Geklets: over nostalgische foto's, reisjes, blogdinges en wat losse flodders en linkjes ...

Amai! Ik heb dit jaar nog niet gekletst op mijn blog zie ik net! Er zijn er nochtans die me vertellen dat ik in het echte leven zéér goed kan tetteren. Ik verdenk de uitsprekers (ja, het zijn er meerdere ;) ) van deze opmerkingen ervan daar soms zelfs ambetant van te worden.

Ik zal ze bij deze even wat respijt geven door hier wat te komen tateren ;) .

Nostalgie met foto's

Omdat ik wegens een teruggebrachte miskoop een serieus tegoed-bedrag te besteden had in een fotozaak, kocht ik een handige scanner om negatieven in te scannen.

Mijn ouders fotografeerden vroeger veel en ooit heb ik eens een ringmap vol negatieven meegenomen van bij mijn moeder naar de donkere kamer van wijlen vriend Peter om daar die oude foto's opnieuw of voor het eerst af te drukken. Een zeer tijdsrovend jobke en ver ben ik daar dan ook niet mee geraakt.

Maar met deze scanner had ik de mogelijk om ze digitaal in te scannen dus smeekte ik mama of ik die kaft terug mocht meenemen en zo komt het dat ik nu in het bezit ben van 55 ingescande rolletjes zwartwitfoto's van tussen de jaren 1977 en 1982. Allemaal foto's waar ik en mijn broers en ouders en andere toen belangrijke personen en gebeurtenissen in mijn leven op staan afgebeeld.

Ik merkte dat ik van deze foto's - zeker in het begin toen ik de ruwe scans voor het eerst zag - behoorlijk gepakt was. Ik zag ineens foto's mijn herinneringen bevestigden. Zo fijn dat dat was!

Maar het doet ook nog wat meer. En om dat uit te leggen moet ik even erg persoonlijk worden.

Als je aan de jonge vrouw die ik ooit was vroeg hoe haar kindertijd was, dan was er niet veel positiefs uitgekomen. In ons gezin hadden de volwassenen het om verschillende redenen vaak erg moeilijk en dat merkten wij kinderen uiteraard ook. En dat zorgde voor een scala aan minder fijne herinneringen die me het gevoel gaven een slechte kindertijd te hebben gehad. Ze namen alle plaats in mijn geheugen in, zeker in een periode dat ik zelf niet in goede doen was.

Maar het leven is zelden zwartwit, en dat besefte ook de wat jongere versie van mezelf. Dus heb ik toen ik in mijn twintiger jaren was bewust besloten om bewust (en dat woord staat er 2 keer euh ... bewust :) ) plezante herinneringen te proberen oproepen. Want die waren er ook met hopen, ze waren alleen wat ondergesneeuwd geraakt.

Ik herinner me nog het eerste dat ik terug kon ophalen uit de diepe krochten van mijn geheugen: het gevoel van warm zand tussen mijn blote tenen als we met het gezin gingen wandelen in de Kempense bossen. Die bossen waren toen nog uitgebreider dan vandaag en hadden hier en daar een ondergrond van zand.

Ik herinnerde me een wandeling waarbij we onze schoenen uittrokken, en hoe dat voelde was het eerste wat terug in me opkwam in mijn zoektocht naar mooie herinneringen.

Ondertussen decennia ouder geworden moet ik geen moeite meer doen om positieve herinneringen terug te halen uit mijn kindertijd. De bewuste keuze om die mooie herinneringen ook terug te zoeken heeft zijn effect niet gemist en heeft gemaakt dat ik en mijn collectie herinneringen meer in evenwicht zijn. Ik heb mooie herinneringen zat!

Ik ben heel blij dat ik dat kon. Want ik zie regelmatig mensen vastzitten in onverwerkte zwarte herinneringen die hen tot op late leeftijd het leven moeilijk maken.

Deze foto's tonen exact wat ik nu terugzie als ik in mijn geheugen graaf naar mijn kindertijd. Ik zie er foto's tussen zitten die me tonen dat ik me niet vergis als ik me herinner dat de volwassenen in mijn leven bij momenten niet altijd even goed in hun vel zaten. Maar ik zie op die foto's vooral ook de andere momenten, en de fijne dingen die we in ons gezin in onze kindertijd meekregen.

Je moet gevoelens en pijnlijke dingen niet je leven uitduwen. Die moet je doorleven en verwerken. Ook bij mij - tot op de dag van vandaag - hebben die dingen een invloed en moet ik daar af en toe mee aan de slag. Niet altijd makkelijk trouwens.

Maar dat is maar 1 kant van het leven. De andere kant is er ook en die verzacht de pijnlijke dingen. Er zit veel goede raad in het motto (van Peter Pan geloof ik, en dan kan je vliegen ;) ) : "Think Happy Thoughts".

Verder merk ik dat ik in tegenstelling tot toen met veel warmte en liefde naar klein Mieke kan kijken. Ik zie een heerlijk kind en dat zag ik vroeger niet. Plezant!

Op instagram heb ik er een gewoonte van gemaakt om elke zondag een oude foto te plaatsen waar ik zelf op sta (onder de hashtag #vintagemie). Helaas - maar ook uiteraard - alleen foto's waar ik zelf op sta of waarbij ik toestemming heb van de anderen op de foto om ze te plaatsen. Er zitten namelijk ook zeer toffe foto's tussen van mijn gezinsleden. Ben je benieuwd? Dan moet je zeker eens gaan kijken!

Er kruipt overigens heel wat tijd in die oude foto's: de oorspronkelijk vers ingescande negatieven staan vol krassen en pluisjes en ik ben daar een beetje allergisch aan. Er bestaan apps die het mogelijk maken zo'n mankementen bewust toe te voegen aan foto's, en dat heet dan tof te zijn. Maar ik kreeg ooit 'lessen' foto's afdrukken in de donkere kamer van Peter en die was zeer streng op stofjes op de foto's. Hij stuurde me onverbiddelijk terug de donkere kamer in als hij in de afdruk een stofje ontwaarde . Ik moest dan opnieuw beginnen en zo ben ik er op getraind geraakt om die stofjes en krassen er af te krijgen. Maar dat vraagt dus zeer veel tijd, soms ben ik 20 minuten bezig aan 1 foto om stofje per stofje digitaal te verwijderen.

Reizen

Het wordt hier meer en meer een soort van reisblog. Dat is niet echt bewust maar ik ben zo vaak weg en dat ik zelfs niet alles op mijn blog geplaatst krijg. Ik probeer dat echter toch te doen. Volgens mij kan dat voor jullie tof zijn, maar ik wil het vooral voor mezelf doen om op die manier een herinnering te hebben aan mijn reisjes en er van te kunnen nagenieten door de foto's te bewerken en de blogartikelen uit te schrijven.

Sinds de laatste keer dat ik hier kwam tetteren, ben ik alweer 2 keer de landsgrenzen over geweest: ik bezocht in de kerstvakantie nog eens mijn favoriete stad. Helemaal op mijn eentje. En dat deed deze keer zoveel deugd! Ik schreef er al een paar blogartikelen over, maar ik verwerkte nog niet alle foto's die ik er maakte. Er is dus nog meer op komst.

En ik trok nadien met mijn lief een paar dagen naar het zonnige en wondermooie Malta. Wat een weekje plezier moest worden, werd voor mij wat korter plezant want de laatste anderhalve dag lag ik met vermoedelijk een voedselvergiftiging in mijn hotelkamer. Dat neemt niet weg dat ik er erg van genoten heb. Mijn lief zal daar content mee zijn want hij is gek van Malta, was zeer blij dat ik mee wilde, en nog blijer dat ik er best nog wel eens naartoe wil.

Op verslagjes hiervan zal het echter nog wat wachten zijn, want ik ben nog altijd druk bezig met het verwerken van de foto's van mijn reis afgelopen zomer naar Portugal. Ik ben nu aan de foto's van de laatste dag daar bezig, en dan volgen nog die van Parijs en pas dan komt Malta aan de beurt.

En ik ben alweer bijna terug weg want binnenkort gaan we nog eens een paar dagen naar Luxemburg!

Blogdinges

Bloglovin'

Wat praktische blogzaken: ik probeerde mijn Bloglovin'-account stop te zetten. De laatste maanden heb ik daar toch niet veel aan. Ik gebruikte Bloglovin' om blogs te lezen maar die werkt meer niet dan wel en als hij wel werkt staan er vaak rare Russische tekst in de blogs die ik volg of stelt hij artikels van 3 jaar geleden voor. Ik zag dat ook mijn eigen blog af en toe een vreemde inhoud kreeg in Bloglovin'. Weg ermee dus. Ik heb lang genoeg afgewacht of er verbetering kwam en dat blijft uit.

Helaas is dat stopzetten niet zo eenvoudig: je kan je eigen blog er niet uit halen, en wat meer is: zelfs als je zelf geen Bloglovin' hebt, kunnen mensen je blog er mee volgen.

Ik kreeg ook mijn account niet verwijderd want ik kreeg telkens foutmeldingen.

Daarom haalde ik mijn Bloglovin'account gewoon maar leeg: ik verwijderde de claim op mijn eigen blog en ik haalde alle blogs er uit die ik volgde. Ook het automatisch delen met twitter zette ik stop.

Ik lees nu de blogs die ik wil lezen via de blogroll op mijn eigen blog. Op pc en laptop kan je die terugvinden helemaal onderaan op mijn blog. Op smartphone kan je die helaas niet zien, tenzij je mijn blog op smartphone leest via de internetversie.

Mensen die Bloglovin' gebruikten om mijn blog te lezen kunnen dat blijkbaar blijven doen. Maar ik ga zelf op termijn alle Bloglovin'knoppen op mijn blog verwijderen (op termijn omdat er eentje staat onder bijna alle blogartikelen en het is dus zeer veel werk om dat allemaal te verwijderen.)

Blogzone Nederlands

Ik ben lid geworden van de facebookgroep "blogzone Nederlands". Ik ben nog niet helemaal zeker of ik er veel aan ga hebben, maar ik wil het hier alvast delen voor medebloggers die daar eventueel ook interesse in hebben. Je kan er hulp vragen voor blogproblemen, mekaars blogartikelen lezen en becommentariëren en tips krijgen waar je misschien iets aan hebt.

Blogopkuis

Door mijn beslissing rond Bloglovin' heb ik me alweer extra werk op de hals gehaald wat mijn blog betreft, en dat terwijl ik bij mijn opkuis net overal vanaf mijn eerste blogartikel de Bloglovin'knop onder heb gezet . Die knop gaat er dus overal weer af gaan, maar dat gaat nog wat duren.

In het opkuisen van de artikels ben ik ondertussen tot eind maart 2016 geraakt. Niet veel verder dan vorige keer dus... In die periode plaatste ik veel foto's van mijn reisje naar Marokko met Latifa.

En verder ...

Werd mijn vader 85! Miljaar zeg!
Wil ik het toch nog effe over Corona hebben: Ik dacht dat we wel wat geleerd hadden van de voorbije coronapandemie. Dat we mekaar beschermen tegen mogelijke besmettingen bijvoorbeeld, en dus niet meer ziek komen werken. Maar op mijn werk is het op kantoor nog voller dan voor corona en lopen er geregeld collega's te proesten en hoesten. En dan komen er ook nog een hoop klanten bij waaronder er een aantal zijn die ook het 1 of ander onder de leden hebben. Onlangs kregen we meegedeeld dat de beschermingsschermen terug opgehaald zullen worden, tenzij je uitdrukkelijk liet weten dat de jouwe moet blijven. Ik heb dat gedaan. Want de weken voor ik op vakantie vertrok naar Malta liep ik ongerust voor een mogelijke besmetting rond op het werk, ik vreesde dat mijn reisje kans maakte niet te kunnen doorgaan als ik ziek zou worden. En ik besef dat het goed is voor je weerstand om af en toe ziek te zijn, maar toch niet al te vaak liefst.
De grote drukte op mijn werk is eindelijk wat gaan liggen. Niet dat we met onze vingers zitten te draaien, het is nog steeds druk. Maar we hebben geen achterstand meer en dat is toch veel relaxter werken.
Zou ik nog een hoop kunnen zeggen over "woke" maar dan zou dit blogartikel te lang worden. Misschien de volgende keer. Tot dan verwijs ik gaarne door naar dit blogartikel.
Ik moet altijd lachen met de fratsen van Mr Kitters. Op dit IG-account zie je de wereld door de ogen van een kat en dat is grappig.
Natuurpunt schreef een interessant artikel over zeehonden aan de Belgische kust.
#nosponsor, maar misschien wel interessant voor de proximusabonnees: als proximusgebruiker kan je regelmatig gratis foto's laten afdrukken. Zo liet ik rond de feestdagen 12 foto's afdrukken als postkaartje en ook 2 foto's als poster. Je vindt deze acties onder 'enjoy' op je account.
Ik was druk doende om de podcasts van de Volksjury te beluisteren en was aan de bende van Nijvel geraakt. En ik zag ook nog de Netflixdocu over Fourniret en zijn vrouw. En dat laatste was er wat veel aan. Niet dat het niet interessant was, maar het was wat te veel moord, foltering en doodslag na mekaar. Ik kan er eventjes niet meer tegen. Ik ben dus op zoek naar toffe series op Netflix die niets met crimi en moord te maken hebben. Tips zijn welkom!
Als ge heel snel bent, kan je nog hier naar gaan kijken in Borgerhub ... (ik ben er zelf nog niet geraakt trouwens).
6 lessen uit corona ...
Vriendin Luce in Humo. Ze is zooo goed bezig!
Ik val in herhaling maar ik ga er toch niet mee ophouden dit te delen: waarom honden aan de leiband moeten in het bos.
Ik geraak tegenwoordig vanalles kwijt! Het is echt belachelijk, en ik word er zeer geïrriteerd door. Mijn tikkaart van het werk ben ik thuis kwijtgespeeld. Echt onvindbaar. Ik verloor 1 oordopje in bed en ik vind het echt nergens terug. Ik zocht me gek naar mijn steunverband voor mijn enkel en kocht dan maar een nieuw, hetzelfde voor mijn kaasrasp (al maanden kwijt) en mijn verdeelstekker voor koptelefoons. Mijn afgelopen zomer bestelde bloemenzaad dat ik stilletjesaan wil zaaien is spoorloos verdwenen ... . Ik heb maar 1 conclusie: ik heb te veel spullen. Ik ga dus proberen elke week een kast uit te mesten en een hoop spullen weg doen. En hopelijk komen een aantal verloren dingen dan terug boven water ... .