnen vliegen als ze zich onveilig voelen. Ze kunnen zich ook verschuilen in het altijd groen blijvende loof van de hulst naast het perenboompje, of tussen de dichte takken van de hortensiastruiken. Of ze zetten zich op een tak van de perenboom om de bloempitten open kunnen tikken en om de beurt terug naar het voederhuisje te kunnen vliegen voor een volgend pitje.

In het oogstseizoen komen ook de eksters aan hun trekken in de boom. Samen met een koppel houtduiven halen ze dan de gekste capriolen uit om aan de zoete peren te kunnen. Vermits mijn boompje bijzonder gul is met vruchten, eet ik daar zelf geen peer minder door.

Het zijn overigens niet alleen de vogeltjes die daarvan genieten. Voor mij is het telkens een oeverloos genot om al dat vliegend grut voor mijn raam zijn gang te zien gaan.

Het is lekker!

Ik had veel geluk dat de vorige bewoonster van dit appartement voor een perenboompje met lekkere sappige eetperen koos. Een appelboompje bijvoorbeeld zou me een pak minder hebben kunnen bekoren op culinair vlak. Ik lust wel appel, maar ik eet érg graag peer.
De eerste jaren dat ik hier woonde was de oogst nogal mager. Vermoedelijk stond het boompje er nog niet lang.
Maar na een paar jaar geraakte het op kruissnelheid en nu levert het boompje jaar na jaar flinke oogsten op.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de peren niet altijd pluk en opeet of uitdeel. Er zijn jaren dat ik geen zin heb om er veel mee te doen en dan laat ik de meeste gewoon hangen en liggen. Maar zoals ik eerder al schreef, zijn ze daarmee niet verloren. ze dienen als voedsel voor allerlei insecten en dat is ook waardevol.

In het verleden maakte ik al jam van de peren, en maakte ik ze in met suikersiroop. Zeer lekker, maar ik ben niet zo'n confituureter en ik denk dat ik zelfs nog altijd een paar potjes heb staan van enkele jaren geleden.
Maar er zijn nog lekkere dingen mee te doen. Dit jaar probeerde ik deze gouden perentaart en was enthousiast over het recept. Ook dit recept van Jeroen Meus blijk ik zeer lekker te vinden.
Zoek je nog inspiratie voor recepten met peer? Hieronder lijstte ik mijn blogrecepten met peer op:

Onderhoud van het boompje

Eelijk gezegd: veel werk heb ik niet aan mijn boompje. De peren zijn dan ook 100% biologisch geteeld want ik laat gewoon de natuur zijn gang gaan zonder gebruik van allerlei meststoffen of insecticides.
Af en toe is er eens een tak die wat hoog wordt of wat kalig blijft en die snoei ik dan wat bij.
Een paar keer had ik er een zwerm rupsjes in: een rag vol kleine rupsjes, geen idee van welke vlinder of mot. maar ik heb toen gewoon dat stuk afgeknipt en in de groencontainer gegooid.

Voor de rest moest ik tussenkomen om te vermijden dat het boompje zou omvallen. Het blijkt namelijk niet zo stevig en recht in de grond geworteld te zijn. Geen idee hoe dat komt, ik vermoed dat er in de grond puinsteen zit of zo?
Ik heb dat opgelost door het perenboompje met al mijn kracht recht te trekken en een riem die normaal gebruikt wordt om valiezen dicht te houden te spannen tussen het perenboompje en de hulst die ernaast staat. Zo houdt de hulst ondertussen al jaren succesvol mijn perenboompje recht.
Het enige wat ik dus van werk heb aan mijn boompje is af en toe te kijken of het nog recht staat en af en toe een tak af snoeien.

Mulch

Wil je op een natuurvriendelijke manier tuinieren, dan is een laag mulch in je tuin een goed idee. Een bedje mulch zorgt voor een vruchtbare grond, beperkt de groei van onkruid, zorgt voor een gezond bodemleven, houdt het water vast, en zorgt voor een warm dekentje in de koude wintermaanden. De gevallen blaadjes van een fruitboompje zijn zeer geschikt om als mulch te gebruiken.

Kortom, ik kan met grote overtuiging getuigen dat een fruitboompje in je tuin heel wat troeven heeft. Vermits de fruitboompjes van tegenwoordig niet groot worden (in tegenstelling tot de exemplaren die in mijn kindertijd in onze tuin stonden: dat waren volwaardige hoge bomen vol peren en appels! Ik vind het nog altijd raar dat je nog maar zelden grote fruitbomen tegenkomt. ) kan je ze ook in een kleinere tuin zetten. En de herfst is hét seizoen bij uitstek om boompjes te planten. Wil je nog iets extra in je tuin om van te genieten en wil je daarbij ook een bijdrage leveren aan het klimaat, de biodiversiteit én het waterhuishouden in de bodem, plant er dan ook 1. Ge gaat het U niet beklagen!