Luxemburg: Natuurreservaat Haff Reimech en Le centre nature et forêt Biodiversum Camille Gira

Tip: Google Maps kan een goed instrument zijn om bestemmingen te vinden voor uitstapjes. Toen ik met mijn lief in Luxemburg was afgelopen lente zijn we via Google Maps op de plek terecht gekomen waar ik vandaag iets ga over vertellen.

We reisden afgelopen lente een paar dagen naar Luxemburg en wilden op zoek naar een interessant plekje in het groen in de omgeving. Op Google Maps ontdekte ik niet ver van onze verblijfplaats in Luxemburg stad een hoop waterpartijen met wat groen rond en dat zag er veelbelovend uit. Wat opzoekwerk leerde me dat het om uitgegraven grindgroeven ging die onder water gezet werden. Zo ontstond een waterrijk natuurgebied. 

Ik ontdekte dat er zelfs een heus museum stond, het "centre nature et forêt Biodiversum Camille Gira". Het bleek tof om er effe in rond te lopen. Er wordt verteld over natuurhistorische dingen in deze buurt en je vindt er informatie over de natuur er rond. Er was op die moment ook een tijdelijke tentoonstelling met zeer mooie foto's met uilen. 

Maar we kwamen voor de natuur. 

Het landschap rond het museum bestaat er uit tientallen kunstmatige plassen met daartussen en er rond wandelpaden en vlonderpaden,  afgeboord met bomen en struiken. En het was al snel duidelijk dat die plassen met dat groen een favoriete verblijfplaats zijn voor een grote keur aan vogeltjes. Het kwam wellicht ook door de tijd van het jaar, maar ik heb zelden zoveel vogelgezang gehoord in de vrije natuur als daar. Het was daar een gekwetter en geschetter van jewelste, zowel in de bomen, in het struikgewas, in het riet als op het water. De zang van de meest voorkomende vogeltjes herken ik onderhand wel. Maar ik hoorde ook een hoop gefluit en gepiep dat ik niet kon thuisbrengen. Ik ben echter geen doorwinterde vogelaar dus lukte het me helaas niet echt om de voortbrengers van al die vrolijke geluidjes te ontwaren tussen al dat groen, laat staan om ze te identificeren. Ik herkende wél zeer duidelijk de roep van een koekoek, een vogel die ik nog nooit in levende lijve heb mogen aanschouwen. 

Ik kon zowaar 1 foto maken van een ijverige vogelouder die een lekkernij bracht naar zijn gebroed in het nest ergens goed verstopt in een boom. Aan het silhouet te zien vermoed ik hier met een kuifmees te doen te hebben maar als ik fout ben verbeter je me maar. Het is in ieder geval een mees, dat lijkt me zeker. 

Gezien de grote hoeveelheid gevederde druktemakers op die plek, was het niet verwonderlijk dat we er af en toe een vogelaar tegenkwamen, uitgedost in camouflagekledij en met fototoestellen met indrukwekkende telelenzen in de aanslag. Wat me daarbij opviel, is dat  de vogelaarwereld zeer eenzijdig mannelijk is. Geen enkele dame te bespeuren tussen al die vogelfans.

(Dat was me ook al opgevallen bij het lezen van het mooie tijdschrift Fwiet. De inhoud van dat tijdschrift wordt uitsluitend bij mekaar geschreven door mannen.)

Tussen het gefluit en gekwetter ontwaarde ik ook ander dierengeluiden. Er zaten duidelijk ook kikkers in de buurt. Maar die lieten zich niet zien.

En ook de insectenwereld was ruim vertegenwoordigd. Ik zag en hoorde een hoop gevlieg en gezoem en hier en daar fotografeerde ik wat libellen en waterjuffers. 

Ook plantgewijs was het rond die plassen zeer schoon. Gezien de tijd van het jaar was het groen nog erg fris en fruitig en stonden er hier en daar feestelijke bloemen.

Je kan je daar tussen die plassen met gemak een hele dag zoet houden volgens mij, maar wij beperkten ons ertoe om rond 1 plas te wandelen en dan andere oorden op te zoeken. Ik kan zelf uren zoet zijn met het zoeken van allerlei vogeltjes, insecten en planten, maar niet iedereen wordt daar even enthousiast van en dus moeten er compromissen gezocht worden als ik met mijn lief op stap ben. Maar dat was niet erg, we deden die dag nog meer boeiende dingen. 

Wil je er ook eens naartoe? De waterplassen waarvan sprake liggen ergens tussen Luxemburg en Schengen en het museum vind je hier.

We bezochten deze plek op 19 mei 2023.