Malta: de megalitische tempels van Ħaġar Qim en Mnajdra

Een lief hebbend die erg veel interesse heeft in archeologie en oudheid leidt er ook toe dat tijdens onze  reizen archeologische vondsten steevast op de planning staan. Mijn eigen liefde voor de oudheid is minder groot en minder onderbouwd met kennis maar toch geniet ik zelf ook van de bezoekjes aan hopen opgegraven stenen.

In de Maltese tempels konden we dan ook ons hartje ophalen bij het aanschouwen van al dat moois.

We namen een bus om naar de andere kant van het eiland te rijden want daar moesten we zijn voor de tempels van  Ħaġar Qim en Mnajdra. En dat ging verrassend vlot.

Voor we binnen gingen aten we nog eerst een wat voze hotdog aan een hotdogkraampje dat werd bemand door een sympathieke Italiaanse dame waar ik een beetje tot ergernis van mijn  lief honderduit mee kwetterde over vanalles en nog wat. Toen zag ik ook nog  een bende katten her en der verspreid, wachtende op de weldoener die hen eten kwam geven. Dat alles maakte dat mijn lief wat overredingskracht nodig had om me eindelijk door de ingangspoort naar de tempels te krijgen.  Ocharme mijn lief somtijds 😁...

Voor we naar de eigenlijke tempels gingen, kregen we eerst nog een introductiefilmpje te zien en een maquette van de omgeving. En daarna konden we op pad richting tempels.

Die tempels zijn behoorlijk indrukwekkend want al zeer oud. Ze golden lang als de oudste vondsten van bouwwerken. Gebouwd in 3600 voor Christus zijn ze zelfs ouder dan de piramides! En net zoals de piramides is het een wonder dat de mensen van toen in staat waren om ze te bouwen, want ze bestaan uit gigantische blokken steen.

De steen die ze gebruikten is kalksteen die daar in de omgeving gevonden kon worden. Ze zijn zorgvuldig op de juiste manier op en naast mekaar gestapeld zodat ze verschillende ruimten en doorgangen vormen met hier en daar duidelijk aanwezig stenen meubilair. 

In de 2de tempel wat verder op zaten de stenen op veel plekken vol met gaatjes. Geen idee waarom ... . 

Ze werden waarschijnlijk gebruikt voor religieuze rituelen, vermoedelijk vruchtbaarheidsriten. Dat concludeerde men op basis van de vondsten die ze er naast de gebouwen zelf deden. 

Het doet wat met een mens om doorheen ruimten te wandelen waar al meer dan 5000 jaar lang voeten hebben over gelopen. Dan besef je eventjes hoe nietig een mensenleven is. En ik vraag me dan ook af wie de mensen waren die deze bouwwerken maakten, hoe ze er uit zagen, hoe ze leefden ... 

De tempels zijn echter niet altijd die tijd belopen geweest want ze waren ook een tijd bedolven. Ik weet niet hoe het er toen uit zag, maar ik leid dat af uit het feit dat ze in 1839 werden opgegraven... . En ge kunt alleen iets opgraven als er iets op ligt natuurlijk 😉.

Nu waren de tempels ook bedekt, of beter: overdekt, met name door een grote zandkleurige tent. Dat is aangenaam voor de bezoekers want zo ben je beschermd tegen de felle zon, maar nog belangrijker is dat op deze manier ook het bouwwerk zelf beschermd wordt tegen alle mogelijke weersomstandigheden. Het zou zonde zijn dat ze na al die millennia toch nog verder wegkwijnen.

Niet alleen de tempels waren tof, ook de omgeving was behoorlijk indrukwekkend. We bezochten deze tempels in februari en de omgeving was 1 zee van bloemen. Mijn oog viel vooral op de vele grote wilde venkelplanten. Ik kan het dan niet laten om een stukje tussen mijn vingers te pletten zodat ik van de heerlijk kruidige geur kan genieten.

Er lagen ook overal hoopjes lege slakkenhuisjes. Ik vermoed dat een plaatselijke dierlijke bewoner er de gewoonte van maakt om ze te verzamelen op een vast plekje om ze daar allemaal op te peuzelen.

Volgens de kaart zijn er ook wat oude waterputten in de buurt maar we zijn tot op de dag van vandaag niet zeker of we ze ook effectief gevonden hebben. We vonden namelijk wel een aantal kuilen in een stenen bodem, kuilen waar duidelijk ook mensenhanden aan te pas zijn gekomen. Maar ze waren niet zo diep, dus of dat de betreffende waterputten waren kan ik niet met zekerheid zeggen. Sommigen van die kuiltjes waren bewoond met larven van voor mij onbekende insecten.

Vanuit de tempels en de natuur errond heb je ook een mooi zicht op de zee. De zee is eigenlijk altijd dichtbij op Malta. Het eiland is niet gigantisch groot dus is er veel waterkant. Op deze plaats heb je een zicht op een klein eilandje een beetje verderop in het water.

Hoe plezant het tripje naar deze tempels ook was, toch was er ook een minpuntje: ik sloeg al wandelend door de grillige paadjes mijn enkel voor de zoveelste keer om. Maar gelukkig bleek het niet al te erg en heb ik er geen stap minder om gezet tijdens het vervolg van onze reis.

Ik vond overigens de wandeling in de natuur in de omgeving minstens even tof als de tempels zelf. 

Wil je er ook eens naartoe? Dan moet je hier zijn. Meer informatie over het tempelcomplex hier.
Wij bezochten deze plek op 18 februari 2023.

Meer Malta via deze tag of op deze pagina ...