Mijn kennismaking met de werken van Paul Delvaux dateert van bijna 20 jaar geleden en het was liefde op het eerste gezicht.
Dat was die keer toen mama een appartementje huurde in de Panne aan zee en haar kroost met aanhang en nakomelingen uitnodigde om er mee wat fijne tijd door te brengen met haar. En dat deden we allemaal al naargelang onze situatie enkele of meerdere dagen.
Er was een dag dat we met drie waren: ik, broer Bart en mama. En we besloten toen de kusttram te nemen naar het Delvauxmuseum in Sint Idesbald.
Ik herinner me een bijna verlaten wat muf - ze hadden waterschade gehad of zo en dat hing nog in de lucht - donker museum op een grijze dag, vol enorme schilderijen met blote vrouwen en treinen. Een fijne ontdekking was dat.
Ik herinner me ook nog de terugrit naar het appartement, met een pakje roggevleugels die we ergens hadden gekocht om door mijn broer die kok van opleiding is omgetoverd te worden tot alweer 1 van zijn lekkere maaltijden. En ik herinner me nog dat dat wat tegenviel want dat ze wellicht niet al te vers meer waren en sterk naar ammoniak roken.
Een mens onthoudt toch soms de raarste details hé.
Toen ik onlangs ergens las dat er in het treinmuseum van Schaarbeek een tentoonstelling was met werken van Paul Devaux, wilde ik die dolgraag bezoeken.
En deze keer trok ik er naartoe met mijn lief, voor wie de omgeving van dat museum ook een trip down to memory lane werd want hij had daar lang geleden gewoond.
Al gauw bleek het museum toch echt wel vooral een treinmuseum te zijn. Grote ruimten zijn er stemmig gevuld met allerlei mogelijke voorwerpen die te maken hebben met de spoorwegen en treinen.
Er stonden ook tal van verschillende treinstellen, waaruit ik kon concluderen dat ze tegenwoordig misschien wel wat sneller zijn, maar het comfort, de luxe en hun schoonheid er toch zwaar op achteruit gegaan zijn.
Tussen de treinen en hun bijbehorende parafernalia hingen hier en daar werken van Paul Delvaux.
En ik vond dat een blij weerzien met de obsessies van deze kunstenaar.
Dat er in een Belgisch museum over treinen werken van Paul Delvaux gehangen worden lijkt me van een zeer vanzelfsprekende evidentie getuigen.
Deze schilder was geobsedeerd door treinen en stations en ze komen dan ook in zeer veel van zijn werken terug. Waarom hij ze combineerde met al dan niet naakte vrouwen en meisjes, vaak met grote ogen, weet ik niet. Maar misschien is dat ook niet zo belangrijk.
Ik hou van de mysterieuze sfeer van zijn werken.
Wil je er ook eens naartoe? Het museum is vlot bereikbaar met de trein want ligt letterlijk in het station van Schaarbeek.
De tentoonstelling met werken van Paul Delvaux is nog open tot 30 maart 2020.
Je vindt alle info hier.
Tip: Volgens mij is dit ook een zeer geschikt museum om met kinderen te bezoeken. Zij gaan ongetwijfeld onder de indruk zijn van al die enorme treinen de er te bezichtigen zijn.
Wil je je graag vooral onderdompelen in de wereld die Paul Delvaux schiep in zijn werken, wees je er dan van bewust dat dit museum in de eerste plaats een treinmuseum is en geen kunstmuseum.
Wil je veel werken van Paul Delvaux zien, dan kan je ook naar het Devauxmusuem in Sint-Idebald. Meer info hier.
Meer blogposts over Brussel hier ...
Meer blogposts over kunst via deze tag ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Kan je niet reageren? Mail me! If you are unable to comment? Contact me!
bollekes.met.gaatjes.en.koordjes(at)gmail.com