Geklets : Over een Parijstripje dat in duigen viel, afscheid van bijzondere mensen, ziek zijn, Post NL, de Lijn en nog wat losse flodders ...

Op de moment dat ik dit schrijf (woensdag 19 juni om half 5) zou ik binnen 2 uurtjes in het station aankomen met mijn valies na een dagje hard werken en in de trein richting mijn favoriete stad stappen, op zoek naar weer nieuwe ontdekkingen en avonturen. Maar helaas pindakaas. Ondergetekende zit in de plaats daarvan al een paar dagen te vegeteren in de zetel. En deze inleiding zet ineens de toon voor de rest van dit bericht: véél kommer en kwel en ellende en ergernissen deze keer. Maar ik wil wel alvast iedereen geruststellen dat ik er niet onderdoor zit. Maar het leven geeft je gewoon niet altijd mooie dingen en die dingen mogen ook op mijn blog.

Ziek

Ziek dus. Maar ik weet ondertussen (ik schrijf vandaag 24 juni verder aan dit blogartikel en er is al zeer zeer veel verbetering!) dat het allemaal goed komt. Het begon toen ik op een nacht zoals altijd in het donker uit mijn bed sprong om naar het toilet te gaan en door mijn benen zakte, me nog net kon vastgrabbelen aan de deur en het gevoel had dat er in mijn hersenen iets gebeurde en ik ging flauwvallen. En toen ebde dat weer weg. Eerlijk gezegd was dat echt een angstaanjagende ervaring en ik had geen idee wat er aan de hand was en hoe ernstig ik dat moest nemen, dus belde ik de dokter van wacht.

Die stelde me gerust dat het wellicht toch niet zo erg was dan ik vreesde maar maande me aan om wél diezelfde dag nog een afspraak te versieren bij de huisarts. Al bij al duurde het nog een 4 dagen, 2 telefonische consultaties met de dokter van wacht en 2 fysieke consultaties vooraleer ik terecht kwam bij de dokter die én direct wist wat er aan de hand was én dat op een fijne betrokken manier uitlegde en me doorverwees naar een kinesist. 

Ondertussen kreeg ik vooral 's nachts in bed bij het draaien of rechtkomen soortgelijke 'aanvallen' en liep ik geregeld kotsmisselijk rond.

Het flauwvallen en de kortsluiting die ik in mijn hersenen voelde bleek eigenlijk een extreme draaierigheid te zijn, en het gevolg van het 1 of ander probleem met kristalletjes in mijn evenwichtsorganen die op een verkeerde plek waren terechtgekomen en terug op de juiste plek moesten gemanoeuvreerd worden. Vandaar de kine. In den beginne was dit bijzonder onaangenaam want al doende wek je juist die extreme duizeling op en ik denk eerlijk gezegd niet dat ik in mijn leven al veel soortgelijke onaangename fysieke ervaringen heb gehad. Maar er is geen andere remedie om dit op te lossen, dus moest ik er doorheen. Ik moet ook elke dag oefeningen doen, ik heb 2 weken ziekenverlof voorgeschreven gekregen en zo hervind ik stilletjesaan terug mijn evenwicht. Ik heb geen idee wat dit veroorzaakte en had er nog nog nooit van gehoord (het heet DPPB of positie-duizeligheid). Maar als ik hierover vertel, valt het me heel erg op dat het vooral vrouwen van mijn leeftijd zijn die daar ooit last van hebben gehad. 
Flink balen dat dit juist gebeurde toen ik een paar dagen Parijs had gepland want no way dat ik op reis zou gaan op mijn eentje zolang dit niet beter is. En ook al was dat flink balen, ik ben tezelfdertijd zeer zeer erg opgelucht dat dit niet gebeurde terwijl ik al in Parijs was, want ik zou daar echt zeer erg van in paniek geraakt zijn. Ik vond het nu al zo angstaanjagend. 

In het begin was ik naast voortdurend onpasselijk en misselijk, ook erg moe en energieloos. Veel meer dan in de zetel hangen ging eigenlijk niet en ik kon me niet lang concentreren op wat dan ook. Maar ook dat betert stilletjesaan, dus vul ik mijn dagen met wat kleine huishoudelijke klusjes, wat meer lezen dan gewoonlijk en maakte ik wat tekeningen. Nu het eindelijk een paar daagjes wat beter weer is, ben ik ook de tuin ingedoken om wat vitamine E op te doen. En hopelijk ben ik binnenkort goed genoeg herstelt om in mijn zomervakantie in juli het ook dan reeds geplande weekje Parijs gewoon te kunnen laten doorgaan. 

Afscheid

Voor de jongere lezers hier op mijn blog: ouder worden is niet altijd even fijn. Er zijn een aantal pijnlijke zaken verbonden aan al wat langer op deze aardbol rond te lopen en ik ben me ervan bewust dat die alleen maar erger gaan worden. 1 daarvan is dat er steeds meer mensen uit mijn brede levenskring het aardse leven verlaten naar ... nergens vrees ik eerlijk gezegd. 

Na vriendin Tonia waar ik vorige keer over vertelde, zijn er zo maar eventjes 3 mensen overleden die een bijzondere plek in mijn leven hadden.

Tonny

Tonny zat bij mij af en toe in de klas in het secundair onderwijs in het 3de en 4de middelbaar in Lier. Maar we hadden niet echt veel contact met mekaar. Jaren later liep ik hem tegen het lijf op een betoging in Antwerpen waarop hij me tot mijn verbazing zeer enthousiast begroette. Ik vond het bijzonder dat hij me nog kende omdat we eigenlijk niet zoveel contact hadden op school en vond zijn reactie erg fijn.  

Vanaf dan kwam ik hem heel af en toe eens tegen en toen ik naar mijn huidig adres verhuisde vond ik het heel plezant om te ontdekken dat hij achter mijn hoek woonde. Ik heb namelijk niet zoveel contact met mensen in mijn buurt en het is dan altijd fijn om een bekend en vriendelijk gezicht tegen te komen. 

Zo kwam ik hem af en toe tegen als ik ging wandelen in Ertbruggebos en dan vertelde hij me over de vossen en reeën die hij er al had gezien. We winkelden soms ook in dezelfde supermarkt waar me telkens opviel hoeveel mensen hij kende in onze buurt en hoe enthousiast hij met iedereen een praatje sloeg. 

Tonny had een roerig leven. Als jonge gast kwam hij op een manier met drugs in aanraking die zijn hele leven zou tekenen. Hij slaagde er in om zich te herpakken en werd een vurige pleitbezorger voor de rechten van drugsverslaafde en thuisloze mensen en heeft daarmee meer dan 1 steentje verlegd. Deze mensen worden meestal helaas gezien als lastpakken die weggemoffeld moeten worden maar Tonny zette de noden van deze mensen in de aandacht en realiseerde daardoor een aantal belangrijke verbeteringen voor hen. Ik hoop heel hard dat zijn verwezenlijkingen zijn overlijden overleven en zijn harde werk verder gezet wordt. Want - de laatste verkiezingsuitslag was daarin weer zeer tekenend - in de harde uitsluitende egoïstische samenleving die we zijn geworden is het voor sommige groepen extra moeilijk om nog menswaardig te kunnen blijven leven. 

Tonny was een inspirerende en warme man en ik ga onze ontmoetingen missen.

Je kan wat lezen/horen over hem hier en hier en hier en hier.

Mich

Tussen mijn 18de en 25ste woonde ik met mijn vader en zijn vrouw in een semi gemeenschapshuis. We hadden elk onze woongedeelten, maar deelden er een badkamer. Het huis was een oud herenhuis met vele kamers met hoge plafonds in de Antwerpse buurt Zurenborg en op de bovenverdieping woonde Mich.
Op zondag brunchten we altijd samen, ook met de achterburen trouwens (die konden via een gat in de tuinmuur over en weer lopen naar ons huis) en dat was altijd heel gezellig. Mich was een begenadigd verteller met veel humor die zeer sappig kon vertellen over alle bewoners die dit gemeenschapshuis ooit bevolkten.
Mich kon zich ook erg vastbijten in de meest uiteenlopende onderwerpen; Hij kende bijvoorbeeld alles van horoscopen en kon ze zeer gedetailleerd uitrekenen (en zo weet ik dat ik leeuw ascendant leeuw ben. De rest ben ik vergeten). En hij was de eerste in mijn omgeving die een computer had: uren hield hij zich daar op bezig en zoals over alles kon hij er zeer geanimeerd over vertellen. Ik maakte mijn eindwerk op zijn pc en hij loste het op toen ik mijn eindwerk niet meer kon opslaan op de diskette omdat ik zonder te weten hoe het werkstuk 96 keer had opgeslagen en de diskette gewoon vol bleek.

De laatste tijd zag ik regelmatig AI-afbeeldingen van zijn hand voorbij komen. Ook nu was hij nog steeds druk bezig op zijn computer en haantje de voorste in de nieuwste ontwikkelingen.

Hij redde me ook een keertje uit de nood toen een voze opdringerige onbekende man zich een weg in huis had geluld en me - ik was alleen thuis - probeerde te overhalen om eens uit te proberen hoe hij in bed was. Mich kwam thuis, zag me van in het deurgat van de voordeur met die man in de keuken staan en had direct door dat dat niet klopte. Deskundig werkte hij de man de deur uit. 

Net zoals ik en alle andere ex-bewoners deel uitmaakten van zijn verhalen over dat lichtjes mythisch huis, zal hij deel blijven uitmaken van de verhalen van mijn leven.
Ik had al een aantal decennia nog alleen virtueel contact met hem, maar hij was ooit zo'n belangrijk onderdeel van mijn leefwereld dat er voor mij voor altijd een verbondenheid was tussen ons.

Den Dré

Dré was mijn allereerste echte vriendje. Ik was 14 en ik zat niet echt zo goed in mijn vel. En hij maakte een 2 jaar lang het leven wat makkelijker voor me. Ik voelde me door hem geliefd en gekoesterd en dat deed deugd. Na 2 jaar en een verhuis van mijnentwege naar een andere stad gingen we weer uit mekaar en verloren we mekaar uit het oog tot ik hem enkele jaren geleden  opviste via sociale media. 
Dré had een goed gevoel voor humor, en smeet zich in de kunsten: hij vulde zijn dagen met tekenen en schilderen en met muziek maken op een oude synthesizer, zijn koper poetsen en het verwennen van zijn ondertussen al een tijdje wijlen hond Saskya. 

Dré heeft een zwaar leven gehad met veel zware gezondheidsproblemen. Op het einde had hij geen benen meer maar hij bleef alleen wonen en voor zichzelf zorgen tot hij voor de laatste keer in het ziekenhuis belandde. 

Hij was een goed mens en had een makkelijker leven verdiend. En ik ben hem dankbaar voor onze tijd samen.

PostNL-perikelen

Ik bestelde een pakje in Nederland en dat zou geleverd worden door Post NL ergens in mei, net nadat ik terug zou zijn uit Parijs. Maar ze deden het beter dan beloofd waardoor het papiertje dat ik niet thuis was bij levering al op de dag van mijn vertrek naar Parijs in de bus zat. 'Geen erg' dacht ik bij mezelf. Ik zal dat wel afhalen als ik terug ben. Ik zou namelijk maar 2 werkdagen weg zijn, de andere dagen waren feestdagen of weekenddagen, dus dat zou zeker in orde komen. 

Op het einde van de eerste werkdag sinds mijn terugkomst, maakte ik me dan ook op om het pakje af te halen, ware het niet dat ik zag dat de winkel waar het heen gebracht was maar tot 5 uur open was en ik werk tot 6 uur. 
Ik las ook in de app dat het pakje 2 dagen later zou teruggestuurd worden als ik het niet op tijd afhaalde. 

Dus besloot ik er alles aan te doen om te voorkomen dat het werd teruggestuurd zodat ik het op het einde van de week op mijn vrije dag zou kunnen gaan halen.

Klinkt niet al te ingewikkeld zou je zo denken, maar ik kan alvast verklappen dat het me niet is gelukt, en dat het me veel geld aan extra verzendkosten én aan dure telefoontjes naar een vast nummer in Nederland kostte om het uiteindelijk in mijn bezit te krijgen.

Op de website van Post NL vond ik geen info terug van wat je in zo'n geval moet doen.

Ik besloot naar de dagbladwinkeleigenaar te bellen, maar moest wel wat moeite doen om dat telefoonnummer terug te vinden want er stonden geen contactgegevens in de app of op de website. Ik belde hem 3 dagen na mekaar maar pas de derde dag kreeg ik hem te pakken (ik had ook al boodschappen ingesproken op zijn antwoordapparaat) en hij beloofde me het pakje opzij te houden tot ik het kon komen halen.
Toen ik enkele dagen later in zijn winkel stond, stamelde hij echter dat de post-nl-man het toch had meegenomen....

Dus besloot ik Post NL te contacteren met de vraag wat ik moest doen.

Op de website vond ik na lang zoeken alleen een chatbot die mijn vraag niet begreep, vervolgens als ik geduld had een medewerker met me  zou laten chatten en tenslotte  meedeelde dat de chatbot gesloten was en ik het de volgende dag opnieuw moest proberen. 
Dus ik op zoek naar een telefoonnummer. Nergens te vinden natuurlijk, maar via Chat GTP vond ik toch een nummer in Nederland. Ook dat was enkel bereikbaar tijdens de werkuren, en ik moest 3 keer proberen vooraleer ik iemand aan de lijn had die me effectief verder probeerde te helpen. Bij de eerste verbinding bleek de medewerker in kwestie me niet te verstaan, de 2de vroeg me wat mijn probleem was om vervolgens te verdwijnen en pas bij de derde kwamen we vooruit. Die wist me te vertellen dat men bewust de contactgegevens moeilijk te vinden maakt omdat men wil voorkomen dat mensen voor het minste bellen. Ze zouden zelfs volgens haar regelmatig van telefoonnummer veranderen om zo weinig mogelijk telefoons te krijgen. Ze zei dat de fout bij de dagbladhandelaar lag die mijn pakje opnieuw had moeten inscannen. En ze beloofde me dat het opnieuw mijn richting zou uitgaan ipv terug naar afzender. Dus was ik gerust gesteld. Het zou in orde komen. 

Niet dus ... Want ik kreeg enkele dagen later bericht van de verzender dat mijn pakje was teruggekomen.

Ik vond heel deze ervaring een goed voorbeeld van hoe het tegenwoordig misloopt met klantvriendelijkheid en kwaliteit van dienstverlening. Mensen maken gebruik van de diensten van post NL die daar goed hun kost mee verdienen, maar die liever niet te veel inspanningen willen leveren daarvoor. Klanten worden niet gezien als mensen die een product kopen, maar als last. En mensen die minder makkelijk hun weg vinden op het wereldwijde web, zijn helemaal gezien.

Op het briefje dat ik in mijn brievenbus vond, stond enkel een QR-code, zelfs niet meer waar ik het pakje kon afhalen. Ik kan werken met QR-codes, maar zeer veel mensen kunnen dat niet.

En ik ben halsstarrig blijven proberen om iemand te pakken te krijgen maar andere mensen kunnen dat gewoon niet en geven het op. 

Het is hoog tijd dat we terug gaan naar een samenleving waarin alles vlot toegankelijk is voor iedereen en klanten gezien worden als afnemers van produkten en diensten die kwalitatief in orde zijn ipv als geldkoeien waar men liefst zo weinig mogelijk last van heeft.

Ook mijn volgende ergernis is daar een voorbeeld van :

De lijn

De minachting van de Lijn voor zijn reizigers begint ondertussen groteske proporties aan te nemen. 
Op verkiezingsdag moest ik van Deurne naar Merksem om mijn goede vriend Seb met zijn rolwagen naar het stembureau te rollen. 
Daarvoor moet ik normaal 2 trammen nemen, maar omdat ik niet heel zeker meer was over welke 2de tram dat moest zijn, nam ik google maps erbij om dat even te checken.

In eerste instantie dacht ik even dat google maps tilt sloeg want hij deed de tramlijn in mijn straat naar Merksem rijden ipv richting centrum stad per metro. Maar hij bleef dat toch echt zeggen. Dus besloot ik eens te kijken op de communicatiekanalen van de Lijn zelf om te zien of er iets aan de hand was.

In de app van de Lijn stond niks. Heel soms kan je bij het openen van de app een berichtje zien waarin problemen worden aangekondigd, maar deze keer niks.

Ook op het twitteraccount van de Lijn en op hun website was niks terug te vinden van problemen met het tramverkeer.

Ik besloot ook de app 'slim naar Antwerpen' te consulteren, maar ook daar was geen sprake van problemen. Maar toen ik tenslotte besloot ook effe te googlen op de datum in combinatie met "problemen tramverkeer" kwam ik uiteindelijk terecht op de website van de gemeente Wommelgem waar werd aangekondigd dat er op 9 juni omwille van onderhoudswerken in de metro geen tramverkeer zou zijn in de metro en de tramlijnen een andere route zouden nemen.

Op de website van de gemeente ommelgem ... . Dat is geen communicatiekanaal van de Lijn ... .

Bon, ik was voorbereid met de aangepaste route en trok op pad. Nergens aan de haltes van de tram hing uit dat er die dag iets speciaals was met de tram. Gevolg: toen de tram de brug over stak naar Merksem ipv de metro in te duiken, bleek de tram vol verweesde reizigers te zitten die niet wisten wat er gebeurde. Er werd ook niks omgeroepen in de tram mbt de tijdelijke verandering van route. Het overgrote deel van de reizigers stapten bij de eerste 'foute' halte uit en gingen op zoek naar wat er aan de hand was. Ook in de tegenovergestelde richting was het verwarring alom: waarom reed er daar ineens een tram die er normaal niet rijdt? En hoe moesten mensen nu in het centrum van de stad geraken? Niemand die het wist. 

Ik begrijp dat niet.

Dat was geen beslissing die op het laatste nippertje werd genomen. Want dan zou dat niet op de website van de gemeente Wommelgem hebben gestaan.

Als je klantvriendelijkheid belangrijk vindt en een kwalitatief aanbod wil hebben voor je reizigers, dan ga je bij het plannen van deze onderhoudswerken onmiddellijk bekijken hoe je de potentiële gebruikers zo volledig mogelijk op de hoogte kan stellen. Je hangt aan de haltes papieren met info voor die mensen die niet digitaal vaardig zijn, je zet een mededeling in de app en op de website en je gebruikt het audiosysteem om in de trams zelf aan te kondigen wat er aan het gebeuren is. Dat is toch echt niet zo moeilijk en zou de evidentie zelve moeten zijn... . Niet?

En ook nog...

• Wil je graag weten welke vlinders je in je tuin hebt? Op deze blog lees je de meest voorkomende exemplaren en hoe ze te herkennen ... 
• Het is gedaan met het papieren metrokaartje in Parijs. Lees alles over die kaartjes in deze blog ... . 
• Ik ben een beetje per ongeluk begonnen met Duits te leren. Een collega vertelde over de app duolingo die ze vaak aanraadt aan onze klanten en ik besloot daar zelf eens een keertje op te gaan kijken. En voor ik het goed en wel besefte was ik Duits aan het leren,  al een maand of 3 doe ik elke dag trouw minstens een kwartier oefeningen Duits. Ik gebruik overigens de gratis versie van de app, die reclame tussendoor neem ik er wel bij, ik heb geen zin om een abonnement te nemen. Het werd Duits omdat je vanuit het Nederlands alleen Engels, Frans en Duits kon leren. Vanuit het Engels kan je trouwens veel en veel meer talen leren moest je er zin in hebben. Ik merk dat ik het plezant blijf vinden en dat staat toch wel in schril contrast met mijn ervaringen op school die me tot nu de zin om een vreemde taal te leren ontnamen. Goede leerkrachten zijn zoooo belangrijk om iets te kunnen leren en ik had helaas op vlak van talen zeer slechte leerkrachten. Ik vind het zo plezant dat ik wellicht na het Duits overstap op een andere taal. Misschien eentje die zinvoller is in mijn werk want daar kan ik met Duits niet veel aanvangen.
• Ik heb al genoeg gezaagd dus zal ik maar niet al te veel uitweiden over de verkiezingsresultaten. Ik zag slechts 1 lichtpuntje: Anik Van Den Bossch is verkozen voor de PVDA begot! Ik ken Anik al zeer erg lang en die gaat dat keigoed doen! Verder wil ik er toch nog 1 ding over kwijt: de kiezer heeft niet altijd gelijk...
• Reminder ... . 
• Ik ben nog altijd druk doende met naar House MD te kijken ... . Zal nog wel effe duren vooraleer ik er doorheen ben.
• Er zijn leerlingen die geen les krijgen voor bepaalde vakken, er zijn helaas ook leerlingen die geen school hebben ... . 

Deze week blogde ik niet zoals gewoonlijk omdat ik een paar dagen vakantie had en dan is het ook op mijn blog vakantie. Dat zal overigens ook zo zijn vanaf ergens rond de 11 juli tot ergens eind augustus want ook dan heb ik vakantie.

PS: de foto's maakte ik enkele weken geleden in Antwerpen toen er op verschillende plekken reusachtige ballonnen aan gebouwen waren bevestigd. Die gorilla vond ik bijzonder geslaagd en mag wat mij betreft altijd blijven hangen.

Meer geklets via deze tag ...