Parijs: ode aan de Notre Dame

Misschien hebben jullie onderhand de buik al wel vol van de Notre Dame want ze is niet van het nieuws weggeweest de voorbije dagen. 

(Ik schrijf dit dinsdagavond, dus wellicht is er ondertussen nog een hoop bijgekomen.)

Toch wilde ik er zelf ook nog een stukje over schrijven, want deze kathedraal ligt me nauw aan het hart.

In elke plek waar mensen komen hebben mensen ijkpunten die gebruikt worden om plekken aan te duiden. 

In Antwerpen zijn dat voor mij bijvoorbeeld "aan het station", "vlakbij dat mottig hotel op het Astridplein", "op de Leien dichtbij de belastingen", "op de Turnhoutsebaan vlakbij de Roma", "in de straat van de Sun Wah", ... . 

Dat werkt natuurlijk alleen als de andere persoon die ijkpunten ook kent ;) . Toen mijn moeder vorige week zei 'ik loop al door en zie je wel aan de post' liep dat dus mis want ik wist daar geen post zijn :D ... .

In Parijs heb ik die ijkpunten ook, en logischerwijze zijn daar de door velen gekende iconen bij zoals de Eiffeltoren en de Jardin de Luxembourg.

En de Notre Dame natuurlijk. 

Zo ligt Shakespeare and Company vlakbij de Notre Dame, kan je er ook vlakbij op een bootje stappen om op de Seine te varen (bijzonder verkwikkend op zeer hete zomeravonden) en ligt de Bloemenmarkt ook vlakbij. 

Ik hou van kerken, dat mag bij de trouwe lezers van mijn blog onderhand al wel duidelijk zijn want die hebben al redelijk wat blogposts met kerken in de hoofdrol zien passeren.

Ik ben niet religieus, dus daar zit de aantrekkingskracht van kerken niet voor mij. 

Maar wel in hun grootsheid, hun onaardse sfeer en de rust die er heerst.

En de Notre Dame is absoluut mijn favoriete kerk want is nog grootser, nog onaardser (ik hoop er binnen altijd een rij elfen in witte gewaden en geel lang haar en in hun handen een kom met iets onbestemds waar witte rook uitkomt te zien   , maar helaas, het is me nog nooit overkomen. Soms slaat mijn verbeelding wat op hol ;) ), nog rustgevender en als je geluk hebt om er net op een kerkkoor te botsen wordt het er nog onwereldser (en dat is me wel al overkomen).

Ik was natuurlijk een beetje van slag toen ik de beelden zag waarop die schoonheid in vlammen opging. Wat kan zo'n brand toch genadeloos zijn zeg! Dus dook ik in de annalen van mijn blog op zoek naar blogposts die ik over de Notre Dame schreef, deze en deze. 

En ik duikelde foto's op waar ze nog in al haar glorie op staat te pronken. 

Het zal nog lang duren vooraleer we ze terug zo kunnen aanschouwen... .

De blogposts en foto's doen me beseffen dat de herinneringen aan die bezoekjes aan de kathedraal ...

... (De eerste keer met een man die al lang uit mijn leven verdwenen is, in 2015 met mijn mama, een paar keer op mijn eentje waaronder die keer in de kerstperiode toen ik heel moe was en wilde zitten en getrakteerd werd op mooie gezangen, die keer dat ik er met mijn lief kwam, die keer dat ik er voorbij wandelde in de zomer en hoe blij ik was dat het toen wat koeler werd, die keer dat ik ineens zag dat er standbeelden op het dak stonden, .... ) ...

....natuurlijk niet mee in de vlammen zijn opgegaan en ik mijn twee pollekes kus van blijdschap dat ik dat heb kunnen zien.

Bon, ik besloot dus daar effe wat over te schrijven, omdat ik het zo pijnlijk vind wat er is gebeurd en omdat de kathedraal me al zo heeft doen genieten en ze dus een ode van mij verdient.

Dit alles wil niet zeggen dat ik me er niet bewust van ben dat er veel ergere dingen in de wereld gebeuren, dingen die evenveel aandacht en nog meer extra hulp verdienen. 

Dat is namelijk een kritiek die ik hier en daar zie verschijnen. 

Maar zoals zo vaak is het geen verhaal van "of",  maar van "en": ik vind dit erg, én ik vind veel andere dingen ook erg. En het is geen wedstrijd "om ter ergst".  Punt. Dat ze ooit mag herrijzen!

Edito: ondertussen een paar dagen verder en ik ben gedegouteerd door het gedrag van de miljardairs. Nog maar eens een voorbeeld dat bevestigt dat we een ander politiek en sociaaleconomisch model nodig hebben. We moéten gewoon middelen herverdelen. Er is geld genoeg voor alles en iedereen, het zit alleen te veel geconcentreerd bij enkelingen ....

Meer blogposts over Parijs op deze pagina...