In mijn tuintjes: het slakkenverschalkingsplan

Kijk! Een zak vol bonen!

Zo heb ik er een stuk of 8 geprepareerd, netjes allemaal met stok en leidkoordjes en  ik zaaide er bovendien nog overal een courgette en wat augurken bij.

Naast 3 bloembakken met sla en 3 bloembakken met tagetten en een hoop bloemenweidezaad zijn dat de enige wapenfeiten in mijn moestuin dit jaar. Geen patatten in zak, ook geen tomaten in zak en daar ben ik blij om want zonder serre en met al die regenval deze zomer waren die al lang bezweken aan de gevreesde plaag.

Ook geen mais of snijbiet en rode bietjes . Ik had er gewoon geen zin in op de moment dat ik er zin moest in hebben. Gelukkig moet ik niet leven van de opbrengst van mijn tuin ;) .

Maar er zijn er die er wel zin in hebben dit jaar. Héél veel zin zelfs.

Meneer en mevrouw slak hebben goed hun best gedaan, hun lusten op mekaar botgevierd en mijn tuin gezegend met een grote schare nakomelingen. Ik geef toe: het is dan ook een klein paradijske.

Nu heb ik op zich niks tegen de familie slak: leven en laten leven, zo sta ik in het leven. Tenslotte, slakken zijn ook maar dieren, net zoals wij. Alleen produceren wij niet zoveel slijm (hoop ik). En zeulen we gelukkig niet met ons huis op onze rug. Stelduvoorzeg! Heb dan maar eens de pech om in de Chicagobuilding te wonen en dat te moeten meezeulen! 
Maar die slakken zijn helaas al even gek op mijn zaaisels dan ik....
En de zak bonen op de eerste foto is dan ook de enige zak waarvan de plantjes hun vraatzucht hebben overleefd.
De rest is allemaal opgeschrokt door deze veelvraten.

Mijn voorraad augurken- en courgettenzaad is allemaal op. Maar boontjes heb ik nog genoeg en kan ik nog massaal opnieuw zaaien.
Dus besloot ik een nieuwe poging te wagen. Maar deze keer niet zonder plan... Dat ze er zelf maar zaaien als ze bonen willen, de slijmballen  ... Nah!

Meneer en mevrouw en ook kindje slak kunnen eigenlijk zelfs heel schattig zijn. Als je me niet gelooft moet je hier en hier maar eens kijken. Ik voel er dan ook niet veel voor om ze te verdelgen. Bovendien kunnen ze menig vogelhartje sneller doen kloppen en vooral mening vogelmaagje vullen. En ik vind vogeltjes tof.
Nu wil het toeval dat ik net een nieuwe verslaving heb gekweekt. Een onschuldige maar wel 1 die veel afval produceert. Ik ben tegenwoordig verzot op ijsijskoud water in een fles met een drinkteut. Er zit massaal veel water in mijn  kraan maar dat is niet hetzelfde. Het moet in zo'n flesje zijn. En daar zit ge dan achteraf mee....
Maar ik heb er een nuttige bestemming voor gevonden: 

Ik haalde mijn - spotgoedkope - ikeakartelschaar boven en knipte de teut van de fles.
Aan de andere kant knipte ik met een gewone schaar de bodem er uit.

En dan heb je een plastieken buis met een gevaarlijk scherp uitziende rand. Het lijken wel tandjes die héél veel zin hebben in slak, vind je niet ? 

Die plastieken kokers heb ik - na eerst in het midden een boontje te hebben gezaaid - in de grond geduwd zodat ze goed vast zaten. De gekartelde rand komt bovenaan en ik hoop heel erg- het is namelijk een experiment en heb er geen flauw idee van of het ook echt gaat werken -  dat er nu een bonenplantje uitkomt dat lekker beschut staat tegen de slakken omdat die geen zin hebben om hun buik open te halen bij het glijden over de rand van mijn beschermkraag .

En als ze dan ook nog zo vriendelijk zijn  om in de plaats dan maar al het zevenblad op te eten ben ik een contente mens!
Wat denken jullie: gaat dat werken?

meer blogposts over mijn moestuintje hier ...