Parijs: "La Suède sauvage" door Bruno Liljefors in het wondermooie Petit Palais

Als ik een paar dagen - in mijn uppie - naar de Franse hoofdstad trek, dan check ik altijd eens wat er in de meest courante musea te zien valt. Ik wil niet elke dag in een museum hangen omdat ik daar dan na een paar dagen niet genoeg meer van opneem, dus probeer ik mijn museumbezoekjes te beperken. Toen ik in oktober in Parijs was, wilde ik max 2 musea doen. Maar dat is niet gelukt: het zijn - en zelfs ongepland - 4 tentoonstellingen in 3 musea geworden op 3 dagen. 

detail uit "lièvre variable" van Bruno Liljefors

Mijn lijstje is trouwens alvast min of meer gevuld voor als ik in de kerstvakantie terug naar Parijs ga. Want er waren meer tentoonstellingen die me interesseerden dan tijd om ze te bezoeken. Daarom hou ik van deze stad: er is altijd zoveel te doen!

detail uit "Nid d'autour des palombes, aussi dit Nid de faucon" van Bruno Liljefors

Over de tentoonstelling waarover ik vandaag vertel, heb ik geen seconde moeten nadenken. Dat ik daar naartoe zou gaan was me onmiddellijk duidelijk toen ik er over las op de website van Petit Palais. Echt mijn ding!

Maar laat ik het eerst nog eens even over Petit Palais hebben.  Ik was er al eens eerder maar dat was lang geleden en ik was blij er nog eens te komen. Want wat een gebouw!

Petit Palais ligt niet zo ver van de Champs-Elysees aan de overkant van nog zo'n indrukwekkend gebouw, zijnde Grand Palais. (Ook een museum en ook daar ben ik al vaker geweest.) 

Beide kunstpaleizen werden speciaal voor de wereldtentoonstelling van 1900 gebouwd en waren eigenlijk tijdelijk bedoeld. Gelukkig staan ze er nog want ze zijn beiden prachtig.

Alleen al binnentreden in petit palais is indrukwekkend; Je moet een enorme trap op richting een reusachtige gouden poort en omringd door standbeelden. En dan kom je binnen in een prachtig gedecoreerd gebouw met plafondschilderingen, hoge ramen, mozaïekvloeren en veel licht.

Petit Palais ligt rond een ronde binnentuin met een fonteintje met mooie goud en blauwe mozaïektegeltjes, omringd met veel groen. Je kan je in het mooie tuintje neerzetten op een bankje of er helemaal rond wandelen, eventueel beschut voor nat weer of hevige zonnestralen onder een gaanderij met pilaren. 

Het paleis heeft ook een café-restaurant waar ik me eventjes gezet heb met een tasje koffie en een gebakje. De eerste keer dat ik daar kwam, deed ik dat ook, maar toen was het er veel rustiger. Nu was het behoorlijk druk in de binnentuin en op het terrasje. 

Petit Palais is een kunstmuseum en meestal is de toegang gratis. (Ja! Echt! Al dat moois is gewoon gratis!)  Ook tijdens mijn bezoekje in oktober kon ik er veel bekijken zonder te betalen. Maar de tentoonstelling met werken van Bruno Liljefors is een tijdelijke tentoonstelling en die was wél betalend. 

Ik kende Bruno Liljefors totaal niet. Maar ik zag veelbelovende foto's op de website van natuur en dieren. 

En de realiteit overtrof mijn verwachtingen. Ik ontdekte een kleine doch zeer fijne tentoonstelling vol schilderijen met vosjes, vogeltjes, katten, konijnen, winterse natuurtaferelen, groen, en hier en daar een mooie vrouw. 

Ik leerde dat Bruno Liljefors een Zweedse kunstschilder was, die leefde van 1860 tot 1939. Wikipedia zegt me dat hij beschouwd wordt als 1 van de belangrijkste wildschilders uit de kunstgeschiedenis. Dat is nogal wat, niet?

Maar ik geloof het, want ik heb die werken gezien en die waren wonderlijk mooi. Ik vind dat mijn foto's, en zelfs de foto's uit het boekje dat ik in de museumshop kocht, de schoonheid van zijn werken niet helemaal recht aandoen. In het echt zijn ze nog veel schoner.

Ik had beste lezer zelfs weer prijs: ik draaide op een bepaalde moment een hoek om, en voor mijn ogen verscheen een nachtblauwe muur met daarop een groot werk met een uil in een boom en de tranen van ontroering schoten in mijn ogen. Een beter bewijs dat ik er van genoot kan ik niet geven.

Dit was hem, maar sorry lezer, de foto is echt niet goed ... . 

De werken waren niet allemaal lieflijk. De natuur is ook niet altijd lieflijk. Katten vangen vogels en vossen eten konijnen. Ik had de indruk naar een voorloper van National Geographic te kijken. Een natuurdocu maar dan met schilderijen. Zo levensecht waren de werken. Ik kon het gras en de bomen bijna ruiken.

Ben je in het kort eens in Parijs, dan kan ik je een bezoekje aan deze tentoonstelling van harte aanraden. Ze loopt nog tot 16 februari en ik vond het de tofste tentoonstelling die ik tijdens mijn oktobertripje naar Parijs zag!

Er was overigens nog - en wél gratis - een tijdelijke tentoonstelling, iets met boeketten bloemen in glazen etalages; ook erg mooi!

Meer info over de tentoonstelling op deze website.
Ik was al eens eerder in Petit Palais en dat lees je hier... .

Meer Parijs op deze pagina of via deze tag ...