Nederland: een blitzbezoekje aan Goes en Yerseke

Mijn lief speelt gitaar. En af en toe wil hij een andere gitaar.
Meneer heeft gitaren genoeg hoor, maar af en toe net niet degene die hij wil. Zo gaat dat als je gepassioneerd bent door iets.

Ik herken dat trouwens; Ik heb een gigantische voorraad kralen en een boekenkast vol boeken. Maar soms mis ik toch nog iets en ga ik naarstig op zoek naar nieuwe kralen of boeken. En daar krijg ik dan weer nieuwe inspiratie door. 

Zo'n gitaar kopen kost natuurlijk wat meer dan een handje vol kralen. Dus wordt er grondig prospectie gedaan vooraleer tot een aankoop over te gaan. En toen bleek er - ogenschijnlijk - een interessant gitaarwinkel te zijn in Goes. Dus kreeg ik de vraag of ik mee wilde. 

Een dagje Zeeland verkennen leek me tof, dus wilde ik graag mee. Maar niet naar de gitaarwinkel. Want dat vind ik saai. Dus zette mijn lief me af in het centrum van Goes en maakte ik me op voor een paar uur dwalen in de straten van dit kleine stadje in Nederland. Ik hoopte zelfs tijd te hebben voor een lekkere kop latte.

Helaas pindakaas (we zijn in Nederland hé ;) ) : de verkenningstocht was eerder afgelopen dan ik had verwacht want de gitaarwinkel bleek niet de moeite. Na een half uurtje kreeg ik al een berichtje met de vraag waar ik was 😎.

Goes bleek een klein maar levendig stadje te zijn. Ik ontdekte een wirwar van straatjes vol winkels. En tot mijn verbazing liepen die straatjes ondanks het vroege uur vol met potentiële klanten.

Een groot contrast met mijn geboortestad Lier. Vroeger een drukke winkelstad, met vooral veel schoenenwinkels, maar nu staan daar zeer veel panden leeg en mensen komen al lang niet meer gezellig een dagje winkelen in de stad Lier. Ik dacht dat dat verschijnsel zowat alle kleine stadjes had getroffen. Maar dan toch niet Goes zo bleek.

Opvallend vond ik dat de winkelende medemensen zowat allemaal wit waren. Ik kom niet zo vaak buiten Antwerpen en vergeet dan wel eens dat de mix van afkomsten en kleuren die onze stad zo kenmerkt (en dat is tof voor alle duidelijkheid) geen gegeven is dat tot overal in onze contreien is doorgedrongen. Wanneer ik op zo'n witte plek kom, voel ik me altijd minstens 30 jaar in de tijd terug gekatapulteerd. Ik kan me dan ineens voorstellen dat  inwoners van deze plekken geconfronteerd worden met een cultuurshock van jewelste als ze eens een dagje naar Antwerpen komen. (Spijtig dat velen dan al met een vooringenomen blik naar onze stad kijken, beinvloedt door negatieve sfeerschepping van mensen die graag nog wat meer extreemrechtse zieltjes willen winnen  en daarom niet meer openstaan voor de schoonheid van al die diversiteit. Ze missen er veel door.)

En tenslotte viel me ook nog op hoe netjes alle winkels er waren. In Antwerpen zijn veel winkels, zeker die van grote ketens, nogal rommelig en chaotisch en soms wat onverzorgd. In Goes voelde elke winkel sjiek aan. 

Ik ontdekte ook nog dat er in Goes een draak of een monsterlijke slang in het water woont, dat ze er op een voorschoot groot 3 kerken hebben staan en dat er op zaterdag markt is.

Op die markt vond ik een reusachtige kaaskraam waar ik niet aan kon weerstaan. Ik kocht er wat lekkers voor thuis en het zette me aan tot gespeculeer over wat die Nederlanders eigenlijk met al die kaas doen: eten Nederlanders zoveel kaas uit het vuistje dan? Of is het toch allemaal bedoeld voor bij de boterham? Of hebben ze gerechten waarin ze kaas verwerken en die ik niet ken? (Nederlandse lezers: please: vertel het me!) 

Op mijn eentje kan ik makkelijk een hele dag rondlopen in zo'n stadje. Maar mijn lief is rustelozer en houdt niet zo van winkels in en uit stappen en van terrasjes met koffie. 

Dus reden we al vroeger dan verwacht weer naar huis.

Maar onderweg passeerden we een pijl richting Yerseke en dat wekte onze belangstelling. Dus weken we van de route naar Antwerpen af en reden tot in het centrum van dit kleine dorpje aan de oever van de Oosterschelde. (Ik was al eens eerder toen we met de jaarlijkse uitstap van mijn vorige werkgever er een oesterkwekerij bezochten.)

We wandelden een beetje tussen de oesterputten, we keken uit over de Oosterschelde en wandelden tot aan wat bootjes in een klein haventje. En daar aten we ook een portie gebakken mosseltjes want van al die zeelucht kregen we honger. 

Oorspronkelijk hadden we het plan om na Goes tot aan de kust te rijden en eventjes uit te waaien aan zee, maar het was die dag zwaar bewolkt tot regenachtig en dus hadden we daar geen zin meer in. Maar deze tussenstop was ook plezant en zo reden we opgeladen en met een portie lekkere kaas weer naar huis, onderweg genietend van de leegte van het Zeelandse landschap. 

Ik deed dit dagje Zeeland op 3 februari 2024.
Meer uitstapjes allerhande op deze pagina...