Ertbruggebos: nog meer herfst en een verrassende ontmoeting...

Ik krijg er precies maar niet genoeg van dit jaar, van al die schoonheid die dit seizoen te bieden heeft in de natuur. 

Dus trek ik met veel plezier - fototoestel in de aanslag - het bos in. Als het niet regent en ik niet op mijn werk verwacht word of niet ziek op de bank lig zoals nu tenminste.

Ik ga vaak op dezelfde plaats wandelen: vlakbij mijn woonplaats liggen een paar parken/bossen waar ik met plezier op ontdekkingstocht ga (Bremweide en Ertbruggebos in Deurne) .

Echt elke keer ontdek ik er wel iets dat me verrast en extra blij maakt: of de varens zijn net erg mooi, of ik zie rode kevertjes, of er vliegen veel insecten rond, of de paardjes komen me begroeten, of er zijn veel paddenstoelen of dat allemaal tegelijk ....

Deze keer kwam de aangename verrassing toen ik een foto aan het maken was van een heel paddenstoeldorp. Ineens zag ik een blaadje ritselen....

'piep' zei de muis die er onder bleek te zitten (nee, da's eigenlijk niet waar, het zei niet piep. Maar het kwam wel piepen).

Mijn hart sloeg een slagje over. Niet van schrik want een muisje in het bos is schattig en maakt me niet bang. Maar van plezier en van het besef dat ik als ik een foto wilde nemen nu effe héél alert moest reageren alvorens het weer zou verdwijnen.

Dat het muisje niet van plan was om uitgebreid voor me te poseren besefte ik namelijk maar al te goed. Hoe zou je zelf zijn als je als muis lekker onder een blad zit te knabbelen van een verse paddenstoel en er ineens grote lompe voeten je rust en maaltijd komen verstoren.

Toch bleef het diertje lang genoeg zitten om er een paar foto's van te schieten.

Helaas pindakaas weigerde mijn fototoestel mee te werken. Dat stelt namelijk automatisch scherp maar soms is het wat eigenzinnig in de keuze waarop het scherp stelt. We komen op dat vlak vooral bij macrofoto's geregeld niet overeen. En een muisje vond hij niet interessant genoeg. Zelfs toen ik tot ongeveer 5 cm dichtbij het diertje kon komen bleef mijn toestel hardnekkig scherp zetten op het blad ernaast ....

Toch vloekte ik niet over de gemiste kans toen ik de foto's later thuis bekeek: piepke de muis stond niet scherp op de macrofoto's, maar de allereerste foto die ik van wat verder af maakte vind ik geweldig.

Het is een zoekplaatje geworden eigenlijk. Bij deze: zoek de muis op bovenstaande foto en kir vol overgave met zoveel schattigheid ( die oortjes! dat snuitje! ) ;) .

Soms is het maken van foto's wat frustrerend: in de herfst zie je prachtige kleuren in de natuur maar als je achteraf de foto's bekijkt zie je daar niks van terug.

Ik probeer ze dan via een fotobewerkingsprogramma wat meer in overeenstemming te brengen met hetgeen mijn oog zag maar dat is niet altijd even makkelijk en vooral ook veel werk.

Maar ik kreeg een goeie tip via deze website en probeerde dat eens uit. Ik besloot op aanraden van Laura de witbalans op 'bewolkt' te zetten en dat werkt inderdaad zeer goed. De foto's werden er instant herfstiger door.

Bijkomend voordeel was dat ik om dat knopje te vinden mijn gebruiksaanwijzing er eens bij nam en zo een hele hoop eerder voor mij ongekende functies ontdekte op mijn fototoestel....

En  nu ben ik uitgetetterd.

Geniet nog lekker van de mooie najaarskleuren want het zal niet lang meer duren en daarna moeten we flink wat maanden wachten om terug kleur in het bos te vinden!